هر روز که می گذرد، شواهد مبنی بر این که مصرف پری بیوتیک ها – به نوعی فیبر گفته می شود که معمولا در یک سری ماده غذایی بیشتر وجود دارد و خوردن آن ها برای روده فواید خیلی زیادی دارد – برای بدن خوب بوده و باعث می شود میکروب های مفید روده به فعالیت خود ادامه دهند، بیشتر و بیشتر می شود.
در این مقاله از سایت دکتر چک درباره آخرین مطالعه صورت گرفته بر روی پری بیوتیک ها صحبت می کنیم.
کدام خوراکی ها بیشترین میزان پری بیوتیک را دارند؟
بر اساس مطالعه صورت گرفته که اکنون می خواهیم به آن بپردازیم، خوراکی هایی که بیشترین میزان پری بیوتیک را دارند، شامل گل قاصدک، سیب زمینی ترشی (یا کنگر اورشلیمی)، سیر، تره فرنگی و پیاز می شوند.
این نوع فیبر علاوه بر این که به میکروب های مفید روده کمک می کند، مقدار زیادی فیبر را هم در خود جای داده است.
بررسی انواع مختلف فیبر در رژیم غذایی و تاثیر آن ها بر روی میکروبیوم روده
مطالعه انجام شده در این زمینه
به گفته کاساندرا بوید، دانشجو ارشد در دانشگاه ایالتی سن خوزه که این تحقیق را همراه با پروفسور جان گینک انجام داد، “در مطالعات قبلی هم به این نکته اشاره شده بود که مصرف مواد غذایی سرشار از پری بیوتیک ها فواید زیادی برای بدن دارد. مواد غذایی گفته شده سرشار از پری بیوتیک هستند.”
پری بیوتیک ها که غذایی برای میکروبیوم ها محسوب می شوند، با پروبیوتیک ها که حاوی موجودات زنده هستند، تفاوت های زیادی دارند. با این که طرز کار هر دو ماده فرق می کند اما فواید زیادی برای سلامت میکروبیوم دارند.
در مطالعات صورت گرفته، گفته می شود هر چقدر فرد این نوع فیبر را بیشتر مصرف کند، تنظیم میزان گلوکوز خون بهتر انجام شده، مواد معدنی مثل کلسیم را بدن بهتر می تواند جذب کند و علاوه بر این، سیستم های ایمنی و گوارش نیز بهتر کارشان را انجام می دهند.
با این که در اکثر رژیم های غذایی امروزی اصلا توجهی به میزان توصیه شده این نوع فیبر در طول روز نمی شود اما انجمن علمی جهانی پری بیوتیک ها و پروبیوتیک ها توصیه می کند فرد روزانه پنج گرم از این نوع فیبر مصرف کند.
دانشمندان برای اهداف مطالعاتی خود، از داده های موجود در پایگاه داده مواد مغذی و خوراکی در بخش مطالعات رژیمی استفاده کردند. این پایگاه داده شامل 8.690 مواد خوراکی است.
مشخص شد حدود 37 درصد از مواد غذایی موجود در این پایگاه داده، حاوی پری بیوتیک ها هستند. گل قاصدک، سیب زمینی ترشی (یا کنگر اورشلیمی)، سیر، تره فرنگی و پیاز در جایگاه اول قرار دارند و میزان پری بیوتیک آن ها در هر گرم معادل 100 تا 240 میلی گرم است. از جمله دیگر غذاهای سرشار از پری بیوتیک می توان به پیاز حلقه ای، پیاز خامه ای، لوبیا چشم بلبلی، مارچوبه و غلات صبحانه اشاره کرد. در هر گرم از این خوراکی ها، بین 50 تا 60 میلی گرم پری بیوتیک وجود دارد.
چه ارتباطی بین ناباروری و استرس وجود دارد؟
طبق گفته مسئول این مطالعه، “در نتیجه بررسی داده های قبلی به این نتیجه رسیدیم که پیاز و خوراکی های مرتبط با آن چندین نوع از این فیبر را در خود جای داده اند و از این رو، به این نتیجه می رسیم پیاز پری بیوتیک بیشتری را در خودش جای داده است. از پیاز و مدل های مختلف آن به عنوان طعم دهنده و حتی غذای اصلی هم استفاده می شود. از آن جایی که مردم معمولا زیاد پیاز مصرف می کنند، پس خیلی راحت می توانند به اندازه توصیه شده روزانه این نوع فیبر را دریافت کنند.”
بوید بر اساس یافته های تیم ادعا می کند یک انسان بالغ باید حدودا نصف یک پیاز کوچک را مصرف کرده تا نیاز روزانه، یعنی 5 میلی گرم، تامین شود.
دانشمندان امیدوار هستند این مطالعه به عنوان یک معیار و اساس تعیین شده تا دانشمندان دیگر به کمک آن تاثیرات ناشی از این نوع فیبر بر روی سلامتی را بررسی کرده و در رژیم های غذایی بعدی این خوراکی ها آورده شوند.
آن ها می گویند باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود تا تاثیر پخت غذا بر میزان پری بیوتیک موجود در آن مشخص شده و بتوانند غذاهایی که از چند ماده اولیه تشکیل می شوند را هم دقیق تر بررسی کنند.
آیا ارتباطی بین ویتامین D و آسم وجود دارد؟
پری بیوتیک در کدام غذاها وجود ندارد؟
مواد خوراکی گندمی در جایگاه پایین تر این لیست قرار دارند. خوراکی هایی که اصلا این نوع فیبر را نداشته یا میزان فیبر آن ها کم است هم شامل محصولات لبنی، تخم مرغ، روغن و گوشت می شوند.
