وقتی درباره ناباروری یا نازایی صحبت می کنیم، منظورمان این است که زوجین برای مدت یک سال تلاش کرده اند (اگر خانم بیشتر از 35 سال یا بیشتر نداشته باشد) اما نتیجه ای حاصل نشده است.
آن دسته از خانم هایی که می توانند باردار شوند؛ اما بارداری شان ادامه پیدا نمی کند را در دسته ناباروران قرار می دهند.
معنی ناباروری چیست؟
ناباروری به معنای باردار نشدن خانم بعد از یک سال تلاش به علت مشکلات خودش یا همسرش است. خانم هایی که باردار می شوند، اما قادر به ادامه بارداری خود نیستند را هم در این دسته قرار می دهند.
بارداری نتیجه یک فرآیندی است که چندین مرحله دارد. این مراحل شامل:
- در بدن خانم باید از یک یا هر دو تخمدان، یک تخمک آزاد شود (مرحله تخمگ گذاری).
- تخمک آزاد شده باید وارد لوله فالوپ شود و به سمت رحم حرکت کند (رحم).
- در طول مسیر نیز باید اسپرم آقا با این تخمک لقاح پیدا کند( لقاح).
- اکنون تخمک بارور شده باید به داخل رحم متصل شود (مرحله کاشت).
در صورتی که در هر کدام از مراحل ذکر شده مشکلی به وجود آید، فرد دچار ناباروری خواهد شد.
آیا ناباروری رایج و متداول است؟
بله. براساس اطلاعات منتشر شده توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، در ایالات متحده آمریکا حدود 10 درصد از خانم های بین 15 تا 44 سال، به سختی باردار می شوند یا این که بارداری خود را با موفقیت به پایان می رسانند.
آیا ناباروری تنها مشکل بانوان است؟
خیر اینطور نیست؛ بلکه هم خانم ها و هم آقایان ممکن است مشکلاتی داشته باشند که باعث ناباروری شان شود. حدود یک سوم از موارد ناباروری به خاطر مشکلات خانم ها بوده، یک سوم بقیه به دلیل مشکلات آقایان و یک سوم آخر هم ترکیبی از مشکلات خانم ها و آقایان یا مشکلات ناشناخته بوده است.
چه دلایلی باعث ناباروری مردان می شود؟
معمولا این مشکل در آقایان به دلایل زیر به وجود می آید:
- وجود مشکلی به نام واریکوسل در آقایان: زمانی که رگ های خونی موجود در بیضه های آقا بسیار بزرگ شوند، باعث گرم شدن بیضه ها شده و خود این گرما بر تعداد یا فرم اسپرم ها اثر خواهد گذاشت.
- عوامل دیگری که باعث می شوند تا تعداد اسپرم های تولیدی مرد کم شده یا کلا متوقف شود.
- حرکات اسپرم که به خاطر شکل و ظاهر اسپرم است.
- گاهی اوقات دستگاه تولیدمثلی مرد آسیب دیده، خود باعث مسدود شدن مسیر اسپرم ها می شود.
گاهی اوقات هم با این مورد روبرو بوده ایم که مرد از همان ابتدای تولد خود با مشکلاتی مواجه بوده که روی اسپرم هایش تاثیر می گذارد. به طور مثال، فیبروزهای مثانه اغلب باعث نابارور شدن آقایان می شود.
چه عواملی باعث می شوند که خطر ناباروری در آقایان بیشتر شود؟
سبک زندگی و وضعیت سلامت عمومی مرد تاثیر مستقیم بر اسپرم های آقا می گذارد. چندین عامل وجود دارد که ممکن است وضعیت سلامتی یا تعداد اسپرم ها را کم کند که از جمله آن ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- مصرف زیاد مشروبات الکلی؛
- مصرف داروها؛
- سیگار کشیدن؛
- مولفه سن؛
- سموم موجود در محیط زیست از جمله: آفت کش ها و سرب؛
- مشکلات سلامتی مثل اوریون یا شرایط خطرناک تری مثل بیماری کلیوی یا مشکلات هورمونی؛
- رادیو درمانی و شیمی درمانی مخصوص درمان سرطان.
علت ناباروری در زنان چیست؟
علت اصلی نازایی در خانم ها به خاطر مشکلات مربوط به تخمک گذاری پیش می آید. در حقیقت، بدون عمل تخمک گذاری هیچ تخمکی برای بارور شدن وجود نخواهد داشت. بعضی از علائمی که نشان می دهند عمل تخمک گذاری خانم به طور نرمال انجام نمی شود؛ شامل: نامنظم بودن عادت ماهانه یا کلا قطع عادت ماهانه می شود.
حتما بخوانید: علائم بارداری ؛ نشانه هایی که می گویند شما صد در صد باردار هستید
اغلب، ابتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان (pcos) باعث مشکل در تخمک گذاری می شود. در سندرم پلی کیستیک تخمدان نوعی مشکل مربوط به عدم تعادل هورمون ها دارد که می تواند در روند تخمک گذاری معمولی تداخل ایجاد کند و در عین حال اصلی ترین و رایج ترین دلیل ناباروری در خانم ها محسوب می شود.
نارسایی زودرس تخمدان (POI) یکی دیگر از دلایلی است که باعث بروز مشکلات تخمک گذاری می شود. POI زمانی اتفاق می افتد که تخمدان های خانم قبل از 40 سالگی دیگر به طور طبیعی فعالیت نکنند. البته باید به این مورد اشاره کنیم که این عارضه هیچ شباهتی به یائسگی زود هنگام ندارد.
در قسمت زیر به چندین مورد رایج مربوط به مشکلات ناباروری در خانم ها اشاره کرده ایم:
- مسدود شدن لوله های فالوپ که به دلیل بیماری التهاب لگنی، آندومتریوز یا جراحی برای بارداری خارج از رحم می باشد؛
- مشکلات جسمانی مربوط به رحم؛
- فیبروز رحم؛ به دسته ای از بافت های غیر سرطانی و ماهیچه ها که در دیواره های رحم قرار دارند، فیبروز رحم گفته می شود.
چه عواملی باعث افزایش خطر نازایی در خانم ها می شود؟
عوامل بسیاری در توانایی باروری خانم دخالت دارند که می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- سن؛
- سیگار کشیدن؛
- مصرف زیاد مشروبات الکلی؛
- استرس؛
- رژیم غذایی نامناسب؛
- تمرین های ورزشی؛
- چاقی مفرط یا کمبود بیش از حد وزن؛
- عفونت های مقاربتی (STIs)؛
- بیماری که در نتیجه آن تغییرات هورمونی اتفاق می افتد، مثل: ابتلا به بیماری های سندرم پلی کیستیک رحم و نارسایی زودرس تخمدان.
مولفه سن چگونه بر توانایی بارور شدن خانم ها تاثیر می گذارد؟
بسیاری از خانم ها تا دهه 30 یا 40 از زندگی خود منتظر می مانند یا بهتر است بگوییم برای بچه دار شدن دست دست می کنند، تا بچه دار شوند و بعد از آن به فکر بارداری می افتند. در حقیقت حدود 20 درصد از خانم هایی که در ایالات متحده آمریکا زندگی می کنند، بعد از 35 سالگی اولین کودک خود را به دنیا می آورند.
پس در اینصورت می توان این طور گفت که عامل سن یک دلیل رو به رشد برای بروز مشکلات ناباروری در خانم هاست. حدود یک سوم از زوج هایی که در آن ها خانم بیش از 35 سال دارد، مشکل ناباروری وجود دارد.
افزایش سن باعث کمتر شدن شانس خانم در بارداری و بچه دار شدن می شود که به این دلایل اتفاق می افتد:
- تخمدان های آن ها دیگر توانایی کافی برای آزاد سازی تخمک را ندارد؛
- تعداد تخمک های مادر کمتر شده اند؛
- تخمک ها به اندازه کافی سالم نیستند؛
- این خانم بیشتر از دیگران در معرض ابتلا به مشکلاتی هستند که باعث ناباروری می شود؛
- احتمال سقط غیر عمدی جنین در او بیشتر می شود.
خانمی که قصد باردار شدن دارد تا چه مدت باید تلاش کند و سپس برای درمان به پزشک مراجعه کند؟
بیشتر متخصصین توصیه می کنند که این زمان باید حداقل یک سال باشد. خانم هایی که 35 سال یا بیشتر دارند، باید بعد از 6 ماه تلاش و نتیجه نگرفتن، به مراکز درمانی مراجعه کنند. بعد از 30 سالگی، شانس بچه دار شدن خانم هر سال کمتر و کمتر می شود.
علاوه بر این، یک سری از مشکلات و بیماری ها هم باعث بیشتر شدن خطر نازایی می شوند؛ پس توصیه می کنیم که اگر هر کدام از مشکلات زیر را دارید، حتما با پزشک خود مشورت کنید:
- عادت ماهانه نامنظم یا به طور کلی پریود نشدن؛
- پریود های دردناک؛
- آندومتریوز؛
- بیماری التهاب لگنی؛
- تجربه بیش از یک بار سقط غیر عمدی جنین.
در این صورت به این نتیجه می رسیم که قبل از باردار شدن باید ابتدا با پزشک خود مشورت کنید. پزشکان کمک می کنند تا بدن تان برای پرورش یک بچه سالم آماده شود. همین طور به تمام سئوالات تان درباره ناباروری پاسخ می دهند و نکاتی درباره بارداری را گوشزد می کنند.
پزشکان چگونه می توانند ناباروری خانم و همسرش را تشخیص دهند؟
در این زمان پزشکان با کمک چک آپ نازایی این مورد را مشخص می کنند. این چک آپ یک آزمایش جسمانی است که پزشک درباره سابقه جنسی خانم و همسر او سئوالاتی می پرسد. گاهی اوقات با این کار می توان ریشه مشکل را پیدا کرد؛ اما باید بگوییم که بیشتر اوقات حتما باید آزمایش های بیشتری انجام شود.
در آزمایش ناباروری مردان ، ابتدا مایع منی را آزمایش می کنند. در این آزمایش تعداد، شکل و حرکات اسپرم بررسی می شود. گاهی اوقات توصیه می شود که حتی میزان هورمون های او را هم ارزیابی کنند.
اولین قدم در تشخیص ناباروری در خانم ها این است که تخمک گذاری یا عدم تخمک گذاری ماهانه مشخص شود.
چندین راه برای این کار وجود دارد که خانم با انجام آن ها در خانه می تواند خود متوجه تخمک گذاری یا عدم تخمک گذاری ماهانه اش شود:
- برای مدت چند ماه، صبح ها تغییرات دمای بدن خود را یادداشت کنید؛
- برای مدت چند ماه ظاهر موکوس رحمی تان را یادداشت کنید؛
- از تست های خانگی تخمک گذاری استفاده کنید (این کیت های تشخیص را می توانید از داروخانه ها تهیه کنید).
پزشکان نیز با کمک آزمایش خون یا آزمایش فراصوت تخمدان ها، می توانند این مشکل را تشخیص دهند. در صورتی که تخمک گذاری نرمال باشد و مشکلی وجود نداشته باشد، تست های ناباروری دیگری هم وجود دارند که می توان آن ها را انجام داد.
بعضی از رایج ترین تست های ناباروری در خانم ها شامل موارد زیر می شود:
- هیستروسالپنگوگرافی: این آزمایش، نوعی ایکس ری از رحم و لوله های فالوپ است: به این صورت است که دکتر یک مایع مخصوص را از طریق واژن به رحم تزریق می کند. بعد از آن پزشکان با بررسی این مایع متوجه می شوند که آزادانه درون رحم یا لوله های فالوپ حرکت می کند یا خیر. همین به آن ها کمک می کند تا مسدود شدگی های فیزیکی را که ممکن است باعث ناباروری شوند، پیدا کنند. وجود هر گونه مسدود شدگی در لوله های فالوپ، باعث می شود که تخمک ها نتوانند از لوله فالوپ وارد رحم شوند. همین طور اسپرم هم نمی تواند به تخمک برسد.
- لاپاراسکوپی: لاپاراسکوپی نوعی جراحی کوچک است که برای مشاهده داخل شکم استفاده می شود. در این روش، پزشک با کمک یک ابزار کوچک که مجهز به چراغ است (لاپاراسکوپ)، این کار را انجام می دهد. با کمک لاپاراسکوپ دکتر می تواند تخمدان ها، لوله های فالوپ و رحم را بررسی کند تا وجود هر گونه بیماری و مشکل فیزیکی را تشخیص دهد. علاوه بر این، با کمک این آزمایش می توانند هر گونه آندومتریوزیس و وجود زخم را مشاهده کنند.
پیدا کردن دلیل و عامل این مشکل می تواند زمان بر باشد و احساسات طرفین را تحت تاثیر قرار دهد؛ اما برای تکمیل و انجام تمام تست ها به زمان زیادی لازم است. پس اگر مشکل پیدا نشد، اصلا نگران نشوید!
پزشکان چگونه می توانند ناباروری را درمان کنند؟
با مصرف دارو، انجام عمل جراحی، تلقیح مصنوعی یا تکنولوژی کمک باروری، می توان ناباروری را درمان کرد. بیشتر اوقات چندین روش با هم به کار برده می شوند. در بیشتر موارد هم با مصرف دارو یا انجام عمل جراحی می توان ناباروری را درمان کرد.
حتما بخوانید: عفونت واژن چیست؟ اصلی ترین علت، تشخیص زودهنگام و درمان سریع
براساس عوامل زیر، پزشکان روش های درمانی ویژه ای را توصیه می کنند:
- نتایج آزمایشات انجام شده؛
- مدت زمانی که زوج در تلاش برای بچه دار شدن هستند؛
- سن خانم و آقا؛
- وضعیت جسمانی زوج؛
- ترجیحات زوج.
پزشکان و متخصصین اغلب با انجام راهکارهای زیر سعی می کنند تا ناباروری را درمان کنند:
- مشکلات جنسی: پزشک به آقا کمک می کند تا با ناتوانی جنسی یا زود انزالی مقابله کند. در این مواقع اغلب با کمک رفتار درمانی یا مصرف دارو این کار را انجام می دهند.
- تعداد بسیار اندک اسپرم ها: گاهی اوقات انجام عمل جراحی به برطرف کردن این مشکل کمک می کند. در موارد دیگر، پزشکان با انجام عمل جراحی سعی می کنند تا اسپرم را به طور مستقیم از دستگاه تولید مثلی مرد خارج کنند.
همچنین، با مصرف قرص های آنتی بیوتیک می توان عفونت هایی که بر تعداد اسپرم ها تاثیر گذاشته را از بین برد.
- حرکات اسپرم: گاهی اوقات به دلیل مسدود شدن دستگاه تناسلی مرد شاهد این هستیم که هیچ اسپرمی در مایع منی یافت نمی شود که اغلب با کمک عمل جراحی می توان این مشکل را درمان کرد.
با عمل جراحی می توان بعضی از مشکلات جسمانی خانم ها را درمان کرد.
چندین دارو در بازار وجود دارد که برای درمان مشکلات ناباروری در خانم ها مصرف می شوند. حتما درباره مزایا و معایب مصرف این داروها با پزشک خود صحبت کنید؛ زیرا باید درباره خطرات احتمالی، فواید و عوارض جانبی آن ها اطلاعاتی به دست آورید!
چه داروهایی برای درمان نازایی خانم ها استفاده می شود؟
داروهای زیر رایج ترین داروهایی هستند که برای درمان ناباروری در خانم ها مصرف می شوند:
- کلومیفن سیترات: مصرف این دارو باعث تخمک گذاری می شود و به این صورت است که بر غده هیپوفیز تاثیر می گذارد. این دارو اغلب برای خانم هایی تجویز می شود که مبتلا به سندرم پلی کیستیک تخمدان (PCOS) یا دیگر مشکلات مربوط به تخمک گذاری هستند. کلومیفن سیترات نوعی قرص دهانی است.
- منوتروپین (hMG): این دارو معمولا مخصوص خانم هایی است که به دلیل برخی مشکلات ناشی از غده هیپوفیزشان، نمی توانند عمل تخمک گذاری را انجام دهند. این دارو مستقیما روی تخمدان ها اثر می گذارد و تخمک گذاری را تحریک می کند. منوتروپین نوعی دارو تزریقی است.
- هورمون محرک فولیکول (FSH): نحوه عملکرد این دارو بسیار مشابه با منوتروپین است و تخمدان ها را تحریک به تخمک گذاری می کند. این دارو هم به صورت تزریقی می باشد.
- آنالوگ های هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (Gn-RH): این دارو مخصوص خانم هایی است که تخمک گذاری ماهانه آن ها منظم نیست. البته خانم هایی هم که قبل از این که تخمک آماده شود، تخمک گذاری می کنند هم می توانند از این دارو استفاده کنند. آنالوگ های Gn-RH روی غده هیپوفیز اثر می گذارند و هنگام تخمک گذاری آن را وادار به تغییر می کنند. این داروها به دو صورت تزریقی و اسپری بینی مصرف می شوند.
- متفورمین (گلوکوفاژ): پزشکان این دارو را برای خانم هایی تجویز می کنند که بدن شان در برابر انسولین مقاومت نشان می دهد یا این که سندرم پلی کیستیک تخمدان دارند. این دارو کمک می کند تا میزان هورمون های مردانه در آقایان کم شود و به بدن در فرایند تخمک گذاری کمک می کند.
گاهی اوقات این دارو با هورمون محرک فولیکول یا کلومیفن سیترات ترکیب می شود. مصرف این دارو از طریق دهانی است.
- بروموکریپتین (پارلودل): خانم هایی که فرآیند تخمک گذاری در آن ها به خاطر زیاد بودن هورمون پرولاکتین به مشکل برخورده، باید این دارو را مصرف کنند. پرولاکتین هورمون تولید کننده شیر است.
بیشتر داروهای باروری که در بازار وجود دارند، امکان دوقلو، سه قلو یا چند قلوزایی را بیشتر می کنند. خانم هایی که چند قلو باردار هستند، مشکلات بیشتری دارند؛ زیرا خطر زودتر به دنیا آمدن نوزاد (نارس) در آن ها بسیار بیشتر می شود. رشد کودکان نارس مشکل دار است و سلامتی شان را به خطر می اندازد.
منظور از لقاح درون رحمی (UI) چیست؟
یکی دیگر از راهکارهایی که برای درمان ناباروری وجود دارد، لقاح درون رحمی است که اغلب به آن تلقیح مصنوعی می گویند. در این روش به خانم نوعی اسپرم ویژه آماده شده، تزریق می کنند. گاهی اوقات قبل از اینکه این روش انجام شود، خانم با داروهایی که تخمک گذاری را تحریک می کنند درمان می شود.
اغلب از این روش برای درمان موارد زیر استفاده می شود:
- خانم هایی که موکوس رحمی شان مشکل دارد؛
- زوج هایی که هیچ توضیحی برای ناباروری شان وجود ندارد.
تکنولوژی کمک باروری {ART} چیست؟
تکنولوژی کمک باروری گروهی از روش های مختلف است که برای کمک به بارور شدن زوجین استفاده می شود. نحوه کار این روش به این صورت است که تخمک ها را از بدن خانم خارج می کنند؛ سپس آن ها را با هم ترکیب می کنند تا رویان به وجود آید و سپس این رویان ها را دوباره وارد رحم خانم می کنند.
میزان موفقیت تکنولوژی کمک باروری {ART} تا چه اندازه است؟
میزان موفقیت و اثر بخشی این روش متفاوت است و عوامل بسیاری در آن دخیل هستند که عبارت اند از:
- سن زوجین؛
- دلیل ناباروری زوجین؛
- درمانگاهی که قرار است این کار را انجام دهد؛
- نوع تکنولوژی کمک باروری؛
- تازه یا یخ زده بودن تخمک؛
- تازه یا یخ زده بودن رویان.
مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا اقدام به جمع آوری آمار موفقیت آمیز بودن این روش در بعضی از کلینیک های باروری کرده اند. طبق گزارشی که این سازمان در سال 2014 درباره این تکنولوژی منتشر کرد، میانگین درصد چرخه های ART که موفقیت آمیز بوده و جنین به دنیا آمده، به این صورت است:
- 30 درصد در خانم هایی که زیر 35 سال سن دارند؛
- 30 درصد در خانم هایی که بین 35 تا 37 سال سن دارند؛
- 21 درصد در خانم هایی که بین 37 تا 40 سال سن دارند؛
- 11 درصد در خانم هایی که بین 41 تا 42 سال سن دارند.
این روش گران قیمت و زمانبر است؛ اما در عین حال ART به مادرها کمک کرده است تا بتوانند کودک خود را به دنیا آورند. رایج ترین مشکلی که در این روش وجود دارد، چند برابر شدن تعداد جنین هاست. اما خوشبختانه می توان از به وجود آمدن این مشکل پیشگیری یا با روش های مختلف احتمال بروز آن را کم کرد.
انواع مختلف تکنولوژی های کمک باروری
رایج ترین روش های تکنولوژی کمک باروری به این صورت می باشد:
- لقاح مصنوعی (IVF): به معنای این است که لقاح در خارج از بدن انجام می شود. این روش موثرترین تکنیک در این تکنولوژی است. اغلب هنگامی که لوله های فالوپ مسدود شده اند یا زمانی که بدن مرد تعداد بسیار کمی اسپرم تولید می کند، از این روش بهره می گیرند. پزشکان با تجویز دارویی که تخمدان ها را تحریک به تولید تخمک چند گانه می کند، خانم را درمان می کنند. زمانی که تخمک ها بالغ شوند، آن ها را از بدن خانم خارج می کنند، سپس همراه با اسپرم آقا در آزمایشگاه کنار هم قرار می گیرند تا بارور شوند. بعد از گذشت 3 تا 5 روز، رویان های سالم درون رحم مادر کاشته می شوند.
- انتقال نطفه بارور شده به داخل لوله رحمی {ZIFT}: این روش مشابه با لقاح مصنوعی است؛ به این صورت است که عمل بارور شدن در آزمایشگاه انجام می شود، سپس رویان بسیار کم سن، به جای قرار گرفتن در رحم، وارد لوله فالوپ می شود.
- تلقیح نطفه داخل لوله رحم {GIFT}: این تکنیک به این صورت است که تخمک ها و اسپرم را وارد لوله فالوپ خانم می کنند. بنابراین مشخص است که بارور شدن در بدن زن اتفاق می افتد. در بعضی از روش ها، روش GIFT به عنوان راهکار توصیه می شود.
- میکرواینجکشن یا تزریق اسپرم داخل تخمک {ICSI}: این روش مخصوص زوج هایی است که در آن ها اسپرم مشکلات جدی دارد. گاهی اوقات برای زوج های بزرگ تر یا آن هایی که انجام روش IVF در آن ها بی تاثیر بوده، استفاده می شود. در این روش، یک اسپرم به تخمک بالغ تزریق می شود، سپس رویان را وارد رحم یا لوله فالوپ مادر می کنند.
در روش های نامبرده تکنولوژی ART گاهی اوقات از تخمک اهدا شده (تخمک خانم دیگری) اسپرم اهدا شده یا رویان های قبلی یخ شده استفاده می شود.
حتما بخوانید: علت کمر درد در زمان پریودی چیست؟ راه های درمان خانگی
از تخمک های اهدا شده برای خانم هایی استفاده می شود که بدن شان قادر به تولید آن نیست. البته از اسپرم و تخمک های اهدا شده برای زمانی که هر کدام از زوجین دچار بیماری ژنتیکی باشند که ممکن باشد به جنین منتقل شود، نیز استفاده می شود. خانم نابارور یا زوج نابارور از رویان های اهدا شده هم می توانند بهره بگیرند. این دسته از رویان ها توسط زوجینی که دوران درمان ناباروری را سپری کردند یا اسپرم و تخمک اهدا شده تولید می شود. رویان های اهدا شده وارد رحم می شوند و در این حالت نوزاد از نظر ژنتیکی با والدین خود یکسان نیست.
رحم اجاره ای
آن دسته از خانم هایی که تخمک ندارند یا اینکه تخمک های سالمی ندارند، می توانند این روش را امتحان کنند. زنی که به جای زن نازا از راه لقاح مصنوعی باردار می شود، خانمی است که پذیرفته است تا با اسپرم مرد دیگری و تخمک خودش بارور شود. از نظر ژنتیکی، کودک مشابه با این زن و شریک آقایش است. بعد از زایمان، این زن کودک را به والدین می دهد.
حامل بارداری
خانم هایی که تخمدان دارند اما رحم ندارند و مشتاق به باردار شدن هستند، می توانند از روش حامل بارداری استفاده کنند؛ البته آن دسته از خانم هایی که به دلایل مشکلات جدی و بیماری هایی که دارند، توانایی باردار شدن ندارند هم از این روش استفاده می کنند. این حالت به این صورت است که از تخمک خود خانم استفاده می شود، توسط اسپرم آقا بارور شده و رویان درون رحم حامل قرار می گیرد. این فرد هیچ ارتباطی به جنین ندارد و بعد از تولد آن را به پدر و مادر اصلی اش می دهد.
تحقیقاتی که به تازگی توسط مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ایالات متحده آمریکا انجام شده، نشان می دهد که کودکانی که به روش ART به دنیا آمده اند، دو تا چهار برابر بیشتر از جنین های دیگر به بعضی از نقایض مادر زادی مبتلا هستند. مثلا، این کودکان دچار مشکلات قلبی و سیستم گوارشی هستند و سقف دهان و لب شان ترک می خورد.
محققان علت بروز این عوارض را نمی دانند. احتمالا این نواقص به تکنولوژی هم ربطی ندارد؛ اما عوامل دیگری مثل سن والدین هم در این میان بی تاثیر نیستند. با وجود این، باید تحقیقات و مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شود. خوشبختانه خطرات این روش زیاد نیست؛ اما والدین باید به زمان تصمیم گیری برای استفاده از این روش هم دقت کنند.
منبع:
