مطالعه ای به تازگی در یک ژورنال معتبر منتشر شده است که نشان می دهد نوجوانان و جوانانی که در دوران کودکی و قبل از رسیدن به سن 18 سالگی تجربیات سختی داشته اند، بیشتر در معرض ابتلا به دیسمورفی عضلانی قرار دارند.
دیسمورفی عضلانی و تجربیات سخت در دوران کودکی؛ پیش زمینه
با در نظر گرفتن این مسئله که تقریبا بیش از نیمی از کودکان و نوجوانان در دوران کودکی حداقل یک تجربه سخت (مثل خشونت خانگی، سوء استفاده احساسی و سوء استفاده جنسی) داشته اند، این یافته نشان می دهد که باید توجه بیشتری به این مسئله شود زیرا میان دیسمورفی عضلانی و تجربیات سخت در دوران زندگی رابطه ای مستقیم وجود دارد.
به گفته نویسنده ارشد مطالعه، “افرادی که در دوران کودکی تجربیات سختی داشته اند، ممکن است برای جبران زمانی که احساس حقارت، کوچکی و خطر می کردند و علاوه بر این، برای این که در آینده قربانی مسائل نشوند، حالا به سراغ عضله سازی و اندامی درشت بروند. بعلاوه، داشتن تجربیات بد از دوران کودکی ریسک نارضایتی از بدن، به ویژه نارضایتی از حجم ماهیچه ها، را بیشتر می کند؛ عاملی که زمینه برای ابتلا به دیسمورفی عضلانی را فراهم می کند.”
درباره مطالعه
در مطالعات قبلی، دانشمندان به این نتیجه رسیده بودند که بیشتر افرادی که دچار اختلال غذایی و اختلال خودزشت انگاری هستند، شرایط سختی را در دوران کودکی تجربه کرده اند.
محققان به منظور انجام این مطالعه، داده های مربوط به بیش از 900 نوجوان و جوان که در یک مطالعه دیگر حضور داشتند را بررسی کردند.
یافته های مطالعه
به طور کلی، 16 درصد از شرکت کنندگانی که در دوران کودکی پنج مورد یا بیشتر تجربه منفی داشتند، بیشتر در خطر ابتلا به دیسمورفی عضلانی قرار دارند.
نویسنده ارشد مطالعه در ادامه می گوید، “ما در بررسی های خود به این نتیجه رسیدیم که جنسیت یک فاکتور مهم در شکل گیری این رابطه است. پسران و آقایان جوان در مقایسه با دختران و خانم های جوان که در دوران کودکی حداقل پنج تجربه ناخوشایند داشتند، علائم ناشی از دیسمورفی عضلانی بیشتر در آن ها دیده می شود.”
وی در ادامه می گوید که پسران و آقایان جوانی که در دوران کودکی تجربیات ناخوشایند داشتند، احساس می کنند که برای رهایی از این تهدیدات باید عضلات بیشتر و بدنی بزرگ تر داشته باشند. به همین خاطر هم برای این که نشان دهند به هنجارهای جنسیتی مردانه مثل قدرت و تسلط پایبند هستند، می خواهند عضلانی شوند.
نویسنده در پایان می گوید، “به همین خاطر، پزشکان باید حواس شان به نشانه های این عارضه، مثل نارضایتی از عضلات یا اختلال های ناشی از عادت های ورزشی و تصویر از بدن، در افرادی با تجربیات ناخوشایند در دوران کودکی، به ویژه پسران و آقایان جوان، باشد.”
