سرطان لوزالمعده ( پانکراس ) زمانی که سلول های سرطانی در قسمتی از لوزالمعده شروع به رشد و تکثیر کرده و تشکیل تومور می دهند، به وجود می‌آید. با گذشت زمان، تومور ها در عملکرد لوزالمعده مشکل به وجود می آورند و به مرور زمان آن را از کار می اندازند. این سرطان معمولا در مراحل اولیه اش، هیچ علائمی از خود نشان نمی دهد و تشخیص سریع آن برای شروع درمان در زمان مناسب، به ندرت اتفاق می‌افتد.

در این مقاله از سایت دکتر چک می خواهیم به بررسی سرطان پانکراس بپردازیم. با ما همراه باشید…

سرطان لوزالمعده ( پانکراس ) چیست؟

لوزالمعده غده ای بزرگ است که همزمان هم برون ریز  و هم درون ریز است که هورمون ها و آنزیم های حیاتی بدن و انسولین را تولید می‌کند. این غده که حدودا 6 اینچ پهنا دارد، در پشت شکم و در نزدیکی کیسه صفرا و معده قرار گرفته است.

سرطان در لوزالمعده می تواند بر روی ترشح مواد درون ریز یا برون ریز تأثیر بگذارد و آن ها را با مشکل مواجه کند.

وظیفه غدد برون ریز تولید آنزیم و وارد کردن آن به روده است. آنزیم های تولید شده به هضم چربی، پروتئین و کربوهیدرات ها کمک می کنند. بیشتر قسمت های لوزالمعده را غده های برون ریز تشکیل می دهند.

غده های درون ریز خوشه های کوچکی از سلول‌ها هستند که تنها 2% از کل لوزالمعده را اشغال می کنند و به عنوان جزایر لانگرهانس شناخته می شوند. این غده ها هورمون های انسولین و گلوکاگون را تولید کرده و آن ها را به جریان خون وارد می کنند. وظیفه این هورمون ها این است که سطح قند خون را مدیریت کنند و آن را متعادل نگه دارند. اغلب اوقات اگر غده های درون ریز لوزالمعده به درستی کار نکنند، فرد مبتلا به دیابت می شود.

نوع سرطان پانکراس و طول عمر بیمار بستگی به این دارد که سرطان بر کدام قسمت از لوزالمعده تاثیر گذاشته است.

انواع سرطان لوزالمعده

انواع سرطان لوزالمعده

به طور کلی دو نوع سرطان پانکراس وجود دارد که هر کدام بر روی یکی از غدد درون روز یا برون ریز تاثیر می گذارند. هر کدام از این دو نوع سرطان عوامل افزایش خطر ابتلا، علت ها، علائم، آزمایشهای تشخیصی، درمان و طول عمر جداگانه ای دارند.

سرطان لوزالمعده غدد برون ریز

در این نوع سرطان، تومور ها در درون غده های برون ریز لوزالمعده قرار دارند.

این تومور ها می توانند بدخیم یا خوش خیم باشند. به تومورهای خوش خیم کیست یا «سیست آدنوما» گفته می شود. بیشتر تومورهایی که در لوزالمعده تشکیل می شوند، بدخیم یا سرطانی هستند.

انواع مختلفی از سرطان‌های پانکراس وجود دارد که هر کدام آن ها تاثیرات مختلفی بر عملکرد غدد برون ریز دارند.

این تومور ها عبارتند از:
  • آدنوکارسینوما (تومور بدخیمی که معمولا در بافت غده های لوزالمعده تشکیل می شود)؛
  • کارسینوم سلول اسینار (در غده های تولید کننده آنزیم لوزالمعده تشکیل می شود)؛
  • سرطان آمپولاری (در محلی که مجرای صفراوی و مجرای لوزالمعده به هم می رسند و در اثنی عشر (روده کوچک) خالی می شوند، تشکیل می شود)؛
  • کارسینومای آدنوسکوام (تومور درون غشای مخاطی غده ها تشکیل می شود)؛
  • سرطان سلول سنگفرشی (تومور بر روی غشای مخاطی تشکیل می شود)؛
  • سرطان سلول غول پیکر (در بافت لوزالمعده تشکیل می شود).

سرطان لوزالمعده غدد درون ریز

به تومورهایی که غدد درون ریز لوزالمعده را تحت تأثیر قرار می دهند، تومورهای نوروآندوکرین (عصبی) یا تومور سلول جزیره ای گفته می شود. این تومور ها نادر هستند و می توانند خوش خیم، بدخیم و فعال (در این حالت تومور هورمون های خاصی را ترشح می کند) یا غیر فعال باشند.

نام تومور هایی که در غدد درون ریز تشکیل می شوند، از روی سلول های ترشح کننده هورمون های سرطانی گرفته شده‌است.

این تومور ها شامل موارد زیر هستند:
  • تومور انسولینوما (ترشح هورمون انسولین)؛
  • تومور گلوکاگون (ترشح هورمون گلوکاگون)؛
  • تومور گاسترینوما (ترشح هورمون گاسترین)؛
  • سوماتوستاتینوما (ترشح هورمون سوماتوستاتین)؛
  • ویپوما (ترشح پپتید روده وازواکتیو یا VIP).

تومور هایی که در بالا معرفی کردیم، باعث ترشح پیوسته و مداوم هورمون ها می شوند. البته بیشتر این تومور ها بی خطرند و مشکلات بسیار کمی را برای بیمار ایجاد می کنند؛ اما اکثر تومور هایی که فعالیتی ندارند، به تومور های بدخیم تبدیل می شوند.

علت ها و عوامل بالا برنده خطر ابتلا به سرطان پانکراس ( لوزالمعده )

دلیل به وجود آمدن و رشد سلول های سرطانی در لوزالمعده دقیقاً مشخص نشده است؛ اما بر اساس تحقیقات و آزمایش های انجام شده، عواملی وجود دارند که می توانند خطر ابتلا به این سرطان را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:

عوامل ژنتیکی

سرطان به دلیل رشد و تقسیم بیش از اندازه سلول های بدن اتفاق می افتد و آسیب یا جهش DNA، می تواند به ژن‌هایی که وظیفه کنترل بر تقسیم سلولی را بر عهده دارند، آسیب وارد کند.

تغییرات ژنتیکی به صورت ارثی در خانواده منتقل می شود و می تواند افراد مختلف خانواده را دربر بگیرد. شواهدی وجود دارد که نشان داده است :« اگر در یک خانواده فردی به سرطان پانکراس مبتلا شود، احتمال ابتلای بقیه اعضای خانواده به این سرطان وجود دارد.»

در برخی مواقع جهش ها و تغییرات در ساختار کروموزوم ها به دلیل شرایط محیطی مانند استعمال دخانیات و… اتفاق می افتد.

سندرمهای ژنتیکی خاص هم می تواند احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش دهد.

این سندرم ها عبارتند از:
  • سندرم ارثی سرطان سینه و تخمدان؛
  • ملانوما (سرطان پوست)؛
  • سندرم پانکراس ( سندرم جانسون بلیزارد که غدد درون ریز را با مشکل مواجه می کند)؛
  • سرطان ارثی کولورکتال غیرپول (همان سندرم لینچ که عامل ابتلا به سرطان های مختلف است).

جنسیت

آمار ابتلا به این سرطان در مردان بیشتر از زنان است.

انجمن سرطان تخمین زده که در سال جاری، سرطان لوزالمعده در  29200 مرد و 26240 زن تشخیص داده شود.

سم های محیطی

برخی از مواد شیمیایی که می تواند خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش دهند عبارتند از:

  • آفت کش ها؛
  • رنگ های شیمیایی؛
  • مواد شیمیایی به کار رفته در ساخت فلزات.

رادیکال های آزاد مولکول های خطرناکی هستند که حتی در هوایی که تنفس می کنیم، هم وجود دارند. این مولکول ها می توانند به بافت و سلول های بدن آسیب وارد کنند و در طولانی مدت باعث به وجود آمدن تومور شوند. زمانی که بدن شخص با مواد شیمیایی خطرناک در تماس باشد، رادیکال های آزاد زیادی تشکیل می شوند، و در نتیجه سلول های سالم آسیب می بینند و در عملکرد طبیعی آنها مشکل ایجاد شده و امکان سرطانی شدنشان به وجود می‌آید.

سایر عوامل پزشکی

بعد از 60 سالگی احتمال ابتلا به سرطان لوزالمعده بیشتر می شود؛ مخصوصا اگر افراد در محیطی ناسالم و پر از آلودگی زندگی کنند.

دانشمندان متوجه شدند بین سرطان لوزالمعده و چند بیماری دیگر ارتباط نزدیکی وجود دارد.

این بیماری ها عبارتند از:
  • سیروز یا التهاب کبد؛
  • عفونت معده که بر اثر حمله باکتری هلیکوباکتر پیلوری (H. پیلوری که باعث ایجاد زخم معده می شود) ایجاد شده است؛
  • دیابت قندی؛
  • پانکراتیت مزمن یا التهاب لوزالمعده؛
  • التهاب لثه یا بیماری های مربوط به دهان و دندان.

عوامل مربوط به سبک زندگی

برخی از عادات ناسالم روزانه می توانند خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش دهند.

این عادت ها عبارتند از:
  • سیگار کشیدن یا قرار گرفتن در معرض دود سیگار؛
  • اضافه وزن و ورزش نکردن؛
  • خوردن گوشت قرمز و چربی زیاد و عدم  استفاده از میوه و سبزیجات در رژیم غذایی روزانه؛
  • مصرف طولانی مدت و بیش از اندازه الکل که می تواند منجر به ابتلا به پانکراتیت مزمن شود (یکی از بیماری هایی که خطر ابتلا به سرطان پانکراس را افزایش می دهد).

علائم سرطان لوزالمعده

علائم سرطان لوزالمعده

از آن جایی که علائم سرطان لوزالمعده در مراحل اولیه اش ظاهر نمی شوند به این بیماری، بیماری “خاموش” گفته می شود.

معمولا تومورهای سرطان پانکراس بسیار کوچک هستند و از این جهت علائم خاصی ندارند. از طرف دیگر علائمی که این بیماری از خود نشان می دهد، در تشخیص آن کمک زیادی نمی کند؛ چرا که این علائم جزو علائم بیماری های دیگر هم هستند.

با این حال با پیشرفت سرطان، ممکن است بیمار دچار علائم زیر شود:
  • درد: زمانی که تومور رشد کند و به اعصاب فشار می آورد، بیمار دچار درد در قسمت بالای شکم (نزدیک معده) می شود؛
  • یرقان (زردی): وجود اختلال در مجرای صفراوی و کبد باعث زرد شدن پوست و چشم ها و تیره شدن رنگ ادرار می شود؛
  • بی اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ؛
  • کاهش وزن زیاد و احساس ضعف و بی حالی؛
  • مدفوع چرب که خاکستری یا تقریبا بی رنگ است.

علائمی که در بالا گفته شد، می توانند علائم بیماری های دیگری هم باشند. به همین دلیل معمولا پزشکان تا زمان پیشرفت سرطان و بروز علائم شدیدتر، به وجود سرطان مشکوک نمی شوند.

نشانه ها و علائم دیگر سرطان لوزالمعده عبارتند از:
  • علامت تروسو: این علامت زمانی دیده می شود که لخته های خونی در سرخرگ ها، رگ های بزرگتر بازوها و پاها و سایر رگهای سطحی ایجاد می شوند. به طور مثال: اگر در این مواقع مچ بیمار را برای چند دقیقه فشار بدهید و یا با فشار سنج راه ورود خون به آن را ببندید، انگشتان و مچ به سمت داخل جمع می شوند.
  • افسردگی شدید (بالینی): معمولا قبل از شروع علائم دیگر، فرد دچار افسردگی می شود.

ممکن است تومورهای نوروآندوکرین ( تومور سلول جزیره ای) باعث شود که لوزالمعده بیش از حد انسولین یا هورمون تولید کند.

در این صورت ممکن است فرد علائم زیر را تجربه کند:

علائم سرطان لوزالمعده بستگی به محل وجود تومور دارد. اگر تومور در “سر” لوزالمعده  باشد، علائم متفاوتی را نسبت به زمانی که تومور در”دم” لوزالمعده است، از خود نشان می دهد.

علائم سرطان لوزالمعده

تومورهایی که در انتهای دم قرار دارند، باعث ایجاد درد و کاهش وزن شدید می شوند. اگر تومور در سر لوزالمعده قرار داشته باشد، باعث ایجاد علائمی مثل: مدفوع چرب، کاهش وزن شدید، زردی پوست و چشم می شود.

در صورتی که سرطان متاستاز شود و قسمت های دیگر بدن را درگیر کند، علائم جدیدی در بدن ظاهر می شود که هر کدام آن‌ها به ناحیه ای که سرطانی شده مربوط اند.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنید؟

همان طور که قبلا اشاره کردیم، معمولا علائم سرطان پانکراس در مراحل اولیه دیده نمی شوند و یا به دلیل شباهت به علائم برخی بیماری های دیگر جدی گرفته نمی شوند. اگر پوست یا چشمانتان بیش از حد زرد شده است، سریع تر به پزشک مراجعه کنید.

علاوه بر این اگر در خانواده تان سابقه ابتلا به سرطان لوزالمعده وجود داشته است یا احتمال زیادی در ابتلا به سرطان لوزالمعده دارید، بهتر است در مورد آزمایش های غربالگری با پزشکتان مشورت کنید.

تشخیص سرطان لوزالمعده

تشخیص سرطان پانکراس

در مراجعه اول، پزشک در مورد علائمی که تجربه کرده اید و سابقه پزشکی خانواده تان سوال می پرسد و ممکن است بخواهد معاینه فیزیکی انجام دهد. علاوه بر این ممکن است برایتان بعضی از آزمایش‌ها را تجویز کند.

ارزیابی علائم

پزشک به علائم رایجی مانند موارد زیر دقت می کند:

  • درد در قسمت شکم یا کمر؛
  • کاهش وزن شدید در مدت زمان کوتاه؛
  • از دست دادن اشتها؛
  • خستگی و بی حالی؛
  • کج خلقی یا زودرنجی؛
  • مشکلات گوارشی (اسهال، استفراغ و …)؛
  • بزرگ شدن کیسه صفرا؛
  • لخته شدن خون در رگ ها، ترومبوز سیاهرگ عمقی (DVT ،ایجاد لخته در سیاهرگ) یا آمبولی ریوی (ایجاد لخته خون یا چربی در سیاهرگ ریوی)؛
  • بافت های چربی غیر عادی؛
  • دیابت؛
  • تورم غده های لنفاوی (در زیربغل، گردن و ….)؛
  • اسهال؛
  • استئاتریا (مدفوع چرب)؛
  • زردی پوست و چشم.

علاوه بر این ها، بیماری هایی، مانند: دیابت ملیتوس (دیابت شیرین) (مشکل در تولید یا تبدیل انسولین در بدن)، علامت تروسو و پانکراتیت (التهاب لوزالمعده) هم می توانند نشان دهنده وجود سرطان در لوزالمعده باشند.

تست های آزمایشگاهی

آزمایش هایی که برای تشخیص سرطان لوزالمعده استفاده می شوند عبارتند از:

  • آزمایش خون؛
  • آزمایش ادرار؛
  • آزمایش مدفوع.

سلول های سرطانی پانکراس ماده شیمیایی خاصی را تولید و آن را به خون وارد می کنند. آزمایش خون می تواند این ماده شیمیایی را در خون نشان دهد. علاوه بر این، آزمون عملکرد کبد (مجموعه ای از آزمایش خون که عملکرد و سلامت کبد را بررسی می کند) می تواند به بررسی انسداد مجاری صفراوی کمک کند.

آزمایش های تصویربرداری

ممکن است پزشک بخواهد برای تشخیص بهتر از تصویر برداری های مختلف استفاده کند. تصویر برداری می تواند در تشخیص سرطان و محل دقیق و همچنین میزان پیشرفت آن کمک کند.

آزمایش های تصویربرداری که برای تشخیص سرطان لوزالمعده استفاده می شوند؛ عبارتند از:
  • سونوگرافی یا سونوگرافی آندوسکوپی (آندوسونو)؛
  • سی تی اسکن، MRI یا PET؛
  • تصویر برداری با اشعه ایکس (که احتمالا با تزریق باریم همراه است)؛
  • آنژیوگرام (تصویر برداری با اشعه ایکس).

بیوپسی

در این روش با استفاده از سوزنی نازک و باریک از بافت مشکوک به سرطان، نمونه ای بر می دارند و زیر میکروسکوپ آزمایشگاه آن را بررسی می کنند. این روش می تواند در تشخیص سرطان بسیار موثر باشد.

مراحل سرطان لوزالمعده

بعد از تشخیص سرطان، پزشک به بررسی پیشرفت سرطان می پردازد و مرحله ای را که تومور در حال حاضر قرار دارد، مشخص می کند. این کار به انتخاب درمان مناسب بیمار، کمک می‌کند؛ چرا که در هر مرحله روش های درمانی با مراحل دیگر تفاوت دارد.

تعیین مرحله سرطان به عوامل زیر بستگی دارد:
  • اندازه و وسعت دقیق تومور؛
  • میزان پیشرفت سرطان در غدد لنفاوی مجاور؛
  • تشخیص اندازه متاستاز و گسترش سرطان در بدن.

سرطان لوزالمعده 5 مرحله دارد که از مرحله 0 تا 4 مشخص می شود.

مرحله 0

مرحله 0 سرطان لوزالمعده

در این مرحله سلول های غیر طبیعی در بافت داخلی لوزالمعده دیده می شوند. این سلول های غیر طبیعی می توانند به سرطان تبدیل شده و در بافت لوزالمعده پخش شوند. به مرحله 0، کارسینوما درجا هم گفته می شود.

مرحله 1

مرحله 1 سرطان لوزالمعده

در این مرحله سلول های سرطان تشکیل شده اند و فقط در درون لوزالمعده قرار دارند. این مرحله بسته به اندازه تومور به دو گروه IA و IB تقسیم می شود:

  • مرحله IA: اندازه تومور 2 سانتی متر یا کوچکتر است.
  • مرحله IB: اندازه تومور بزرگتر از 2 سانتی متر و کمتر از 4 سانتی متر است.

مرحله 2

تعیین این مرحله به اندازه تومور و محل گسترش سرطان بستگی دارد که به دو گروه IIA و IIB تقسیم می شود:

  • مرحله IIA: اندازه تومور بزرگتر از 4 سانتی متر است.

مرحله IIA سرطان پانکراس

  • مرحله IIB: تومور ممکن است هر اندازه ای داشته باشد و سلول های سرطانی در 1 تا 3 تا از غده های لنفاوی مجاور دیده می شوند.

مرحله IIB سرطان لوزالمعده

مرحله 3

مرحله 3 سرطان لوزالمعده

در این مرحله تومور می تواند هر اندازه ای داشته باشد و سرطان در یکی از قسمت های زیر پخش شده است:

  • حداقل 4 تا از غده های لنفاوی مجاور؛
  • رگهای خونی که در نزدیکی لوزالمعده قرار دارند.

مرحله 4

مرحله 4 سرطان لوزالمعده

در این مرحله تومور می تواند به هر اندازه ای باشد و سلول های سرطان در قسمت های دیگر بدن، مانند: کبد، ریه یا حفره صفاقی (لایه ای درون شکم که داخل آن چندین عضو قرار دارد) پخش شده اند.

اگر فردی در مرحله 0 متوجه شود که مبتلا به سرطان لوزالمعده است و درمان را زودتر شروع کند، شانس زیادی در بهبودی و درمان کامل دارد. اگر سرطان به مرحله چهارم رسیده باشد و درمان در آن مرحله شروع شود، پزشک فقط برای کم کردن درد بیمار یا باز کردن گرفتگی مجاری، جراحی را پیشنهاد می دهد.

درمان سرطان لوزالمعده

درمان سرطان پانکراس

درمان سرطان لوزالمعده به عوامل مختلفی بستگی دارد. این عوامل عبارتند از:

  • نوع سرطان (درون ریز – برون ریز)؛
  • مرحله سرطان؛
  • انتخاب های شخصی بیمار؛
  • سن بیمار، وضعیت سلامتی و عوامل دیگر.

معمولا برای درمان سرطان لوزالمعده از روش های جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی استفاده می کنند.

هدف از درمان سرطان لوزالمعده:
  • از بین بردن سرطان؛
  • تسکین درد.

عمل جراحی

در جراحی یک قسمت و یا تمامی لوزالمعده را برمی دارند.

معمولا اگر سرطان در مراحل اولیه اش بوده و پیشرفت زیادی نداشته باشد، می توانند تمامی تومور سرطانی را خارج کنند. هر چه تومور بزرگ تر شود و سلول های سرطانی بافت های بیشتری را درگیر کنند، به همان نسبت برداشتن کامل تومور سخت تر می شود.

به همین دلیل در هر نوع از سرطان، بهتر است که بعد از دیدن علائم مشکوک به پزشک ماهر مراجعه کنید تا آن را در مراحل اولیه تشخیص دهد.

سه عمل جراحی اصلی وجود دارد که در درمان سرطان پانکراس از آن ها استفاده می شود:

جراحی ویپل: معمولا اگر تومور در قسمت “سر” قرار داشته باشد، برای برداشتن آن از این روش درمانی استفاد می کنند. در این روش جراح سر لوزالمعده و در بعضی مواقع کل لوزالمعده را همراه با بخشی از معده، اثنی عشر، غدد لنفاوی مجاور و بافت های دیگری که در نزدیکی تومور قرار دارند، برمی دارد.  این عمل جراحی بسیار پیچیده و خطرناک است و می تواند عوارضی مانند: آسیب به بافت های سالم، عفونت، خونریزی و مشکلات معده به همراه داشته باشد.

پانکراس دیستال: در این روش جراحی، قسمت “دم” لوزالمعده و در بعضی مواقع باقی قسمتهای لوزالمعده و طحال را از بدن خارج می کنند. از این روش معمولا برای درمان تومورهای نوروآندوکرین (عصبی) یا تومور سلول جزیره ای (سرطان غدد درون ریز) استفاده می کنند.

پانکراتکتومی توتال: در این روش، جراح تمامی لوزالمعده و طحال را از بدن خارج می کند. هر انسانی می تواند بدون لوزالمعده هم یک زندگی عادی داشته باشد؛ اما از آن جایی که بدن دیگر انسولین تولید نمی کند، ممکن است فرد در معرض ابتلا به دیابت قرار بگیرد.

انجام جراحی برای کاهش درد و علائم سرطان

از این روش جراحی برای از بین بردن کامل سرطان استفاده نمی شود؛ بلکه تا مدتی می تواند درد های بیمار و علائم این سرطان را به حداقل برساند تا با استفاده از روش های درمانی دیگر، مانند: شیمی درمانی بتوانند تا حد ممکن سلول های سرطانی را از بین ببرند.

اگر مجرای صفراوی یا اثنی عشر مسدود شده باشد، بین صفرا و کبد یک میان بر درست می کند تا کبد بتواند صفرای ترشح شده (برای کمک به هضم غذا) را به کیسه صفرا بریزد. با این کار درد و مشکلات گوارشی کمتر می شود.

راه دیگر برای باز نگه داشتن مجرای صفراوی، قرار دادن یک لوله پلاستیکی یا فلزی کوچک (استنت) در مجراست، تا در صورت التهاب یا پیشرفت تومور این مجاری بسته نشوند. این روش خطر کمتری دارد و با استفاده از آندوسکوپ انجام می شود.

شیمی درمانی

در روش شیمی درمانی داروی خاصی را به بدن وارد می کنند تا سلول هایی را که رشد و تکثیر غیر عادی دارند، شناسایی کرده و آن ها را از بین ببرد. از این روش بیشتر در درمان سرطان های پیشرفته و متاستاز شده، استفاده می کنند.

شیمی درمانی مرحله به مرحله انجام می شود و بدن بیمار در مدت زمان استراحت بین مراحل، می تواند ترمیم شود و سلول های سالمی تولید کند.

عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از:
  • ریزش مو؛
  • تهوع و استفراغ؛
  • خستگی و بی حالی.

ممکن است پزشکتان بخواهد برای درمان سرطان لوزالمعده از درمان ترکیبی استفاده کند، که در آن از چندین نوع داروی مختلف درمانی یا همزمان با درمان های دیگر، از شیمی درمانی استفاده می‌شود.

اکثرا برای درمان سرطان لوزالمعده با روش شیمی درمانی، از داروی جمسیتابین (متعلق به برند Gemzar) استفاده کرده و به طور معمول هفته ای یک بار، این دارو را به صورت وریدی به بیمار تزریق می کنند.

گاهی اوقات بعد از عمل جراحی، پزشک برای از بین بردن سلول های سرطانی باقی مانده در بدن، از درمان کمکی که همان شیمی درمانی است، استفاده می کند.

در صورتی که سرطان در مرحله آخر باشد، از روش شیمی درمانی برای کاهش علائم و درد های بیمار و بهبودی زندگی او استفاده می کنند. با این روش طول عمر بیمار بیشتر می شود.

داروهای بیولوژیکی که به تازگی به بازار عرضه شده اند، نسبت به روش شیمی درمانی عوارض کمتری دارند. این دارو ها با شناخت ویژگی های خاص سلول‌های سرطانی، این سلول ها را ردیابی می کنند و از بین می برند و به دلیل اینکه برخلاف روش شیمی درمانی به سلول های سالم آسیبی وارد نمی کنند، خطر کمتری برای بیمار دارند.

یکی از این داروها که در درمان سرطان لوزالمعده پیشرفته استفاده می شود، ارلوتینیب (تارسوا) است. این دارو از طریق بلعیدن وارد بدن می شود.

پرتودرمانی

در این روش درمانی، برای از بین بردن سلول های سرطانی پرتوهای پر انرژی را بر روی آن ها می تابانند.

اگر تومور کوچک باشد، احتمال اینکه به طور کامل آن را از بین ببرد زیاد است، و اگر تومور بزرگ باشد، می توانند با استفاده از این روش تومور را کوچک تر کنند. ممکن است پزشکتان بخواهد این روش درمانی را با شیمی درمانی و جراحی ترکیب کند.

معمولا برای درمان سرطان لوزالمعده، بیمار به مدت 5 تا 6 هفته و در هر هفته 5 روز تحت پرتودرمانی قرار می گیرد.

اگر سرطان به مرحله آخر رسیده باشد، می توان از پرتودرمانی برای باز کردن گرفتگی مجرای صفراوی یا اثنی عشر، کم کردن درد یا بر طرف کردن مشکلات گوارشی استفاده کرد.

عوارض جانبی پرتودرمانی عبارتند از:
  • تغییرات خفیف پوستی که شبیه به آفتاب سوختگی یا به رنگ قهوه ای مایل به قرمز است؛
  • حالت تهوع، استفراغ و اسهال؛
  • خستگی و بی حالی؛
  • بی اشتهایی؛
  • کاهش وزن ناگهانی.

بیشتر این عوارض چند هفته بعد از تمام شدن پرتودرمانی از بین می روند.

درمان با باکتری

نتیجه تحقیقات دانشمندان دانشکده پزشکی آلبرت انیشتین از دانشگاه یشیوا، در سال 2013 نشان داده است:« باکتری های خاصی می توانند رادیوایزوتوپ هایی که معمولاً در درمان سرطان لوزالمعده استفاده می شود را حمل کنند و آن ها را مستقیما به سلول های سرطانی برسانند.»

این آزمایش گزارش داده است:« پس از استفاده از این باکتری ها، پیشرفت تومورهای ثانویه (متاستاز) به طرز چشمگیری کاهش یافته است. با استفاده از این روش، سلول های سرطانی پیشرفت کمتری داشتند و هیچ آسیبی به بافت های سالم بدن وارد نشده است»

پیشگیری از ابتلا به سرطان لوزالمعده

پیشگیری از ابتلا به سرطان لوزالمعده

طبق تحقیقات انجمن سرطان آمریکا، هیچ روش خاصی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان لوزالمعده وجود ندارد؛ اما انجام اقدامات خاصی می توانند خطر ابتلا به آن را کمتر کند. این اقدامات عبارتند از:

  • ترک سیگار؛
  • متعادل نگه داشتن وزن بدن؛
  • ورزش کردن؛
  • خوردن روزانه میوه، سبزی‌ها و غلات فرآوری نشده؛
  • کاهش مصرف گوشت قرمز.

آیا مصرف ویتامین می تواند خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را کمتر کند؟

دانشمندان تأثیر برخی ویتامین ها را بررسی کردند. نتایج تحقیقات نشان داده است که مصرف ویتامین D می تواند خطر ابتلا به سرطان های مختلفی، از جمله سرطان لوزالمعده را کمتر کند. با این حال برای تایید و یا رد این ادعا نیاز به تحقیقات بیشتری است.

ویتامین های گروه B مانند B12 , B6 و فولاتی که در مواد غذایی وجود دارد( به غیر از شکل قرص یا دارو) هم می تواند خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را کمتر کند.

در سال 2018 تحلیل های زیادی انجام شد که نشان داده است:« استفاده از ویتامین D و B12 می تواند در پیشگیری از ابتلا به سرطان لوزالمعده موثر باشد».

این مقاله توسط دکتر خوش سیرت مطالعه ، ویرایش و تایید شده است .


مطالب مرتبط را حتما مطالعه کنید :

سرطان معده چه علائمی دارد ؟ دلیل ابتلا ، مراحل و روش های درمان
آیا سرطان دهانه رحم درمان دارد؟ علائم، علت ها، مراحل و راه های درمانی
کیست‌های نابوتین ( کیست دهانه رحم ) ؛ علل، نشانه‌ها و درمان.

منابع : medicalnewstoday    ,   cancer.gov