در مطالعه ای که به تازگی انجام شده است، گروهی از محققان از کشورهای مختلف به بررسی میزان آلاینده های کادمیم، میکروپلاستیک ها و آنتی بیوتیک ها در بدن ماهی مدیترانه ای پرداخته اند.
بررسی های آن ها نشان داد که میزان کادمیم و آنتی بیوتیک ها در بدن ماهی های مدیترانه ای آنچنان زیاد نیست اما مقدار میکروپلاستیک ها در روده و معده آن ها بسیار زیاد شده است.
ماهی مدیترانه ای و افزایش میزان میکروپلاستیک ها؛ پیش زمینه
دریای مدیترانه به منبع آلودگی های مختلف تبدیل شده و ریسک های بالقوه ای برای اکوسیستم های دریایی و سلامت انسان ایجاد کرده است.
به همین منظور هم محققان از کشورهای ایتالیا، آلبانی و مونته نگرو برای حل این چالش ها با یکدیگر شروع به همکاری کردند.
در این مطالعه، محققان وجود آلاینده های محیطی خطرناک از جمله کادمیم، آنتی بیوتیک ها و میکروپلاستیک ها در بدن ماهی های تجاری و سرپایان را بررسی کردند. هدف آن ها از انجام این مطالعه، بهبود مدیریت ریسک محیطی و ایجاد اقتصاد آبی پایدار عنوان شده است.
درباره مطالعه
محققان به منظور انجام این مطالعه، از سه قسمت از دریای مدیترانه – خلیج کاسترو (در ایتالیا)، خلیج ولورا (آلبانی) و خلیج بوکا کوتورسکا (مونته نگرو) – بین سال های 2018 تا 2020 نمونه چندین نوع ماهی را جمع آوری کردند.
در مجموع، 468 نمونه برای بررسی میزان کادمیم، 260 نمونه برای بررسی میکروپلاستیک ها و 420 نمونه برای بررسی آنتیوتیک جمع آوری شد.
علاوه بر این، بین سال های 2021 تا 2023 تعداد 100 نمونه از ماهی سیبریم (یا سیم سر طلایی) و خاردار اروپایی از هر خلیج جمع آوری شد تا میزان آنتی بیوتیک آن ها بررسی شود.
یافته های مطالعه
میزان کادمیم در ماهی مرکب اروپایی و ماهی مرکب ببری متعلق به هر سه خلیج اندازه گیری شد. بررسی ها نشان داد که به جز در بعضی از گونه های متعلق به خلیج کاسترو، میزان این ماده شیمیایی بسیار کمتر از حداکثر مقدار مشخص شده توسط اتحادیه اروپا است. بنابراین، امکان آلودگی گونه های سرپایان در بعضی از نقاط با کادمیم و به ویژه در خلیج کاسترو وجود دارد.
بررسی های محققان نشان داد که میکروپلاستیک ها در روده تمام نمونه ها و در معده ماهی سیبریم و ماهی خاردار اروپایی متعلق به هر سه خلیج وجود دارد. محققان چهار نوع میکروپلاستیک را ارزیابی کردند: فیبرها، قطعات باقی مانده، سلفون و دانه های کروی شکل.
کمترین میزان میکروپلاستیک ها در نمونه هایی پیدا شد که متعلق به ماهی هایی از خلیج های ولورا و بوکا کوتورسکا بودند. از طرف مقابل، بیشترین مقدار را ماهی های خلیج کاسترو داشتند.
محققان در مطالعات بعدی می توانند از این داده ها استفاده کرده و با اجرای استراتژی های موثر، از سالم و بی خطر بودن غذاهای دریایی تامین شده از این سه خلیج اطمینان حاصل کنند.
ماهی مدیترانه ای؛ نتیجه گیری
به طور کلی، یافته های این مطالعه نشان می دهد که با این که شرایط محیطی در این سه خلیج مثبت به نظر می رسد اما مقدار بالای میکروپلاستیک ها در روده و معده ماهی ها بسیار نگران کننده است.
