مطالعه ای که جدیدا انجام شده است، تاثیر روش های تنظیم ریتم شبانه روزی در درمان بیماری آلزایمر را بررسی می کند.
بیماری آلزایمر: وضعیت
آلزایمر یک بیماری تحلیل برنده اعصاب است که باعث انباشته شدن پروتئین های فسفریلاسیون تاو (pTau) و بی آمیلوئید (Aβ) در مغز می شود. ریتم شبانه روزی در اکثر بیماران مبتلا به آلزایمر دستخوش تغییراتی شده که علت آن نیز به سختی خوابیدن و ناتوانی در ادامه خواب است.
بعضی از مطالعات نشان داده اند که تغییر در ریتم شبانه روزی بیماران آلزایمری در روزهای اول پیشرفت بیماری خودش را نشان داده و به همین خاطر هم آسیب شناسی را سخت می کند. علاوه بر این، مطالعات دیگر نیز ادعا کرده اند بر هم خوردن ریتم شبانه روزی ریسک زوال عقل و مشکلات شناختی را افزایش می دهد.
ریتم شبانه روزی نقش اصلی در تنظیم فیزیولوژی و رفتار روزانه را دارد. ساعت های سلولی مستقل در قسمت های مختلف مغز و به ویژه قشر جلویی و هیپوکامپ قرار دارند. ریسک هایی که بیماری آلزایمر عامل آن ها است، مانند التهاب کل بدن، دیابت، اختلال های خوابی و ابتلا به بیماری قلبی عروقی (مانند سکته قلبی و آنژین) تنظیم این ساعت ها را بر هم می زند.
زمانی که ژن های اصلی ساعت ریتم شبانه روزی به نام Bmal1 و Per1 در موش حذف شدند، باعث بروز آسیب اکسیداتیو و زوال سیناپسی شدند. بعلاوه، این عارضه خودش را در قالب ضعیف شدن حافظه (خواص دانه چیا برای حافظه) و رفتارهای عجیب و غریب نشان می دهد. این مشاهدات نشان می دهند که بروز تغییراتی در ساعت شبانه روزی تاثیر مستقیم بر قدرت شناختی دارند.
درباره مطالعه
محققان در این مطالعه به بررسی اختلالات مستمر در ریتم شبانه روزی در موش مبتلا به آلزایمر پرداختند. ریتم شبانه روزی این موش تغییر کرده و خودش هم به شدت ضعیف و بیش فعال شده بود.
آلزایمر؛ یافته های مطالعه
در این مطالعه به تاثیرات چندگانه روش درمانی غذا خوردن با محدودیت زمانی (TRF) در تغییر الگوهای خواب و رفتاری اشاره می شود. علاوه بر این، محققان امکان بیان ژن هیپوکامپوس در مسیرهای خاص مرتبط با بیماری آلزایمر (بهترین راه تقویت حافظه و جلوگیری از آلزایمر) و التهاب نورونی را فراهم کردند و به طبع آن وضعیت حافظه بهتر شد.
یافته های این مطالعه نشان می دهند که با استفاده از این روش درمانی می توان روند پیشرفت بیماری آلزایمر را کند کرد. علت این ادعای محققان، ذخیره پلاکت کاهش یافته، افزایش روشن شدن Aβ42 و کاهش میزان انباشته شدن آمیلوئید است. با کمک روش های درمانی که ریتم شبانه روزی را تنظیم می کنند، می توان مدت زمان خواب این بیماران را افزایش داد.
نتیجه
این مطالعه اولین موردی است که از مدل های مبتلا به آلزایمر برای بررسی تاثیر روش درمانی غذا خوردن با محدودیت زمانی بر تنظیم ریتم شبانه روزی استفاده می کند. ایجاد تغییراتی به کمک این روش درمانی در شیوه بیان ژن هیپوکامپ، به ویژه ژن هایی که در پیشرفت بیماری و اختلال در ریتم شبانه روزی نقش دارند، علائم آلزایمر را معکوس می کنند.
