گروهی از محققان در جدیدترین بررسی های خود به این نتیجه رسیدند که با کمک اشعه یونیزان دوز پایین می توان اندازه زخم در بیمارانی که دچار آسیب مغزی و سکته مغزی شده اند را کم کرد و ناتوانی های حرکتی را از میان برد.
این یافته ها نشان می دهند که اشعه یونیزان دوز پایین یک روش درمانی موثر و کارآمد برای درمان افرادی است که دچار آسیب مغزی و سکته مغزی شده است.
آسیب مغزی و سکته مغزی؛ پیش زمینه
آسیب مغزی یا ضربه مغزی و سکته ایسکمیک مغز، از عارضه های بسیار نگران کننده در اجتماع و یکی از اصلی ترین دلایل مرگ و میر و ناتوانی در سراسر جهان به شمار می آیند.
تقریبا نیمی از افرادی که دچار آسیب مغزی و سکته مغزی شده و جان سالم به در می برند، تا آخر عمرشان از اختلال و ناتوانی رنج می برند.
به گفته مسئول این مطالعه، “معمولا بعد از اولین صدماتی که به بیماران دچار شده به آسیب مغزی (مثلا در تصادفات رانندگی یا افتادن که بیشتر در میان کهنسالان دیده می شود) و سکته مغزی (زمانی که جریان خون ورودی به مغز مسدود می شود) وارد می شود، به مرور زمان شاهد آسیب مغزی ثانویه خواهیم بود که بدتر هم می شود. بعد از این مسائل هم سیستم عصبی مرکزی دچار یک سری اختلالات می شود؛ اما هنوز هیچ روش کارآمدی برای درمان اختلالات وجود ندارد.”
چندین سال است که محققان می گویند در حیوانات مبتلا به بیماری های تحلیل برنده اعصاب، با کمک اشعه ایکس در دوز پایین می توانیم وضعیت بیماران را بهتر کنیم؛ مثلا متوسط سن بیماران را افزایش داده، سیستم ایمنی بدن را تقویت و زخم ها را درمان کرده و شرایط برای رشد دوباره سلول ها را فراهم کنیم.
بر اساس این یافته ها، این گروه از محققان احتمال می دادند که تاثیرات اشعه یونیزان دوز پایین در تنظیم ایمنی بدن، نقش بسزایی در کاهش صدمات و درمان زخم بعد از صدمه مغزی دارد.
درباره مطالعه
محققان به منظور انجام این مطالعه، موش ها را به دو دسته تقسیم کردند. آن ها دچار آسیب مغزی یا سکته ایسکمیک مغز شده بودند. تمام قسمت های بدن موش های گروه اول بعد از این اتفاق تحت تابش اشعه ایکس قرار گرفت. اما این کار برای گروه دوم انجام نشد.
یافته های مطالعه
طبق یافته های محققان، با کمک اشعه ایکس دوز پایین می توان به طور کامل اختلالات پویایی در موش هایی که دچار آسیب مغزی و سکته مغزی شده اند را برطرف کرد. علاوه بر این، حتی در افرادی که دچار سکته مغزی شده اند هم می توان با این روش مغز را وادار به ادامه فعالیت کرد.
مهم تر از آن، حتی اگر این کار هشت ساعت بعد از سکته مغزی انجام شود، باز هم می توان اختلالات به وجود آمده را برطرف کرد.
بعد از گذشت هفت روز، اندازه زخم موش های گروه اول تا 48 درصد کم شده بود. علاوه بر این، حجم انفارکتوس در موش هایی که دچار سکته مغزی شده بودند هم بین 43 تا 51 درصد کم شد.
