به تازگی گروهی از محققان به بررسی اثرات کاردیو متابولیک ترشح انسولین در بلند مدت بعد از صرف غذا در یک بازه چهار ساله پرداختند.
ترشح انسولین و کاهش ریسک ابتلا به دیابت؛ پیش زمینه
با این که معمولا افزایش انسولین روزه داری به عنوان نشانه ای دال بر مقاومت انسولین محسوب می شود، اما تاکنون اطلاعات کاملی درباره پیامدهای افزایش مقدار انسولین پس از صرف غذا به دست نیامده بود.
با این که انسولین باید در بدن وجود داشته باشد تا تعادل گلوکوز به هم نخورد، اما محققان نگران این مسئله هستند که افزایش میزان انسولین پس از صرف غذا با اثرات متابولیک شدید همراه است؛ مسئله ای که منجر به چاقی مفرط و مقاومت نسبت به انسولین می شود.
درباره مطالعه
گروهی از خانم های باردار که طیف گسترده ای برای تحمل گلوکوز داشتند، در این مطالعه حضور داشتند تا تست کاردیو متابولیک پس از زایمان در بازه چند ساله روی شان انجام شود.
این تست در اواخر سه ماهه دوم بارداری انجام شد. در ماه سوم، سال اول، سال سوم و سال پنجم پس از زایمان، محققان این تست را انجام می دادند.
در هر کدام از جلسات دو ساعته، تست تحمل گلوکوز 75 گرمی دهانی انجام می شد. سپس محققان با توجه به معیارهای اندام شناسی، پروفایل های لیدی و پروتئین واکنشی C، بررسی های خود را آغاز می کردند.
برای این که محققان فاکتورهای خطرناک در حال تغییر کاردیو متابولیک در گذر زمان را شناسایی کنند، باید این تست ها انجام می شد.
یافته های مطالعه
306 خانم باردار از اکتبر سال 2003 تا مارس سال 2014 در این مطالعه حضور داشتند. محققان به دنبال جواب این سوال بودند: آیا ترشح انسولین با اثرات کاردیو متابولیک همراه است یا خیر؟
در سال اول بعد از زایمان، شرکت کنندگان بر اساس واکنش انسولین اصلاح شده، به دو گروه تقسیم شدند. تفاوت های خاصی از منظر خصوصیات بالینی و کاردیو متابولیک در میان این شرکت کنندگان وجود نداشت.
اما یکی از یافته های جالب محققان این بود: خانم هایی که بیشترین واکنش انسولین اصلاح شده را داشتند، احتمال ابتلای آن ها به دیابت بارداری ملیتوس در کمترین میزان ممکن بود.
در سال اول، محققان شاهد افزایش اندازه دور کمر شرکت کنندگان دارای کمترین تا بیشترین میزان واکنش اصلاح شده انسولین بودند.
علاوه بر این، میزان واکنش انسولین اصلاح شده هم زیاد و میزان لیپوپروتئین متراکم هم کاهش یافت.
البته محققان به هیچ تفاوت چشمگیری در زمینه شاخص توده بدنی، میزان فعالیت جسمانی یا دوره شیردهی به نوزاد برنخوردند.
در سال سوم هم مشاهدات تغییری نکرد اما فعالیت سلول بتا بیشتر شده بود و میزان گلوکوز همچنان کم بود. احتمال ابتلا به پیش دیابت یا دیابت در تمام خانم های باردار کاهش یافته بود.
در سال پنجم، مشکل خاصی وجود نداشت. این در حالی است که جنبه های مثبت مثل فعالیت بهتر سلول بتا، کاهش میزان گلوکوز و کاهش احتمال ابتلا به پیش دیابت یا دیابت مشاهده می شد.
