به تازگی مقاله ای منتشر شده است که نشان می دهد تجویز داروهای ایمنی درمانی در کنار شیمی درمانی و قبل از انجام عمل جراحی برای بیماران مبتلا به سرطان پانکراس خطری ندارد. علاوه بر این، در بلند مدت هم نتایج بهتری برای بیمار دارد.
سرطان پانکراس و ایمنی درمانی؛ پیش زمینه
سرطان پانکراس در زمره سرطان هایی قرار دارد که درمان آن حسابی سخت است. فقط 12 درصد از بیماران مبتلا به این سرطان بیشتر از پنج سال عمر می کنند.
اکثر روش های درمانی – از جمله شیمی درمانی، ایمنی درمانی و روش های درمانی هدفمند – تاثیری در بهبود این عارضه ندارند.
در مطالعات قبلی به ترکیب شیمی درمانی با یک نوع داروی ایمنی درمانی به نام بازدارنده های PD1 (این دارو با تقویت سیستم ایمنی بدن، به این ارگان در شناسایی و نابودی موثرتر سلول های سرطانی کمک می کند) برای درمان سرطان پانکراس اشاره شد. البته در نهایت محققان به این نتیجه رسیدند که این ترکیب تاثیری در درمان سرطان ندارد.
با این حال، این اولین مطالعه ای است که به ترکیب شیمی درمانی و ایمنی درمانی قبل از انجام عمل جراحی پرداخته است.
درباره مطالعه
28 بیمار مبتلا به سرطان پانکراس (یا سرطان لوزالمعده) قابل جراحی در این مطالعه حضور داشتند. 16 نفر از آن ها آقا و 12 نفر خانم بودند.
26 نفر آن ها (93 درصد) حداقل سه دوره از روش های درمانی ترکیبی را تمام کرده بودند. 24 نفر (86 درصد) تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند.
ترتیب گذاری ژنتیکی بعد از درمان بر روی 21 تومور انجام شد.
یافته های مطالعه
به گفته محققان، “با درمان بیماران قبل از انجام عمل جراحی، متوجه می شویم که آیا این داروها تاثیرگذار هستند یا نه. اگر داروها بی تاثیر بودند، از بافت ها نمونه برداری کرده و با بررسی در آزمایشگاه دلیل این مسئله را متوجه می شویم.”
محققان به طور متوسط تا 24 ماه وضعیت شرکت کنندگان را زیر نظر داشتند. مدت زمان ادامه بقا بدون این که بیماری پیشرفت کند، به طور متوسط، 34.8 ماه بود. به طور کلی، مدت زمان بقا 35.1 ماه بود.
نرخ بقا برای مدت 18 ماه در آن دسته از بیمارانی که پانکراتکتومی یا عمل برداشتن لوزالمعده را انجام داده بودند، برابر با 90 درصد بود.
ترتیب گذاری RNA بر روی تومورهایی انجام شد که امکان جراحی داشتند و در مقایسه با نمونه برداری های قبل از درمان، بیان CD8 و گرانزیم A بیشتر شده بود.
به گفته محققان، افزایش بیان گرانزیم A در بیمارانی که از منظر پاتولوژی در دسته بیماری گره منفی قرار داشتند، به این معنی است که مدت زمان بقا بدون پیشرفت بیماری به طور چشمگیری زیاد شده است.
در 50 درصد از نمونه ها بعد از درمان، بیان ژن مرتبط با آدنوزین زیاد شد. افزایش بیان این ژن به معنی افزایش بیان پروتئین CD73 است که توسط آدنوزین تولید می شود.
