به تازگی مقاله ای منتشر شده است که نشان می دهد مایکوباکتریوم توبرکلوزیس، باکتری عامل بروز عفونت سل، در بازدهم 90 درصد از افراد مشکوک به ابتلا به سل وجود دارد.
حتی افرادی که تست شان منفی شده است و پزشک می گوید به سل مبتلا نیستند هم این باکتری در بازدم شان دیده شده است. این مسئله باعث افزایش نگرانی ها شده است؛ به این خاطر که افرادی که تست شان منفی شده است هم احتمالا ناقل بیماری هستند.
به گفته یکی از محققان این مطالعه، “اگر باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در مجرای تنفسی وجود داشته باشد، قطعا به دیگران هم منتقل می شود. از همین رو، به این خاطر که تعداد منتقل کنندگان این باکتری بیشتر از تصورات است، باید تدابیر ویژه ای برای توقف این امر اتخاذ شود.”
عفونت سل؛ درباره مطالعه
محققان به منظور انجام این مطالعه، داده های به دست آمده از بیش از 100 مراجعه کننده به کلینیک های کره جنوبی را بررسی کردند. هنوز مشخص نشده بود که این افراد سل دارند یا نه.
نمونه ذرات هوایی شرکت کنندگان با یک روش منحصر به فرد جمع آوری شد تا تجمعات کم این باکتری هم شناسایی شود. سپس از این نمونه ها برای تشخیص وجود باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس استفاده شد.
محققان بررسی های خود را ادامه دادند. در سه تاریخ مشخص و در طول شش ماه، باز هم از شرکت کنندگان نمونه گرفتند.
یافته های مطالعه
پس از بررسی نمونه ها، محققان به این نتیجه رسیدند که در بازدم 90 درصد مراجعه کنندگان، حتی آن هایی که جواب تست های قبلی شان هم منفی شده بود، این باکتری وجود دارد.
به گفته محققان، “تا پیش از این تصور می کردیم که فقط بیماران می توانند این باکتری را منتقل کنند؛ اما حالا این شواهد نشان می دهد که حتی افرادی که تست شان منفی می شود هم ناقل بیماری هستند.”
بررسی های انجام شده در بازه شش ماهه، نتایج جالبی داشت: تعداد باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس در بدن افرادی که تحت درمان قرار گرفته بودند و حتی آن هایی که درمان نشده بودند هم کم شد.
با این حال، همچنان تست 20 درصد از شرکت کنندگان مثبت باقی ماند. این شواهد نشان می دهد که مدت زمان انتقال باکتری بسیار بیشتر از تصورات قبلی است. حتی در یک مقاله دیگر هم گفته شده بود که این باکتری تا مدت چهار سال می تواند بدون نشانه در ریه ها تکثیر شود.
محققان در پایان می گویند، “به طور کلی، این نتایج نشان می دهد که سل تا چه اندازه بیماری پیچیده ای بوده و نابودی آن در مناطق بوم گیر تا این اندازه سخت است. با توجه به این شواهد، باید سیستم بهداشت و درمان بازبینی شود.”
