با پت سی تی اسکن پی اس ام آی و بدون نیاز به بافت برداری می توان سرطان پروستات پیشرفته در کهنسالان را تشخیص و آن ها را درمان کرد. این مطالعه جدید که در ژورنال پزشکی هسته ای به چاپ رسید، نشان می دهد که با استفاده از این روش تصویر برداری دیگر نیازی نیست از تمام بیماران کهنسال نمونه برداری انجام شده و به طبع آن پیامدهای کمتری برای بیمار در پی دارد. این در حالی است که داده های به دست آمده نیز دقیق هستند.
آیا با تصویر برداری می توان سرطان پروستات را تشخیص داد؟
پت سی تی اسکن پی اس ام آی به عنوان یک روش بسیار خاص و حساس تصویر برداری برای بررسی میزان پیشرفت سرطان پروستات در بیماران پذیرفته شده است. در اصل زمانی پزشک از بیمار می خواهد این تست را انجام دهد که در نمونه برداری نشانه هایی از سرطان پروستات پرریسک یا با ریسک متوسط پیدا شده باشد. اما این روش برای کهنسالان خطراتی دارد زیرا برای نمونه برداری باید مدت زمان بیشتری در بیمارستان بستری شده و حتی ممکن است با پیامدهای بعد از نمونه برداری مانند عفونت، خونریزی یا احتباس ادراری هم مواجه شوند.
اینات اون ساپیر، پزشک و دارنده مدرک دکتری، رییس دپارتمان پزشکی هسته ای در مرکز درمانی سوراسکی و پروفسور تصویر برداری در دانشگاه تل آویو اسراییل می گوید:
“با توجه به ریسک هایی که نمونه برداری در کهنسالان دارد، باید اول از آن ها خواسته شود آزمایش تصویر برداری را انجام داده تا پزشک تایید کند که بافت برداری هم لازم است انجام شود. در گذشته خیلی کم پیش می آمد که قبل از انجام مراحل گفته شده، بیمار پت سی تی اسکن پی اس ام آی را انجام دهد. ما در بررسی های خود به دنبال این بودیم که مشخص کنیم چند بیمار کهنسال اول پت سی تی اسکن پی اس ام آی را انجام داده و این که بافت برداری تاثیری بر روش درمان آن ها می گذارد یا خیر.”
درباره مطالعه
در این مطالعه 100 بیمار شرکت کردند که حداقل 80 سال سن داشتند و آزمایش پت سی تی اسکن پی اس ام آی را انجام داده بودند. محققان این اطلاعات درباره هر بیمار را گردآوری کردند: آیا اول بافت برداری انجام شد بعد تصویر برداری، نشانه های بالینی بیمار، پارامترهای نمایش مبتنی بر پت و اولین روش درمان توصیه شده.
در 34 درصد از بیمارانی که در این مطالعه حضور داشتند، بافت برداری قبل از تصویر برداری انجام نشده بود. این دسته از بیماران در مقایسه با بیمارانی که قبل از بافت برداری آزمایش تصویر برداری را انجام داده بودند، وضعیت بالینی بدتری داشته و سطح پی اس ای (PSA) آن ها بالاتر بود. تمام بیمارانی که بافت برداری قبل از تصویر برداری در آن ها انجام نشده بود، بعد از انجام پت سی تی اسکن پی اس ام آی مشخص شد بیمار هستند و احتمال انتقال بیماری و به طور کلی، پیشرفت سرطان در آن ها بیشتر است. بیمارانی که بافت برداری قبل از تصویر برداری در آن ها انجام شده بود یا نشده بود، تحت درمان با روش هورمون درمانی قرار گرفتند. از طرف مقابل، 63 درصد از بیمارانی که بافت برداری در آن ها انجام شده بود، بعد از تصویر برداری باید برای پرتو درمانی اقدام می کردند. این در حالی است که فقط 8.8 درصد از بیمارانی که بافت برداری قبل از تصویر برداری در آن ها انجام نشده بود، برای پرتو درمانی اقدام کرده بودند.
سایر یافته ها
اون ساپیر در ادامه صحبت هایش می گوید، “یافته های این مطالعه نشان می دهند 100 درصد از بیماران کهنسال که بر اساس حدس و گمان پزشک مبنی بر ابتلا به سرطان پروستات برای انجام آزمایش پت سی تی اسکن پی اس ام آی اقدام می کنند، بیماری در بدن شان پیشرفت کرده است (تاثیر مصرف آسپیرین بر سرطان پروستات و فایده مصرف ویتامین E برای سرطان پروستات). با توجه به این نکته که اگر جواب آزمایش پت سی تی اسکن پی اس ام آی مثبت شود نشان می دهد بیمار به سرطان پروستات خطرناک مبتلا است نه نوع کم اهمیت آن، و همین طور با در نظر گرفتن اثر منفی پرتو درمانی در بیماران کهنسال، بهتر است از بیمارانی که پزشک مشکوک است به سرطان پروستات مبتلا هستند خواسته شود تا قبل از بافت برداری اول برای انجام آزمایش تصویر برداری اقدام کنند؛ این روش تاثیرات بسزایی داشته و هیچ عوارض جانبی یا منفی هم ندارد.”
کلام آخر
گروهی از محققان در آخرین بررسی های خود به این نتیجه رسیدند که بیماران کهنسال که به سرطان پروستات (امکان ابتلای مجدد به سرطان پروستات وجود دارد یا خیر) مبتلا هستند، اول باید آزمایش تصویر برداری پت سی تی اسکن پی اس ام آی را انجام دهند. تا پیش از این، اول از بیمار خواسته می شد که بافت برداری انجام دهد. بافت برداری پیامدها و عوارض جانبی مخصوص به خودش را دارد، مثل افزایش خطر ابتلا به عفونت، خونریزی یا احتباس ادراری که بیمار بعد از بافت برداری با آن ها مواجه می شود.
