صرع و اوتیسم دو بیماری شایع هستند که می توانند زندگی فردی بیمار را به طور کلی تغییر دهند. اغلب اوقات شاهد این هستیم که صرع و اوتیسم با هم در یک زمان اتفاق می افتند. امروزه متخصصان در حال بررسی رابطه احتمالی میان این دو بیماری هستند. با دکتر چک همراه باشید تا در ادامه بیشتر به این موضوع بپردازیم.
طبق تحقیقاتی که مراکز پیشگیری و کنترل بیماری (CDC) انجام داده اند برآورد می شود که از هر 59 کودک خردسال 1 نفر به بیماری اوتیسم مبتلا می شود. 1.7 درصد از خردسالان آمریکا به این بیماری مبتلا هستند. طبق گزارش سال 2012 CDC 1.2 درصد از جمعیت آمریکا صرع فعال دارند. درنتیجه احتمالا نوعی رابطه میان صرع و اوتیسم وجود دارد.
درصورتی که دانشمندان بتوانند به رابطه پنهان میان صرع و اوتیسم پی ببرند، پزشکان از شرایط هر دو بیماری اطلاعات بیشتری به دست خواهند آورد و در آینده می توان روش های درمانی جدیدی را کشف کرد.
در این مقاله قصد داریم به نظریه های مطرح شده درباره رابطه احتمالی میان صرع و اوتیسم بپردازیم.
اینفوگرافیک صرع و اوتیسم
چه ارتباطی میان بیماری صرع و اوتیسم وجود دارد؟
اوتیسم و صرع اغلب در یک بازه زمانی کوتاه در بدن بیمار ایجاد می شوند. درست است که شرایط دو بیماری به کلی با هم متفاوت هستند اما اینطور به نظر می رسد که ویژگی های مشابهی دارند.
بیماری صرع چیست؟
صرع درحقیقت نوعی اختلال مغزی است که نورون ها در آن نقش دارند و می توانند باعث شکل گیری حملات مختلف در بدن می شوند.
زمانی که رشته های عصبی فعالیت نرمالی نداشته باشند و کارهایی انجام دهند که بدن هیچ کنترلی بر آن ها نداشته باشد، در این صورت می گوییم که حمله رخ داده است.
حملات بیماری صرع به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:
حملات کانونی صرع
این حملات تنها بر یک قسمت از مغز تاثیر می گذارند. 60 درصد افراد مبتلا به صرع با این نوع از صرع مواجه می شوند.
زمانی که حمله کانونی رخ دهد فرد موارد زیر را تجربه می کند:
- هوشیاری اش تغییر می کند؛
- تغییرات احساسی؛ یعنی چیزی را احساس می کنند که حضور خارجی ندارد؛
- رفتارهای غیرعادی یا تکراری, مانند چشمک زدن، تکان ناگهانی، یا راه رفتن به صورت دایره وار؛
- بی حال شدن یا حالتی که نشان دهد به زودی حمله ای رخ می دهد.
حملات کلی صرع
در این نوع از حملات تمامی قسمت های مغز دچار فعالیت های غیرطبیعی می شوند.
در این زمان اتفاقات زیر را شاهد هستیم:
- رخ ندادن حمله: در این زمان بیمار تنها به نقطه ای خیره می شود و ماهیچه هایش به طور واضح تکان می خورند؛
- حمله شدید: در این زمان ماهیچه ها، مخصوصا ماهیچه های کمر، بازوها و پاها سفت می شوند؛
- حمله ارتجایی: انقباضات شدید ماهیچه ای به طور مداوم در هر دو سمت بدن تکرار می شود (تشنج)؛
- حملات ضعیف: از آن جایی که ماهیچه های فرد دیگر سفت نیستند، فرد یا به زمین می افتد یا سرش را می اندازد؛
- حملات شدید – ارتجایی: در این نوع از حملات با ترکیبی از انواع نشانه ها روبرو می شویم.
بیماری اوتیسم چیست؟
اختلال بینایی اوتیسم (ASD) نوعی اختلال دوران کودکی است. نشانه های اوتیسم بسته به نوع اوتیسم و شدت آن با هم متفاوت هستند.
اوتیسم از راه های زیر می تواند زندگی نرمال فرد را تغییر دهد:
عکس العمل های متقابل اجتمایی: فرد به راحتی نمی تواند با دیگر افراد جامعه ارتباط برقرار کند. این بیماران در زمینه درک زبان بدن، برقراری رابطه چشمی، نشان دادن احساسات و عواطف خود، و برقراری رابطه سازنده با دیگر افراد مشکل دارند.
علایق و فعالیت ها: این فرد رفتارهای تکراری را از خود بروز می دهد و نسبت به همسالان خود صبر و حوصله کافی را ندارد. فردی که بیماری اوتیسم دارد به راحتی نمی تواند عادات خود را تغییر دهد.
تحقیقات درباره ارتباط میان بیماری صرع و اوتیسم
بیماری صرع و اوتیسم هر دو از مشکلاتی در مغز نشات می گیرند. این مشکل به طرق مختلف بر ساختارهای مغزی و فعالیت هایشان تاثیر می گذارد اما با این وجود همچنان دارای ویژگی های مشترک هستند. همین امر منجر شده است که محققان به وجود نوعی رابطه زیستی میان این دو بیماری مشکوک شوند.
طبق تحقیقاتی که متخصصان و پزشکان در این زمینه انجام داده اند به این نتیجه رسیده اند که بیماری اوتیسم در افرادی شایع است که در حال حاضر بیماری صرع دارند و بیماری صرع در افرادی شایع است که در حال حاضر بیماری اوتیسم دارند. در افراد مبتلا به اوتیسم تمام انواع حملات صورت می گیرد.
- طبق مقاله ای که در نتیجه تحقیقات امراض کودکان منتشر شد، مشخص شد که بیش از 30 درصد از بیماران مبتلا به صرع از ضوابط بیماری اوتیسم هم برخوردار هستند.
- 20 تا 30 درصد از کودکانی که بیماری صرع دارند تا قبل ورود به دوره بزرگسالی به بیماری اوتیسم هم مبتلا خواهند شد.
این شرایط به فاکتورهای متعددی مربوط می شود.
عوامل خطرآفرین اوتیسم و صرع
فاکتورهایی که به وجود ارتباط میان بیماری صرع و اوتیسم مربوط می شوند شامل:
- سطح و پیشرفت میزان توانایی شناختی: بیماران مبتلا به اوتیسم و صرع در امر یادگیری بسیار با مشکل روبرو می شوند و اغلب دیر مسائل را درک می کنند. بعلاوه در بیمارانی که صرع دارند یادگیری به سختی صورت می گیرد و همین امر نشان دهنده وجود رابطه میان دو بیماری اوتیسم و صرع است.
- اختلالات نورونی دیگر یا سایر مسائل پزشکی: فردی که به این بیماری مبتلا باشد از دست بیماری اوتیسم یا صرع در امان نخواهد بود.
- سن: بیشتر کودکان، نوجوانان و جوانان با بیماری صرع دست و پنجه نرم می کنند.
- جنسیت: تا به امروز تحقیقاتی در رابطه با مولفه جنسیت به چاپ رسیده است که نشان می دهد زنان بیش از مردان به بیماری صرع مبتلا می شوند. البته یافته های علمی دیگر نتوانسته است صحت این مورد را تشخیص دهد.
بیماری اوتیسم در کودکان و بزرگسالانی که همزمان به صرع و اوتیسم مبتلا هستند نشانه های شدیدتری را از خود بروز می دهد، و در مقایسه با افرادی که صرع ندارند IQ این بیماران پایین تر است.
تفاسیر احتمالی درباره بیماری صرع و اوتیسم
نشریه ای که در زمینه کشف ارتباط میان بیماری اوتیسم و صرع فعالیت می کرد سعی کرد این بار به توانایی الکترونیکی مغز هم اشاره کند و از آزمایش EEG در تحقیقات استفاده کرد. جواب این تحقیقات در مجله تحقیقات امراض کودکان به چاپ رسید.
با کمک آزمایش های EEG پزشک می تواند بیماری صرع را تشخیص دهد. در این آزمایشات حملات صورت گرفته ثبت شده و فعالیت های مربوط به صرع هم بررسی می شوند. درحقیقت این آزمایش یک فعالیت مغزی دیگر است که با بیماری صرع ارتباط دارد.
با بررسی تحقیقاتی که در این زمینه صورت گرفته است متوجه می شویم که فعالیت های مربوط به صرع در افراد مبتلا به اوتیسم شایع تر است؛ حتی اگر تاکنون هیچ حمله در بدن این افراد رخ نداده باشد. هنوز مشخص نشده است که با درمان این نشانه های غیرعادی EEG می توان قدمی در راستای بهبود نشانه های بیماری اوتیسم برداشت یا خیر.
در نشریه گفته شده است که یک سری از محققان به این نتیجه رسیده اند که حتی زمانی که نشانی از بیماری صرع نیست، میزان میزان بالای EEG مربوط به صرع در افراد اوتیمسمی یافت می شود. تعدادی از آن ها معتقد هستند که علت ابتلا به اوتیسم به این فعالیت های غیرعادی مربوط می شود. با این وجود همچنان این نشریه نتوانسته است به یک نتیجه گیری مشخص و جامع در این باره برسد.
در مورد بیماری های زیر بیشتر بدانید :
عفونت باکتریایی واژن چیست؟ علت، تشخیص و درمان
تا چه اندازه از بیماری پسوریازیس اطلاع دارید؟ نشانه ها عواقب و درمان
سایر نظریه های مربوطه
یک نظریه می گوید که فاکتورهای اوتیسم و صرع با هم همپوشانی دارند. امروزه محققان سعی دارند تحقیقات جامع تری را در این زمینه انجام دهند.
به مقاله ای که در مجله راهرو تحقیق در سال 2015 به چاپ رسید توجه کنید: دکتر سالیان ویکفورت گفته بود که رفتارهای بیماران اوتیسم با بیماران مبتلا به صرع تا حدودی مشابه است. او همچنین معتقد است افرادی که برای مدت طولانی به صرع مبتلا هستند نمی توانند روابط اجتمایی موثری داشته باشند.
خانم ویکفورت می گوید با وجود این که رفتار اجتمایی افراد مبتلا به صرع با بیماران اوتیسم مشابه است اما بیماران مبتلا به صرع از مشکلات شناختی اصلی، مانند انجام رفتارهای تکراری، بیماران اوتیسم رنج نمی برند.
دلیل این امر ممکن است به وجود ویژگی های ژنتیکی محدودی میان صرع و اوتیسم مربوط شود.
چه زمانی باید به پزشک مراجعه کنیم؟
در وب سایت گفته های اوتیسم توصیه شده است که پزشکان و سایر افرادی که از فرد مبتلا به اوتیسم مراقبت می کنند باید حواسشان به “نشانه های قرمز” باشد چرا که این نشانه ها حاکی از ابتلا به صرع می باشند. این نشانه ها شامل:
- خیره شده به چیزی؛
- حرکات ناخود آگاه؛
- احساس سردرگمی بدون هیچ دلیلی؛
- سردردهای شدید؛
- بی خوابی و نامنظمی خواب؛
- ایجاد تغییرات در توانایی و احساسات فرد بدون هیچ دلیل قانع کننده ای.
تعدادی از دانشمندان بر این باور هستند در صورتی که بیمار اوتیسم به بیماری صرع هم مبتلا شود، تمام مهارت هایی که در طول این زمان کسب کرده است را از دست می دهد.
با ظهور صرع موارد زیر در بیمار دستخوش تغییرات می شوند:
- مهارت های زبانی و ارتباط برقرار کردن؛
- مهارت فکر کردن و استدلال آوردن؛
- مهارت های رفتاری.
در اصطلاح پزشکی به از دست دادن مهارت های فردی، پسرفت گفته می شود. خوشبختانه پسرفت در تمام افراد رخ نمی دهد.
زمانی که نشانه های بیماری صرع خود را نشان دادند فرد بی درنگ باید به متخصص اعصاب مراجعه کند. اگر وی تشخیص درست دهد و روش های درمانی موثری را به کار گیرد می تواند فعالیت های غیرعادی مغز را کنترل کرده و از تکرار حملات جلوگیری کند.
درمان بیماری صرع و اوتیسم
پزشکان روش های متفاوتی را برای درمان بیماری صرع و اوتیسم به کار می برند. اما در صورتی که ارتباط میان این دو بیماری مشخص شود، گزینه های درمانی آینده هم دقیق تر و کار آمدتر خواهند شد.
دانشمندان در این باره هم دست به تحقیقات زدند: آیا با درمان صرع در کودکان مبتلا به اوتیسم می توان هر دو بیماری را درمان کرد؟ جواب این تحقیقات همچنان منتشر نشده است.
تا به امروز اثر بخشی مصرف داروهای ویژه صرع برای افرادی که اوتیسم و نه صرع دارند مشخص نشده است. ابتدا باید مطمئن و موثر بودن این داروها از سوی دانشمندان تایید شود و سپس پزشکان اجازه دارند که دارو را برای بیمار خود تجویز کنند.
دانشمندان می گویند استفاده از داروهای مخصوص بیماری صرع برای درمان کودک مبتلا به اوتیسم و صرع تاثیری بر شناسایی زود هنگام اوتیسم نخواهد داشت. البته با این وجود باز هم شاهد این بوده ایم که با مصرف داروها فرد تا حدودی مهارت های شناختی و ارتباط برقرار کردن خود را به دست آورده است.
کلام آخر
تمامی دانشمندان درمورد ابتلا همزمان به بیماری صرع و اوتیسم با هم اتفاق نظر دارند اما دلیل و چگونگی این اتفاق همچنان نامشخص است. مسلما درک بهتر شرایط بیماری صرع و اوتیسم و پی بردن به وجود هر گونه رابطه احتمالی میان این دو به تشخیص زودهنگام و درمان آن ها کمک خواهد کرد.
