به تازگی مقاله ای منتشر شده است که به نقش سیتوکین ها در کاهش ریسک بروز مشکلات روان شناختی در کودک اشاره می کند.

سیتوکین ها در بارداری و رفتار کودک؛ پیش زمینه

سیتوکین به گروهی از پروتئین ها گفته می شود که مسئول کنترل واکنش دستگاه ایمنی بدن هستند.

این یافته ها اهمیت بسزایی دارند؛ به این خاطر که سیتوکین هایی که در دوران بارداری در خون مادر در جریان هستند، آنقدر اندازه شان کم است که اصلا تصور نمی شد در رشد مغز جنین و رفتار کودک در سال های ابتدایی زندگی تاثیری داشته باشند.

درباره مطالعه

محققان برای منظور انجام این مطالعه، موش های آزمایشگاهی را انتخاب کردند.

در مطالعات قبلی هم گفته شده بود که رابطه ای بین بروز التهاب و عفونت در دوران بارداری و بروز اختلال های روان شناختی در کودک وجود دارد. حالا این گروه از محققان شواهد بیشتری در این زمینه ارائه کرده اند.

سیتوکین ها در بارداری و رفتار کودک

یافته های مطالعه

به گفته یکی از محققان حاضر در این مطالعه، “ما با انجام بررسی روی موش ها به این نتیجه رسیدیم که میزان سیتوکین XCL1 در دوره بارداری مثل دوره قبل از بارداری بسیار اندک است و فقط برای یک مدت بسیار کوتاه، میزان این پروتئین زیاد می شود. این افزایش کوتاه مدت برای رشد سالم و بدون مشکل جفت و شکل گیری رفتار احساسی کودک اهمیت بسیاری دارد.”

بررسی های محققان نشان داد  که یک نوع سیتوکین به نام XCL1 که در دوران بارداری توسط سلول های ایمنی بدن مادر تولید می شود، نقش یک هورمون بارداری را بازی می کند. علاوه بر این، وجود این پروتئین ها در رشد جفت و بروز ترس در کودک نقش دارند.

محققان ارزیابی های خود را ادامه دادند و به این نتیجه رسیدند که اگر با استفاده از آنتی بادی های ضد XCL1 جلوی افزایش میزان این ماده در خون مادر در دوران بارداری گرفته شود، میزان تولید فاکتورهای مرتبط با آسیب دیدگی بافت در جفت زیاد می شود. در نتیجه این اتفاق، میزان اضطراب و استرس در موش های نر زیاد شد.

به گفته محققان، یک نوع اختلال نورونی در مغز در حال رشد نوزاد، به ویژه در قسمت هیپوکامپوس بطنی هم دیده شد. هیپوکامپوس بطنی با بروز اضطراب و رفتار مضطرب در ارتباط است.

آن ها در ادامه می گویند، اختلال های عصبی و ایمنی که در نتیجه جلوگیری از افزایش میزان سیتوکین رخ دادند، در دوران بزرگسالی به امری طبیعی تبدیل می شود. به عبارت دیگر، رفتار مضطرب کودکان می تواند با وضعیت پیش التهابی اولیه در نتیجه عدم افزایش میزان این نوع سیتوکین در ارتباط باشد.

منبع