بر اساس مقاله ای که به تازگی منتشر شده است، بیماران مبتلا به پارکینسون که انجماد راه رفتن (فرد به طور ناگهانی دیگر نمی تواند به راه رفتن ادامه داده یا شروع به راه رفتن کند و معمولا بر زمین می افتد) را تجربه می کنند، شب ها موقع خواب چندین بار بیدار شده، در طول روز خواب آلود هستند و به اختلال رفتاری در خواب با حرکات سریع چشم مبتلا هستند.
حرکات سریع چشم در هنگام خواب در تداوم انجام بسیاری از فرایندهای شناختی نقش مهمی دارد.
به گفته یکی از نویسندگان این مطالعه، “فرضیه ای وجود داشت مبنی بر این که این انجماد راه رفتن و اختلال خواب در بیماران مبتلا به پارکینسون به هم مرتبط هستند؛ اکنون ما توانستیم این فرضیه را تایید کنیم. این رابطه وجود دارد به این خاطر که توقف در راه رفتن و کیفیت خواب هر دو پاتوفیزیولوژی مشابهی دارند. بر اساس مطالعات انجام شده، قسمتی از مغز بیمارانی که یکی از این دو علامت را دارند، آسیب دیده است. در این قسمت از مغز، گروهی از نورون ها در ساقه مغز قرار گرفته اند که به هسته هایی در پایه مغز متصل هستند.”
اختلال خواب و انجماد راه رفتن در بیماران مبتلا به پارکینسون؛ پیش زمینه
به طور کلی، بیماران مبتلا به پارکینسون نمی توانند راحت بخوابند؛ و فرقی هم ندارد که دچار انجماد در راه رفتن شده باشند یا نه. با این که انجماد در راه رفتن یکی از اصلی ترین دلایل افتادن این دسته از بیماران است اما هنوز هیچ راهی برای درمان آن پیدا نشده است.
علاوه بر لرزش بدن و افت قدرت شناختی، این مشکل هم یکی دیگر از فاکتورهایی است که کیفیت زندگی این بیماران را حسابی کاهش داده است.
به گفته محققان، “مشاهده این نشانه در بیمار به معنی پیشرفت بیماری نیست و حتی این نشانه در تمام بیماران هم مشاهده نمی شود. اما مشخص است که این عارضه بر کیفیت خواب تاثیر منفی می گذارد.”
درباره مطالعه
محققان به منظور انجام این مطالعه، 20 مقاله سیستماتیک دیگر را بررسی کردند.
به گفته نویسندگان این مطالعه، هنوز مشخص نیست که اول کدام علامت در بیمار ظاهر می شود. این دو نشانه با هم هیچ رابطه ای ندارد اما هنوز مشخص نیست که اول کدام نشانه دیده می شود.
یافته های مطالعه
محققان پس از بررسی سیستماتیک 20 مقاله در رابطه با کیفیت خواب و توقف در راه رفتن، به یک رابطه بین این دو علامت مهم در بیماری پارکینسون پی بردند.
به گفته آن ها، پزشکان باید این علائم را در بیماران بررسی کنند. از طرف دیگر، این یافته کمک قابل توجهی به پیشرفت پروتکل های درمان این عارضه خواهد کرد.
