به تازگی مقاله ای منتشر شده است و تاثیر رژیم غذایی پرچرب بر کاهش قدرت شناختی در کهنسالان را بررسی می کند.
رژیم غذایی و افزایش سن؛ پیش زمینه
خوراکی های فوق فراوری شده که انرژی بالا اما مواد مغذی کمی دارند، این روزها حسابی محبوب شده اند.
با این حال، افزایش مصرف این خوراکی ها باعث شده تا تعداد مبتلایان به چاقی مفرط و بیماری های مرتبط با آن مثل فشار خون بالا و دیابت ملیتوس نوع دو زیاد شود. فشار خون بالا و دیابت ملیتوس نوع دو به خودی خود ریسک ابتلا به بیماری قلبی عروقی و سرطان را زیاد می کنند.
چاقی مفرط هم ریسک بروز اضطراب، افسردگی، ضعیف شدن حافظه و کند شدن فرایند یادگیری را زیاد می کند. بنابراین، در مقایسه با افرادی که شاخص توده بدنی نرمال دارند، ریسک بروز اختلال شناختی در افراد چاق بیشتر است.
یکی دیگر از پیامدهای چاقی، التهاب عصبی است. التهاب عصبی باعث تحلیل اعصاب و اختلال در قدرت شناختی می شود.
بررسی ها نشان داده است که تبعیت از رژیم غذایی پرچرب و خوردن خوراکی های فراوری شده در عرض یک هفته و حتی قبل از این که فرد دچار چاقی مفرط شود، منجر به بروز التهاب عصبی در فرد می شوند.
علاوه بر این، افزایش مصرف قند و چربی باعث التهاب هیپوکامپ می شود.
نقش میکروگلیا در افت قدرت شناختی
میکروگلیا پرتعدادترین سلول مغزی است که با التهاب و واکنش دستگاه ایمنی بدن ارتباط دارد.
بر اساس یافته های به دست آمده از مطالعات قبلی، حتی یک دوره کوتاه مصرف خوراکی های پرچرب هم باعث بروز گلیولیز می شود. زمانی که گلیولیز رخ دهد، میکروگلیا و آستروسیت ها آنقدر تکثیر می شوند که در نهایت به نورون ها آسیب می زنند.
همزمان که سن زیاد می شود، اختلال شناختی هم بیشتر می شود. به خاطر بروز التهاب عصبی، همزمان ریسک ابتلا به بیماری های تحلیل برنده اعصاب هم بیشتر می شود.
درباره مطالعه
محققان به منظور انجام این مطالعه، به مدت هشت هفته به موش های ماده مقدار زیادی چربی و ساکارز دارند.
سپس میزان بیان نشانگرهای التهابی و میکروگلیا در مغز ارزیابی شد. به باور محققان، تغییر در میکروگلیا منجر به تشدید اختلال در قدرت شناختی به خاطر بالا رفتن سن می شود.
یافته های مطالعه
بررسی های محققان نشان داد در موش هایی که غذاهای پرچرب مصرف کرده بودند، در مقایسه با آن هایی که از یک رژیم غذایی معمولی تبعیت می کردند، میزان چربی بدن در این مدت زیاد شده بود.
جالب است که حجم توده چربی در موش های کهنسال فقط بعد از گذشت دو هفته و در موش های جوان تر بعد از گذشت شش هفته زیاد شد. بنابراین، حجم توده چربی در هر دو گروه زیاد می شود.
محققان بررسی های خود را ادامه داده و به این نتیجه رسیدند که افزایش سن منجر به افزایش بیان میکروگلیا در هیپوتالاموس و هیپوکامپوس می شود.
تعداد سلول های عصبی موجود در هیپوکامپوس در موش های کهنسال و حتی در آن هایی که از رژیم غذایی پرچرب تبعیت کرده بودند، بسیار کم شده بود.
به طور کلی، یافته های این مطالعه نشان می دهد که بالا رفتن سن و تبعیت از رژیم غذایی پرچرب با افت قدرت شناختی و افزایش اضطراب، بر رفتار موش ها تاثیر می گذارند.
