با این که احساس تنهایی و تنها بودن مشکلات روانی مخصوص به خودش را دارد، حالا مطالعه ای جدید نشان می دهد افراد تنها حتی بیشتر در معرض ابتلا به بیماری پارکینسون قرار دارند.
بیماری پارکینسون؛ درباره مطالعه
محققان به منظور انجام این مطالعه داده های بیش از 490.000 نفر در بیوبانک انگلیس که قدمت آن ها 15 سال بود را بررسی کردند. محققان به این نتیجه رسیدند که اگر تنها باشید، تا 37 درصد بیشتر در خطر ابتلا به بیماری پارکینسون قرار دارید.
به گفته محقق ارشد این مطالعه، “احتمالا فاکتورهای خطرناک ژنتیکی، بالینی یا رفتاری دلیل وجود این رابطه نیستند. ما به این نتیجه رسیدیم که رابطه ای میان احساس تنهایی و ابتلا به بیماری پارکینسون وجود دارد؛ نه این که تنها بودن باعث می شود به این بیماری مبتلا شوید.”
وی در ادامه می گوید، “احساس تنهایی پیامدهای خیلی زیادی برای سلامت فرد دارد؛ به ویژه او بیشتر در خطر ابتلا به بیماری های تحلیل برنده اعصاب است. علاوه بر یافته های ما، قبلا هم پزشکان گفته بودند که احساس تنهایی با بیماری آلزایمر و زوال عقل هم رابطه دارد.”
به گفته او، چندین فاکتور وجود دارد که باعث می شود این رابطه شکل بگیرد. فاکتورهای بالینی و رفتاری نقش خیلی کمی دارند. احتمالا مسیرهای مربوط به متابولیک، التهاب، اعصاب و دستگاه درون ریز هم در شکل گیری این رابطه نقش دارند.
سلامت مغز با احساس تنهایی و تنها بودن به خطر می افتد؛ به این صورت که میزان التهاب در مغز زیاد شده یا فرایندهای دیگری به وجود می آید که اعصاب را تحلیل می برند و شاید صرفا هم مخصوص به بیماری پارکینسون نباشند.
وی در ادامه توضیح می دهد، “احتمالا احساس تنهایی باعث می شود مغز بیشتر مستعد تحلیل اعصاب شوند؛ امری که در بعضی از مردم منجر به ابتلا به بیماری آلزایمر و پارکینسون می شود. عکس همین رابطه هم صدق می کند: یعنی اگر فرد بیشتر با مردم دیگر در ارتباط باشد، خطر ابتلا به پارکینسون کمتر او را تهدید می کند.
به گفته دکتر دی روکو، انتخاب های افراد تنها، اصلا سالم نیست. مثلا آن ها یک رژیم غذایی سالم ندارند و بیشتر ترجیح می دهند فست فود، اسنک یا خوراکی های فراوری شده بخورند. حتی این افراد فعالیت بدنی زیادی هم ندارند. پس از آن جایی که با تنها بودن مغز هر روز تحریک نمی شود، این وضعیت برای مغز خوب نیست. شاید بگویید تلویزیون روشن می کنیم تا کمی صدا پخش شود اما قسمت مشارکت و تعامل در مغز از بین می رود.
وی در ادامه می گوید، “افراد تنها بیشتر ناراحت و مضطرب هستند و به همین خاطر هم مغز بیشتر در خطر قرار می گیرد. فعالیت بدنی باعث حفظ سلامتی مغز می شود. بعلاوه، با پیاده روی می توانیم جلوی پیشرفت پارکینسون را بگیریم. احتمالا بهترین دارویی که در حال حاضر برای بیماران مبتلا به پارکینسون و آلزایمر در اختیار داریم، مشارکت و تعامل با دیگران است.”
