ناپروکسن (naproxen)در دسته داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی بدون کورتون قرار دارد. این دارو مسکنی قوی نسبت به باقی مسکن‌ها محسوب می‌شود که به یک ساعت زمان نیاز دارد تا اثر کند و این اثربخشی 11 ساعت دوام خواهد داشت. دو نوع ناپروکسن وجود دارد که نوعی که حاوی سدیم است، سریع‌تر از نوع معمولی آن اثر می‌گذارد. این دارو در سال 1976 توسط سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا تاییدیه دریافت کرد. ناپروکسن جزء دارویی‌هایی است که معروف به داروهای otc است و بدون نسخه می‌توان آن را تهیه نمود. با این حال بهتر است بدون تجویز پزشک، بی‌رویه آن را مصرف نکنید. قرص 250 میلی‌گرمی این دارو، برای دردهای خفیف و قرص 500 میلی‌گرمی آن برای دردهای متوسط و شدید استفاده می‌شود. این دارو با نام‌های آلو(Aleve)، ای‌سی، ناپروسین و آنا پروکس نیز شناخته می‌شود. ناپروکسن با برخی داروهای دیگر نیز ترکیب شده است که از جمله آنها الو پی‌ام(Aleve PM)ناپروکسن+دیفن‌هیدرامین، ویموو(Vimovo) ناپروکسن+اس‌امپرازول، Aleve-D sinus and cold ناپروکسن سدیم+سودوافدرین و Treximet سوماتریپتان+ناپروکسن سدیم، هستند.
موارد مصرف و عملکرد دارو
ناپروکسن(naproxen) که برای برطرف کردن دردهای کم، متوسط و گاها شدید استفاده می‌شود باعث کم شدن درد، تب، التهاب و گرفتگی مفصل‌ها(که ناشی از آرتروز است) تجویز می‌شود. این دارو همچنین جهت بهبود دردهای دوران پریودی، سردردهای میگرنی، دندان درد، دردهایی که منشا آن بیماری کرونا است و عارضه‌های التهابی مثل روماتیسم مفصلی کاربرد دارد. ناپروکسن با پیشگیری از تراوش برخی هورمون‌های بوجود آورنده التهاب (که با نام آنزیم سیکلواکسیژناز شناخته می‌شود و موجب تولید پروستاگلاندین می‌گردد) که باعث تورم و التهاب در بدن می‌شوند، درد و التهاب را کاهش می‌دهد. به بیان دیگر برای کاستن تورم و کنترل احساس درد، ناپروکسن پیشنهاد می‌شود. همچنین این دارو برای مواردی چون، رگ‌به‌رگ شدن، درد کمر، نقرس و ضرب دیدن استخوان، یاری رسان است. این دارو از طریق دستگاه گوارش جذب شده و نیمه عمر پلاسمایی این دارو تقریبا 12 الی 15 ساعت است و عمدتا از راه ادرار از بدن خارج می‌شود. این دارو پیوند پروتئین پلاسمایی خوبی دارد و متابولیزه آن در کبد رخ می‌دهد. ناپروکسن بهتر است به همراه غذا و یا بلافاصله بعد از غذا میل شود و بعد از مصرف آن بهتر است دراز کشیده نشود. برخی از داروهای مشابه ناپروکسن عبارتند از: دیکلوفناک، پیروکسیکام، سلکوکسیب، آسپرین، کتوپروفن، مفنامیک اسید، ایندومتاسین، کتورولاک، استامینوفن و ایبوپروفن. شایان ذکر است میزان و دوز مصرفی هر دارویی برای هر بیماری، باید توسط پزشک تعیین شود. ناپروکسن نیز باید طبق شرایط و علت استفاده آن، حتما باید طبق نظر پزشک معالج مصرف شود.
عوارض جانبی دارو
بر اساس اطلاعات وبسایت معتبر دارویی WebMD هر دارویی غیر از خواص درمانی موثر، ممکن است عوارضی نیز در پی داشته باشند که در برخی مواقع کوتاه مدت و گذرا هستند، ولی بعضی وقت‌ها ادامه دار، آزار دهنده و غیر قابل تحمل هستند که در این مواقع باید به پزشک مراجعه نمود. برخی از عوارض جانبی داروی ناپروکسن عبارتند از: خواب‌آلودگی، سردرد، سرگیجه، ادم، ضربان بالای قلب، اختلال در شنوایی، گرفتگی صدا، نشانه‌هایی مثل آنفولانزا، احساس گزگز در پاها و یا بازوها، مشکلات پوستی(کبودی، زیاد عرق کردن، راش پوستی)، تشنگی، خشکی دهان، زخم‌های دهان، اختلال خواب، حبس شدن آب، درد در ناحیه شکم، تهوع، استفراغ، یبوست و یا اسهال، سوزش سر دل، تورم در ناحیه دهان، نفخ، مشکلات خلق و خویی، زخم‌ها و مشکلات دستگاه گوارش، سوءهاضمه، خستگی، بالا رفتن آنزیم‌های کبد، مشکلات شنوایی و وزوز گوش، اختلال در عملکرد کلیه‌ها، مشکل در تنفس، مشکل در بلعیدن، ملتهب شدن لوزالمعده و روده بزرگ، اشتها نداشتن، تیره رنگ شدن ادرار، زرد رنگ شدن پوست و یا چشم، مشکل در عملکرد قلب، وخیم شدن نشانه‌های آسم و غیره. لازم به ذکر است اگر دچار تنگی نفس شدید و یا به دارو حساسیت نشان دادید، سریعا به پزشک مراجعه نمایید. اگر خون دفع کردید و یا مدفوع تیره رنگی داشتید، شکم درد وخیم و استفراغ خونی داشتید، دارو را مصرف نکنید و فورا مراتب را به پزشک اطلاع دهید. عوارض جانبی ناپروکسن در افرادی که سیگاری هستند، سن بالایی دارند، پیشینه بیماری قلبی دارند، مشروبات الکلی مصرف می‌کنند، دچار پرفشاری خون هستند، اختلالات روده دارند و با بیماری‌های کبدی و کلیوی دست و پنجه نرم می‌کنند، بیشتر مشاهده می‌شود. امکان دارد ناپروکسن حساسیت به نور آفتاب را افزایش دهد، پس بهتر است کرم ضد آفتاب و یا لباس‌های پوشیده‌تری در زمان‌های حضور در فضاهای بیرون استفاده کنید. از آنجایی که این دارو ممکن است موجب عدم تمرکز و گیجی شود، از انجام کارهایی که نیاز به هوشیاری دارند، مانند رانندگی و یا کار با دستگاهای صنعتی، اجتناب کنید.
تداخلات مصرف دارو
مصرف همزمان برخی داروها نه تنها اثربخشی داروها را تحت تاثیر می‌گذارد، بلکه ممکن است عوارضی گاها جدی و خطرناک هم در پی داشته باشند. بنابراین پیش از آغاز درمان با ناپروکسن (naproxen) حتما پزشک و یا داروساز را در جریان داروهای مصرفی خویش(با نسخه، گیاهی و حتی مکمل‌ها و..) قرار دهید تا دچار عوارض جانبی تداخلات دارویی نشوید. برخی از تداخلات دارویی به شرح زیر هستند:
ناپروکسن به همراه دیگر داروهای ضد التهابی مثل ایبوپروفن، آسپرین و.. تداخل دارد و نباید آنها را مصرف نمود. داروهای رقیق کننده خون مثل وارفارین و یا ریواروکسابان، استروئیدهایی چون پردنیزولون، ادرارآورهایی مثل فوروزماید، داروهای پرفشاری خون، برخی داروهای دیابت، تعدادی از آنتی‌بیوتیک‌ها، داروهای قلبی، سیتالوپرام که نوعی داروی ضد افسردگی است، داروهای آرتریت روماتوئید مثل متوترکسات، پروبنسید، دسته داروهای دیورتیک‌ها مثل بومتانید و هیدروکلروتیازید، لیتیوم و دیگوکسین. در برخی موارد ناپروکسن ممکن است غلظت دارویی را افزایش و یا کاهش دهد که بر اثربخشی دارو تاثیر دارد و فرد ممکن است دچار مشکلات شدیدی شود. ناپروکسن با آنتی اسیدهای خاصی چون هیدروکسید آلومینیوم، کربنات کلسیم و کلستیرامین تداخل اندکی دارد. این داروها ممکن است سبب جذب دیرتر ناپروکسن شوند.
برای دریافت اطلاعات کامل در خصوص داروی ضد التهابی ناپروکسن به https://www.daroobin.com/fa/drug/naproxen مراجعه فرمایید .
مصرف در بارداری
پیشنهاد می‌شود این دارو را بدون اطلاع پزشک در دوران بارداری مصرف نکنید. در کل دسته داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی، نباید در 20 هفته پایانی بارداری مصرف شوند زیرا ممکن است سبب ایجاد اختلالاتی چون نارسایی قلبی و یا کلیوی در جنین شود.
بیماری‌های مرتبط با دارو
ناپروکسن این داروی ضد التهاب و درد، برای بیماری‌هایی چون آرتروز، روماتیسم مفصلی، مشکلات ماهیچه‌ای و استخوانی(مثل درد در ناحیه کمر، رگ به رگ شدن و کشیدگی عضلات)، نقرس شدید، پریود دردناک، دمای بالای بدن، درد، بیماری پاژه، مشکلات خود ایمنی(از جمله آرتریت روماتوئید)، تورم تاندون‌ها، بورسیت، اسپوندیلیت آنکیلوزان، سندروم فلتی، عارضه عروقی کلاژن، ایدیوپاتیک(نوعی عارضه خود ایمنی که در افراد زیر 16 ساله مشاهده می‌شود) و ریه روماتوئید کاربرد دارد.
