مقاله ای به تازگی منتشر شده است که نشان می دهد محققان بالاخره توانستند بخش مرکزی سیستم ایمنی بدن – مولکول های دسته دو HLA – را ترسیم کنند.
ترسیم بخش مرکزی سیستم ایمنی بدن؛ پیش زمینه
زمانی که بیمار می شویم، دستگاه ایمنی – در جهت محافظت از ما – به سلول های سطحی خود متکی می شود زیرا این سلول های بیرونی به داخل سلول اطلاع می دهند که مهاجمی در خارج از سلول وجود دارد.
سلول های ایمنی – به ویژه سلول های تی – به سطح سلول متصل شده و سلول های سرطانی، ویروس یا هر گونه پاتوژن را نابود می کنند. این مبارزه تا زمان نابودی آن ها ادامه دارد.
سلول های بدن از طریق یک نوع پروتئین خاص به نام مولکول های آنتی ژن های لکوسیت انسانی (HLA) به سیستم ایمنی بدن هشدار می دهند. در اصل این پروتئین ها مسئول اطلاع رسانی به سیستم ایمنی بدن هستند.
درباره مطالعه
به گفته نویسنده مشترک این مطالعه، “زمانی که سلول ها عفونت می کنند، هر چیزی که داخل آن ها قرار داشته باشد، از دید سیستم ایمنی بدن در امان است. بدن از طریق مولکول های آنتی ژن های لکوسیت انسانی متوجه می شود که عاملی در داخل سلول پنهان شده است. علاوه بر این، مولکول ها بخشی از پروتئین های موجود در پاتوژن های داخل سلول را برداشته و به سطح سلول می آورند. در صورتی که این بخش های پروتئینی مشابه با پروتئین های خودتان نباشد، سیستم ایمنی شروع به واکنش و نابودی سلول ها می کند.”
وی در ادامه می گوید، “اما مشخص نیست که کدام قسمت از پروتئین به سطح سلول آورده می شود؛ چندین سال است که ما از این قانون بی خبر بودیم و علتش هم این بود که مولکول های آنتی ژن های لکوسیت انسانی گونه های بسیاری دارند. بیش از 50.000 روش برای ترسیم بخش های پروتئینی وجود دارد.”
ترسیم سلول ها 20 سال زمان برد!
به گفته یکی از پروفسورها، “اکنون به خوبی می دانیم که هر کدام از مولکول های دسته دو آنتی ژن های لکوسیت انسانی چه کاری انجام می دهند. شرکت ها از ابزارهای ما برای دستیابی به روش ایمنی درمانی به منظور درمان سرطان استفاده کردند. اما حالا به لطف این یافته ها می توانیم علاوه بر سرطان، به سراغ درمان عفونت های ویروسی یا بیماری های خود ایمنی هم برویم.”
محققان 20 سال مشغول کار در این زمینه بودند تا بالاخره توانستند دسته بندی آنتی ژن های لکوسیت انسانی را تمام کنند. چندین علت برای طولانی شدن این مدت زمان وجود دارد:
یکی از این دلایل، متفاوت بودن این پروتئین ها در بدن هر انسان است. ژن های هر انسان متفاوت است، پس نوع آنتی ژن های لکوسیت انسانی که قسمت های مختلف پاتوژن را شناسایی می کنند هم فرق می کند.
همگی این سلول ها قصدشان محافظت از بدن است اما در اصل تاثیرات متفاوتی بر سلامتی مان می گذارند؛ بعضی از این مولکول ها باعث می شوند ما به بیماری های خود ایمنی مبتلا شویم. بعضی از آن ها نمی گذارند پیوند عضو انجام شود. تعدادی هم بر نحوه واکنش نشان دادن سیستم ایمنی در برابر درمان، مثلا واکسن یا مصرف دارو، تاثیر می گذارند.
