در مطالعه ای که به تازگی در ژورنال پی ان ای اس منتشر شد، گروهی از دانشمندان به بررسی نقش میکرو آر ان ای به عنوان یک هدف احتمالی برای درمان صرع پرداختند؛ آن ها معتقدند که میکرو آر ان ای قابلیت تحریک نورونی را تنظیم کرده و این کار را از طریق تنظیم کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ انجام دهد.
پیش زمینه مطالعه درباره درمان صرع
میلیون ها نفر در سراسر جهان به صرع مبتلا هستند و داروهای فعلی ضدصرع که تولید شده اند نیز کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ را هدف قرار می دهند. اما با این حال بعضی از نمونه های صرع مثل سندرم دراوه را نمی توان درمان کرد زیرا کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ در این بیماری ها فعالیتی نمی کند.
دانشمندان به دنبال روش های بهتری برای درمان صرع هستند و از این رو، میکرو آر ان ای هایی که مسئول تنظیم ژن هستند را مورد بررسی قرار دادند.
میکرو آر ان ای ها بر شیوه فعالیت کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ تاثیر گذاشته و از همین رو، به اهداف های درمانی جذاب تری تبدیل می شوند.
کانابیدیول که تاثیر آن بر نمونه های صرع که در برابر درمان مقاومت می کنند تایید شده است، نمونه ای از یک داروی ضدصرع موثر با مکانیسم نامشخص است و به همین خاطر هم باید مطالعات بیشتری درباره آن انجام شود.
درباره این مطالعه
در این مطالعه بر بررسی صرع با استفاده از نمونه های حیوانی تمرکز شد. نمونه های آزمایشگاهی در شرایط کنترل شده در چرخه ای از روشنایی و تاریکی 12 ساعته، دما و رطوبت مناسب نگهداری شدند و آزادانه به غذا و آب دسترسی داشتند.
دانشمندان دو مدل صرع را بررسی کردند: مدل پی پی اس صرع لوب تمپورال در موش های صحرایی و مدل پنتیلن تترازول در موش های آزمایشگاهی. در مدل پی پی اس از الکترود استفاده شد و با استفاده از القا کننده پالس، موش ها دچار تشنج شدند. در مدل پنتیلن تترازول نیز یک دوز از پنتیلن تترازول به موش ها داده شد تا دچار تشنج شوند.
تاثیر روش های درمانی متفاوت بر صرع بررسی شد. دانشمندان داروهایی را تزریق کرده و ذرات ویروسی که میکرو آر ان ای های خاصی داشتند را وارد بدن موش کردند تا میزان میکرو آر ان ای را تنظیم کنند. بعلاوه، از ترکیب حاصل از شاهدانه نیز استفاده کردند تا ببینند تاثیری بر بهبود صرع دارد یا نه.
سپس دانشمندان ظاهر میکرو آر ان ای و آر ان ای پیام رسان در بافت های مغزی حیوانات را بررسی کردند. در ادامه نیز هدف ارتباطی میکرو آر ان ای را شناسایی و مسیر را تحلیل کردند تا مکانیسم های مولکولی دخیل در صرع را متوجه شوند.
نتایج مطالعه روش جدید درمان صرع
در این مطالعه بر miR-335-5p به عنوان یک هدف بالقوه برای درمان انواع صرع مقاوم در برابر درمان تمرکز شد. در این مطالعه از چندین روش متفاوت استفاده شد و داده های موجود در پایگاه های اطلاعاتی مختلفی با یکدیگر ترکیب شدند تا میکرو آر ان ای های مرتبط با صرع شناسایی شوند.
این نوع میکرو آر ان ای در موش های صحرایی، نمونه های پلاسمای انسانی و پس از درمان موش های آزمایشگاهی با کانابیدیول قابل مشاهده بود.
در ادامه دانشمندان به این نتیجه رسیدند که این میکرو آر ان ای مسئول تنظیم چندین ژن است که این ژن ها خودشان مسئول کد گذاری کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ هستند.
با مهار miR-335-5p، آسیب پذیری در برابر حملات صرع بیشتر می شود اما افزایش این مولکول ریز با استفاده از حامل های ویروسی باعث کاهش شدت حملات صرع و افزایش نرخ بقا در واکنش به این حملات می شود.
در نتیجه ارزیابی مسیرها، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که بسیاری از اهداف miR-335-5p در مسیرهای مربوط به قابلیت تحریک نورونی قرار داشته و در نتیجه، نقش این میکرو آر ان ای در بیماری صرع مشخص تر می شود.
نتیجه گیری نهایی
اگر بخواهیم خیلی مختصر بگوییم، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که از طریق میکرو آر ان ای 335-5p می توان به روش های جدیدی برای درمان بیماری صرع دست پیدا کرد زیرا این میکروRNA بر کانال های سدیمی وابسته به ولتاژ اثر گذاشته و قابلیت تحریک نورونی را تنظیم می کند. بنابراین، اثر دو سویه این مولکول های ریز برای درمان انواع مختلف صرع مفید است.
البته آن ها بر این باور هستند که همچنان باید مطالعه بیشتری انجام شده تا نقش miR-335-5p به عنوان یک روش درمانی احتمالی برای بیماری صرع و سایر بیماری های نورولوژیکی مشخص شود.
