گروهی از دانشمندان به دستاوردهایی در زمینه سرطان میلوم متعدد رسیده اند که به کمک آن می توانند زندگی بیماران مبتلا به میلوم پرریسک را بهتر کنند.
میلوم متعدد چیست؟
بیماری میلوم متعدد در اصل سلول های مغز استخوان را هدف قرار داده و در دسته سرطان های بازگشتی قرار می گیرد. بیماران و خانواده هایشان حسابی تحت تاثیر اثرات فیزیکی و روحی این بیماری قرار می گیرند. با وجود این که در 15 سال اخیر شاهد پیشرفت های قابل توجه در زمینه روش های درمان و مراقبت این بیماری هستیم، اما هنوز 5.800 بیماری که سالانه در آمریکا به این بیماری مبتلا می شوند را نمی توان درمان کرد.
به دلیل مبهم بودن علائم این بیماری، معمولا پزشک دیر آن را تشخیص می دهد. حدود 20 درصد از بیماران نیز به نوع پرریسک این سرطان مبتلا هستند؛ به عبارت دیگر، این افراد بعد از دو سال دوباره به سرطان مبتلا می شوند زیرا روش های درمانی فعلی نمی توانند با ریسک های زیاد این بیماری مقابله کنند. در هنگام تشخیص یا بلافاصله بعد از تشخیص ابتلا به این سرطان (یعنی زمانی که دیر هم شده است) و زمانی که اصلا مشخص نیست بدن بیمار چه واکنشی نسبت به درمان نشان می دهد، باید فورا برای درمان او اقدام شود؛ امری که قطعا چالش های مخصوص به خودش را دارد.
درباره مطالعه
اما امروز شاهد این هستیم که گروهی از محققان ادعا می کنند مشکل فعلی این است که روش های خوبی برای شناسایی بیماری نداریم.
آن ها در نتیجه بررسی های خود به این نتیجه رسیدند که اگر از چندین روش درمانی ترکیبی استفاده شود، بیماران مبتلا به میلوم پرریسک نتیجه بهتری می گیرند.
به گفته دکتر مارتین کیسر، “با این که امروزه روش های بیشتری برای درمان سرطان هایی مانند میلوم یافت شده است اما همزمان سختی درمان بیماران هم بیشتر شده است. با این که در سال های اخیر پیشرفت های خیره کننده در درمان این سرطان صورت گرفته است، از وضعیت غیرقابل درمان به وضعیت کاملا قابل درمان پیشرفت کرده ایم، اما باز هم بیماری در بدن هر بیمار به شیوه ای مختلف خودش را نشان می دهد.”
وی در ادامه می گوید، “ما به این نتیجه رسیدیم که اگر بیماران مبتلا به نوع تهاجمی سرطان میلوم متعدد به ترکیبی از روش های درمانی مناسب مانند شیمی درمانی و پرتو درمانی دسترسی داشته باشند، نتیجه حاصل بهتر می شود.”
این محققان توصیه کردند باید از بیماران تست ژنتیک گرفته شود و بلافاصله بعد از تشخیص، ترکیبی از داروهای خاص در دوزهای بالا تجویز شود. البته امروزه سلول های سرطانی را هم می توان به اسارت گرفت و با روشی جدید سلول سرطانی را نابود کرد.
تاکنون روش های خیلی محدودی برای تشخیص و شناسایی این بیماران وجود داشت. از بیماران تست ژنتیک هم گرفته نمی شد. از این رو، بیمارانی که مشخص می شد بیمار هستند هم بعد از درمان نتیجه قابل توجهی نمی گرفتند زیرا پزشک به درستی بیماری را تشخیص نداده بود. آن ها تحت درمان قرار می گرفتند اما باز هم بعد از دو سال بیمار می شدند.
