سرطان سینه چیست و چه علائمی دارد؟ راه های پیشگیری و درمان سرطان پستان

سرطان سینه ( Breast Cancer ) یکی از شناخته شده ترین انواع سرطان در بین زنان و پس از سرطان ریه، یکی از بالاترین آمار مرگ و میر در بین آن‌هاست؛ بنابراین تمام زنان باید درباره علائم، عوامل ایجادکننده، پیشگیری و حتی درمان آن اطلاعات مختصری داشته باشند. برای آشنایی بیشتر با سرطان پستان با دکتر چک همراه باشید…

از سال 1989 به بعد، به دلیل پیشرفت های پزشکی در درمان این سرطان، امید به زندگی بیماران تا حد زیادی بالا رفته است. بر طبق گزارش انجمن سرطان آمریکا (ACS) فقط در ایالات متحده بیش از 3.1 میلیون نفر از این سرطان جان سالم به در برده اند. به عبارتی احتمال مرگ بر اثر این نوع سرطان، چیزی حدود 1 در 3 نفر (6/2٪) است.

بر اساس گزارش های این سازمان در حال حاضر حدود 268600 نفر در ایالت متحده، به سرطان پستان مبتلا هستند و طبق آمارها پیش بینی می شود که در سال 2019، حدود 62930 نفر به این تعداد اضافه خواهند شد که تعداد 41760 زن بر اثر ابتلا به سرطان سینه جان خود را از دست خواهند داد. به خاطر پیشرفت های پزشکی روز به روز تعداد مرگ و میر بر اثر این سرطان، کمتر از گذشته می شود و شانس درمان کامل مبتلایان افزایش می‌یابد.

آنچه تا حد زیادی درمان سرطان سینه را راحت تر می کند، این است که زنان علائم این سرطان بشناسند و به محض مشاهده این علائم به پزشک مراجعه کنند. البته در مواردی مردان نیز به این سرطان دچار می شوند؛ اما در این مقاله از سایت دکترچک، می خواهیم به طور اختصاصی در مورد سرطان پستان در زنان صحبت کنیم.

علائم سرطان سینه

اولین علائمی که در سرطان سینه دیده می شود، وجود بافتی ضخیم و سفت در پستان یا زیر بغل است که با لمس پستان می توانید این توده را احساس کنید. علائم دیگری که در صورت ابتلا تجربه می کنید عبارتند از:

• احساس درد در زیر بغل یا پستان که با تمام شدن عادت ماهیانه از بین نمی رود؛
• فرورفتگی یا قرمز شدن پوست پستان (مثل پوست پرتقال، سوزن سوزن شده)؛
• جوش های جدید در اطراف یا روی نوک پستان؛
• ترشح (بعضی اوقات همراه با خونریزی ) از نوک پستان؛
• فرو رفتن نوک پستان به داخل؛
• تغییر اندازه یا شکل پستان؛
• پوست انداختن، پوسته پوسته شدن پستان یا نوک آن.

بیشتر توده هایی که بر روی پستان لمس می کنید، سرطانی نیستند و اکثر آن ها بافت های خوش خیم و یا چربی هستند؛ به هر حال در صورت مشاهده توده، باید هر چه سریع تر به پزشک مراجعه کنید تا در صورت سرطانی بودن، در مراحل اولیه آن، بتوانید به راحتی آن را ریشه کن کنید.

مراحل سرطان سینه

اندازه گیری مراحل سرطان پستان، به اندازه تومور و انتشار تومورها در گره‌های لنفاوی یا بقیه نقاط بدن بستگی دارد.

روش های مختلفی برای مشخص کردن مرحله سرطان سینه وجود دارد. یکی از راه ها این است که مشخصات تومور را بر اساس مراحل از پیش تعیین شده از عدد 0 تا 4 ( در پایین توضیح می دهیم) شماره گذاری و مرحله سرطان را مشخص کنید؛ البته در بعضی مواقع بعضی خصوصیات خاص تومورها باعث می شوند که پزشکان، مرحله سرطان را متفاوت از این فهرست شماره گذاری کنند.

مرحله 0: در این مرحله که به کارسینومای غیر مهاجم پستان (DCIS) معروف است، سلول های سرطانی در خود پستان قرار دارند و هنوز به بافت های اطراف پستان حمله نکرده اند.

مرحله 1: در این مرحله، تومور حدودا 2 سانتی متر پهنا دارد و هنوز به گره های لنفاوی حمله نکرده است یا تعدادی کمی از سلول های در گره های لنفاوی قرار گرفتند.

مرحله 2: تومور حدودا 2 سانتی‌متر است و به گره های لنفاوی حمله کرده است یا بین 2 تا 5 سانتی متر است و به گره های لنفاوی حمله نکرده است.

مرحله 3: تومور حدودا 5 سانتیمتر پهنا دارد و به گره های لنفاوی زیادی در اطرافش حمله کرده است یا بزرگتر از 5 سانتی متر است و در تعداد کمی از گره های لنفاوی پخش شده است.

مرحله 4: سلول های سرطانی به اندام های دورتر مانند استخوان ها، کبد، مغز یا ریه ها رسیده اند و آن ها را در بر گرفته اند.

علت های ابتلا به سرطان پستان

پس از رسیدن به سن بلوغ، سینه زنان دچار تغییرات زیادی می شود و در بزرگتر کردن آن، بافت های چربی، بافت های پیوندی و هزاران بافت نرم دیگر نقش دارند. این بافت ها شامل: غده های شیری نیز هستند که در تولید شیر نقش مهمی دارند. در بین این غده ها، لوله های ریزی وجود دارند که شیر را به سمت نوک پستان هدایت می کنند.

سلول های سرطانی سلول هایی هستند که بعد از جهش دچار تکثیر و تغییر ناگهانی می شوند و پس از مدتی، تعدادشان آن‌قدر زیاد می شود که تشکیل یک توده می دهند. یکی از ویژگی های این سلول ها این است که مانند سلول های سالم پس از مدت معینی نمی میرند و برای مدت زیادی به حیاتشان ادامه می دهند. حیات این سلول ها، به مواد مغذی و انرژی زیادی وابسته است و با تغذیه این  سلول‌های سرطانی، دیگر سلول های سالم از مواد مغذی محروم می مانند و پس از مدتی از بین می روند.

به طور معمول سرطان پستان در داخل مجاری شیر یا بافت های نرمی که شیر را تولید می کنند، ایجاد می شود و از آن جا به بقیه قسمت های بدن سرایت می کند.

عوامل افزایش دهنده ابتلا به سرطان پستان

علت دقیق ایجاد سرطان سینه تا امروز مشخص نشده است؛ ولی برخی عوامل هستند که در بالا بردن خطر ابتلا به این سرطان نقش دارند. برخی از این عوامل را نمی توان مدیریت کرد و فقط با شناخت آن ها، می توانید نسبت به معاینه خود حساس تر باشید و بعد از مشاهده نشانه ها، سریع تر به پزشک مراجعه کنید. بعضی از عوامل هم کاملا به شیوه زندگی و رفتار شما بستگی دارند و با مدیریت آن ها می توانید، زندگی سالم تری داشته باشید و خطر ابتلا به سرطان پستان را کمتر کنید. در ادامه با این عوامل آشنا می شویم:

1. سن

هر چه سن زنان بیشتر شود، احتمال ابتلای آن ها به سرطان سینه افزایش می‌یابد. به طور معمول خطر ابتلا به سرطان پستان در سن 20 سالگی حدودا 0.06٪ است. این احتمال تا سن 70 سالگی به 3.84 درصد می رسد.

2. ژنتیک

زنانی که در ژن های BRCA1 و BRCA2 آن‌ها  ( این دو ژن نقش مهمی در مهار تومور ها و ترمیم DNA دارند) جهش های خاصی صورت گرفته است، به احتمال زیاد، نسبت به افراد عادی، در معرض ابتلا به سرطان پستان، سرطان تخمدان و یا هر دو این سرطان ها قرار دارند. این ژن ها جزو ژن هایی هستند که از والدین به فرزندان به ارث می‌رسد و به احتمال زیاد معیوب بودن ژن های والدین، ژن های فرزندانشان را هم تحت تاثیر قرار می دهد.

علاوه بر این، جهش در ژن TP53 نیز خطر ابتلا به سرطان پستان را بیشتر می کند.اگر در خانواده تان فردی وجود دارد که به سرطان پستان مبتلا شده است، احتمال اینکه شما هم به این سرطان مبتلا شوید وجود دارد.

به طور کلی افرادی که شامل دو گروه زیر می شوند، باید آزمایش ژنتیکی انجام دهند تا مطمئن شوند که ژن هایشان جهش نداشته است و احتمال ابتلا به سرطان سینه در خودشان را اندازه گیری کنند:

• افرادی که در خانواده شان سابقه سرطان سینه ، سرطان تخمدان، سرطان لوله فالوپ یا سرطان صفاق را دارند؛
• کسانی که در خانواده شان (درجه 2 یا درجه 3 و یا بیشتر) افرادی مبتلا به سرطان سینه که ژن های BRCA1 یا BRCA2  آن‌ها به صورت جهش یافته، وجود داشته است. به عنوان مثال یهودیان اشکنازی در ابتلا به سرطان سینه آمار بالایی دارند و افرادی که در این خاندان به دنیا می آیند، دارای ژن های معیوب هستند.

3. سابقه داشتن سرطان سینه یا وجود توده هایی در پستان

زنانی که قبلاً به سرطان سینه مبتلا شده اند، بیشتر از کسانی که تا به حال به این بیماری مبتلا نشده اند، در معرض ابتلای دوباره به آن قرار دارند؛ یعنی شانس بازگشت این بیماری در آن‌ها بسیار بالاست و در صورت نداشتن سبک زندگی سالم، خطر ابتلای دوباره به این سرطان وجود دارد.

از طرف دیگر اگر در گذشته، توده های غیر سرطانی در سینه تان داشته اید، احتمال اینکه بعدا به نوع سرطانی این توده ها، دچار شوید، زیاد است؛ مثلا: افرادی که قبلا به هایپرپلازی (بزرگ شدن غیر عادی) مجرای آتیپیک یا به لوبولار (بزرگ شدن غده های پستان) دچار شده اند، جزو افرادی هستند که باید مراقب نشانه های سرطان باشند و با دیدن توده های غیر عادی سریعا به پزشک مراجعه کنند.

افرادی که در گذشته به سرطان سینه، سرطان تخمدان، سرطان لوله فالوپ یا سرطان صفاق مبتلا شدند، هم باید آزمایش ژنتیک انجام دهند.

4. بافت متراکم پستان (داشتن پستان های بزرگ و حجیم)

خانم هایی که سینه های بزرگتر و حجیم تری دارند، در معرض افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان قرار دارند و باید در صورت لمس تومور یا مشاهده تغییرات ناگهانی در پستان ها سریعا به پزشک مراجعه کنند.

5. افزایش ترشح استروژن در بدن و شیردهی

طبق تحقیقاتی که به تازگی انجام شده است مشخص شد که تولید بیش از اندازه استروژن در بدن، می تواند خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش دهد. شروع شدن عادت ماهیانه زودتر از سن طبیعی یا وارد شدن به دوران یائسگی دیرتر از سن طبیعی، باعث افزایش ترشح استروژن در بدن می شود.

شیر دادن به نوزاد مخصوصا اگر بیشتر از 1 سال انجام شود، به طرز چشمگیری احتمال ابتلا به سرطان پستان را کاهش می دهد؛ بنابراین   بارداری و شیردهی به نوزاد، باعث کاهش سطح استروژن بدن می شود.

6. وزن بدن

اضافه وزن و یا چاقی بعد از یائسگی، باعث بالا رفتن سطح استروژن بدن می شود؛ به همین دلیل احتمال ابتلا به سرطان سینه در آن‌ها افزایش می‌یابد. مصرف قند زیاد هم یکی از دلایل چاقی و افزایش خطر ابتلا به سرطان پستان است.

7. مصرف الکل

براساس تحقیقات موسسه ملی سرطان (NCI) مشخص شد که زنانی كه دائما الكل مصرف می كنند، در مقایسه با زنانی كه گهگاهی آن را مصرف می کنند، با احتمال بیشتری، به سرطان سینه دچار می شوند. از طرف دیگر خطر مشروبات الکلی متوسط تا سنگین، بیشتر از نوشیدنی هایی است که الکل کمی دارند.

8. قرار گرفتن در معرض تابش پرتو ها

اگر به هر دلیلی در گذشته تحت پرتو درمانی بوده اید، با احتمال بیشتری در معرض ابتلا به سرطان پستان قرار دارید؛ به طور مثال: کسانی که برای درمان سرطانشان از پرتو درمانی استفاده می کنند، باید بعد از مشاهده توده و یا تغییر در پستانشان سریعا به پزشک مراجعه کنند.

9. هورمون درمانی

مطالعات موسسه ملی سرطان (NCI) مشخص کردند كه مصرف داروهای ضد بارداری خوراكی، ممکن است به میزان خیلی کمی، خطر ابتلا به سرطان سینه را افزایش دهند.

همچنین هورمون درمانی (HRT)( برای متعادل کردن هورمون های استروژن و پروژسترون (EPT)) خطر ابتلا به سرطان پستان را افزایش می دهد.

10. کاشت ایمپلنت سینه و افزایش احتمال ابتلا به سرطان سینه

طبق تحقیقات در سال 2013، مشخص شده است:« زنانی که جراحی کاشت ایمپلنت در پستان را انجام دادند، مرگ و میر بیشتری بر اثر سرطان پستان داشتند .» آمار بالای مرگ و میر می تواند به این دلیل باشد که ایمپلنت، توده ها و بافت های سرطانی را مخفی می‌کند و در تشخیص سلول‌های سرطانی مشکل به وجود می آورد و از طرفی این ایمپلنت ها بافت و فرم سینه را تغییر می دهند و خطر ابتلا به سرطان سینه را بیشتر می کنند.

البته بعد از آن، در سال 2015 تحقیقات دیگری انجام شد که نشان  داده است:« کاشت ایمپلنت خطر ابتلا به سرطان پستان را بیشتر نمی‌کند و تاثیری در ابتلا به آن ندارد.»

برای تایید و تکذیب این ادعاها به تحقیقات و مشاهدات بیشتری نیاز است.

انواع سرطان سینه

انواع مختلفی از سرطان پستان وجود دارد که این انواع عبارتند از:

• کارسینوم مجرایی: این نوع سرطان در مجاری انتقال شیر به وجود می آید و متداول ترین نوع سرطان پستان است.
• سرطان لوبولار: این سرطان در لوبول ها (غده های تولید کننده شیر) ظاهر می شود.

سلول های سرطانی از داخل لوبول ها یا مجاری انتقال شیر، خارج می‌شوند و به شکل تهاجمی، به بافت های اطراف پستان حمله می‌کنند، با این کار این سلول‌ها به راحتی وارد قسمت های دیگر بدن شده و آن ها را هم سرطانی می کنند.

در صورتی که سلول های سرطانی در محل به وجود آمدنشان، باقی بمانند و به اندام های دیگر حمله نکنند، با سرطان پستان غیر تهاجمی سر و کار داریم؛ البته با گذشت زمان و عدم درمان این سرطان می تواند شکل تهاجمی به خود بگیرد و به اندام های دیگر حمله کند.

راه های تشخیص سرطان پستان

به طور معمول بعد از مشاهده علائم و مراجعه زنان به پزشک و انجام آزمایشات غربالگری (آزمایشاتی که برای شناسایی زودهنگام بیماری انجام می شوند)، پزشک تشخیص می دهد که آیا فرد به سرطان پستان مبتلاست یا خیر. برای این کار چندین نوع آزمایش وجود دارد که عبارتند از:

معاینه فیزیکی پستان

برای این کار پزشک شخصا پستان ها را بررسی می کند تا از وجود برجستگی و نشانه های دیگر مطمئن شود. در هنگام معاینه ممکن است پزشک از شما بخواهد بنشینید یا بایستید یا دست های خود را به طرفین باز کنید.

عکسبرداری از پستان

چندین نوع آزمایش عکسبرداری وجود دارد که با نشان دادن بافت های پستان به تشخیص سرطان کمک می کنند. این عکسبرداری ها شامل موارد زیر می شوند:

ماموگرافی: در این روش با استفاده از اشعه ایکس با دوز خیلی پایین، پستان‌ها را بررسی می کنند. معمولا جزو اولین تصویر برداری هایی است که پزشکتان تجویز می کند. در نتایج بدست آمده از این تصویر برداری، توده ها و بافت های غیر عادی پستان مشخص می شوند.

پزشک برای تشخیص کلی، ممکن است علاوه بر ماموگرافی از آزمایشات دیگری هم استفاده کند؛ چون در بعضی مواقع، ماموگرافی بافت های مشکوکی را  نشان می‌دهد که ممکن است سرطانی نباشند.

سونوگرافی: در این نوع تصویر برداری از امواج صوتی استفاده می شود و با استفاده از آن می توان تشخیص داد که توده مشکوک به سرطان جامد‌ یا پر از مایعات است.

MRI: روش تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (MRI) تصاویر مختلفی از بافت ها و سطوح پستان می گیرد و به پزشک کمک می کند تمامی ناهنجاری ها و بافت های غیر عادی سینه را مشاهده کند. معمولا پس از انجام ماموگرافی یا سونوگرافی، از MRI استفاده می کنند تا تشخیص دقیق تری داشته باشند. در بعضی مواقع، از افرادی که بیشتر از دیگران، در معرض ابتلا به سرطان پستان قرار دارند، پزشکان می‌خواهند که به طور مرتب و دوره ای تصویر برداری MRI را انجام دهند تا در صورت ابتلا به سرطان پستان سریع تر درمان آن را شروع کنند.

بیوپسی: در روش بیوپسی با استفاده از یک سوزن خیلی باریک، نمونه ای از بافت مشکوک را خارج می کنند تا در آزمایشگاه آن را بررسی کنند. در آزمایشگاه مشخص می شود که سلول ها سرطانی هستند یا خیر و اینکه سرطان از چه نوعی است و تا چه اندازه به تغییر سطح هورمون های بدن حساس می‌باشد.

علاوه بر آن مرحله سرطان هم مشخص می شود و اطلاعاتی نظیر موارد زیر را به شما می دهد:

• اندازه تومور سرطانی؛
•  سرطان تا کجا پخش شده است؛
• تهاجمی یا غیر تهاجمی بودن سرطان.

مشخص کردن مرحله سرطان به درمان کمک کرده و شانس زنده ماندن بیمار را افزایش می‌دهد.

درمان سرطان سینه

درمان سرطان پستان بستگی به عوامل زیر دارد:

• نوع سرطان پستان و مرحله آن؛
• حساسیت فرد به هورمون های تولید شده توسط بدن؛
• سن، وضعیت سلامتی و شیوه زندگی بیمار.

درمان های اصلی سرطان سینه شامل موارد زیر است:

• پرتو درمانی؛
• عمل جراحی؛
• درمان بیولوژیکی (در این روش ارگانیسم های زنده را وارد بدن می کنند تا تومور را از بین ببرد)، یا درمان هدفمند (در این روش از دارو های خاصی استفاده می کنند که سلول های سرطانی را هدف قرار می دهند)؛
• هورمون درمانی؛
• شیمی درمانی.

اینکه برای هر بیمار از چه درمانی استفاده شود، بستگی به مرحله سرطان، وضعیت سلامتی بیمار و ترجیح بیمار به نوع درمان دارد.

عمل جراحی

در صورتی که پزشک تشخیص بدهد و بیمار نیز موافقت کند که از عمل جراحی استفاده شود، از یکی از شیوه های جراحی زیر استفاده می شود:

لامپکتومی: در این روش تومور و مقدار کمی از بافت سالم اطراف آن را بر می دارند تا به طور کلی توده سرطانی از بین برود.

این روش مانع از انتشار سرطان به بقیه نقاط بدن می‌شود و در صورتی که اندازه تومور كوچك باشد و بتوان آن را از بافت های سالم اطرافش جدا کرد، یکی از گزینه های درمانی مناسب است.

ماستکتومی: اگر تومور بزرگ باشد و بافت های اطرافش را دربر گرفته باشد، از این روش جراحی استفاده می کنند. در این روش: لوبول ها، مجاری انتقال شیر، بافت چربی، نوک پستان، آرئول و قسمتی از پوست را به طور کامل برمی دارند. در بعضی اوقات ممکن است لازم باشد تا گره های لنفاوی و عضله های دیواره سینه را نیز برداشته شود.

بیوپسی غدد لنفاوی سنتینل: اگر سرطان سینه به گره های لنفاوی سنتینل ( گره های لنفاوی زیر بغل) برسد، می تواند از طریق سیستم لنفاوی به سایر نقاط بدن منتقل شود و اندام های دیگر را نیز سرطانی کند. در این روش غده های لنفاوی که سرطانی شده اند، شناسایی می شوند و در صورت لزوم با جراحی برداشته می شوند. اگر مشخص شود که غده های لنفاوی هنوز سرطانی نشده اند، نیازی به برداشتن آن ها نیست.

برداشتن گره لنفاوی زیر بغل: اگر پزشک متوجه شود که در غده های سنتینل سلول های سرطانی وجود دارد، ممکن است بخواهد چندین گره لنفاوی در زیر بغل را هم از بین ببرد. این کار می تواند جلوی گسترش سرطان را بگیرد.

ترمیم سینه: پس از عمل جراحی ماستکتومی، جراح می تواند پستان را به گونه ای ترمیم کند تا طبیعی تر به نظر برسد. این کار به بیمار کمک می کند تا پس از برداشتن پستان ها، احساس بدی از نبود عضوی از بدنش، نداشته باشد. برای این کار ، پزشک جراح همزمان با عمل ماستکتومی یا چند وقت بعد از این عمل، می‌تواند پستان را ترمیم کند. برای این کار پزشک ممکن است از قسمت‌های دیگری از بدن، بافتی را بردارد و در بازسازی پستان از آن استفاده کند.

پرتو درمانی

ممکن است پزشکتان بخواهد یک ماه بعد از عمل جراحی تحت پرتودرمانی قرار بگیرید. با این روش سلول های سرطانی باقی مانده  از عمل جراحی، با استفاده از اشعه هایی با دوز کنترل شده نابود می‌شوند.

شیمی درمانی

در صورتی که بخواهیم هر چه زودتر سلول های سرطانی را از بین ببریم یا در صورتی که این سلول ها به نقاط مختلف بدن سرایت کرده اند، ممکن است پزشک بخواهد، برای از بین بردن این سلول های سرطانی از داروهای شیمی درمانی «سیتوتوکسیک» استفاده کند. به شیمی درمانی که بلافاصله بعد از عمل جراحی انجام می شود، «شیمی درمانی کمکی» گفته می شود.

در بعضی اوقات هم ممکن است پزشک قبل از عمل جراحی، از شیمی درمانی برای کوچک کردن تومور و آسان تر برداشتن آن استفاده کند. به این شیمی درمانی« نئواد جوانت کموتراپی» گفته می شود.

مسدود کردن هورمون

پزشکان برای جلوگیری از ابتلای دوباره افرادی که در گذشته به دلیل حساسیت به هورمون های خاصی، دچار سرطان پستان شده اند، از روش انسداد هورمونی استفاده می کنند. از این روش برای درمان سرطان هایی که به دلیل تولید بیش از حد استروژن (ER) و پروژسترون (PR) به وجود می آیند، استفاده می‌شود. با از بین بردن این هورمون ها، بافت های سرطانی هم به مرور زمان نابود می‌شوند.

معمولا پس از انجام عمل جراحی از این روش استفاده می کنند؛ اما پزشک ممکن است بخواهد قبل از عمل جراحی، برای کوچکتر کردن تومور از آن استفاده کند.

این روش بهترین گزینه برای بیمارانی است که به هر دلیلی نمی توانند از روش جراحی، شیمی درمانی یا پرتو درمانی استفاده کنند.

ممکن است پزشک توصیه کنند که بیمار 5 تا 10 سال بعد از عمل جراحی، هورمون درمانی را ادامه دهد. باید توجه داشته باشید که این روش درمانی روی سرطان هایی که به ترشح هورمون‌ها حساس نیستند، تأثیری ندارد.

چند نمونه از داروهای مسدود کننده هورمون شامل موارد زیر هستند:

• تاموکسیفن (برای مهار هورمون استروژن)؛
• مهار کننده های آروماتاز (برای مهار استروژن در زنان)؛
•  مختل و یا متوقف کننده تخمدان؛
• گوسرلین (آزاد کننده هورمون لوتئین است که تخمدان ها را از کار می اندازد).

باید توجه داشته باشید که هورمون درمانی ممکن است روی قدرت باروری زنان تأثیر بگذارد!

درمان بیولوژیکی

در این روش درمانی از داروهای هدفمندی که بر روی سلول های سرطانی تاثیر می گذارند، استفاده می‌شود. چند نمونه از این داروها عبارتند از:

• تراستوزومب (متعلق به برند Herceptin)؛
• لاپاتینیب (متعلق به برند Tykerb)؛
• بواسیزامب (متعلق به برند Avastin).

به طور کلی درمان سرطان می تواند عوارض جانبی جدی به همراه داشته باشد. قبل از اینکه درمان خاصی را برای سرطان انتخاب کنید، باید در مورد عوارض جانبی و خطرات آن با پزشکتان مشورت کنید و راه های کم کردن خطرات و عوارض آن ها را بدانید تا درمان راحت تر و بهتری داشته باشید.

چشم انداز سرطان سینه

اینکه فرد بیمار چه مقدار شانس درمان شدن و فرصت برای زندگی دارد، به مرحله‌ سرطان آن بستگی دارد. به همین دلیل مهم است که زودتر این بیماری تشخیص داده شود تا درمان مناسب توسط پزشک انتخاب شود. از طرف دیگر، دید مثبت هم به روند درمانی کمک زیادی می کند.

مطابق گزارش های انجمن سرطان آمریکا مشخص شده است:« شخصی که در مرحله 0 یا مرحله 1 سرطان پستان، درمان را شروع کرده است ، تا 99٪ شانس حداقل 5 سال زندگی، پس از تشخیص این بیماری را دارد.اگر درمان سرطان پستان پس از رسیدن به مرحله 4 شروع شود، حدودا 27% احتمال زنده ماندن تا 5 سال دیگر وجود دارد.»

چکاپ منظم و غربالگری می تواند باعث تشخیص زودهنگام این بیماری شود. برای این کار، زنان باید در مورد دفعات چکاپ و مراجعه به مراکز درمانی با پزشکشان مشورت کنند.

غربالگری منظم

برای غربالگری سرطان سینه توصیه های مختلفی شده که چند مورد از آن ها به شرح زیر است:

کالج پزشکان آمریكایی (ACP) پیشنهاد کرده است :« زنان 40 الی 49 ساله که خطر بالایی در ابتلا به سرطان پستان دارند، باید در مورد مزایا و خطرات غربالگری منظم (بعضی از روش های غربالگری مانند عکس برداری ممکن است در دراز مدت عوارض خاصی بر روی بدن داشته باشد) با پزشكشان مشورت كنند.

زنانی که بین 50 تا 74 سال دارند و خطر ابتلا به سرطان پستان بیشتر در آن ها وجود دارد، باید هر 2 سال یکبار غربالگری را انجام دهند. اگر سن افراد بیشتر از 75 سال و امید به زندگی آن ها بیشتر از 10 سال باشد، پزشک غربالگری را توصیه می کند.»

مطالعات انجمن سرطان آمریکا نشان داده است:« زنانی که در معرض خطر ابتلا به این سرطان قرار دارند، می توانند از 40 سالگی به بعد، این آزمایشات را انجام دهند. ​​کسانی که در خطر ابتلا به این سرطان نیستند، می توانند از  45 سالگی یا 55 سالگی به بعد، غربالگری را انجام دهند.»

کالج رادیولوژیست های آمریکا توصیه کرده اند که بعد از 40 سالگی، هر سال غربالگری را انجام دهید.

به طور کلی اکثر متخصصان عقیده دارند که بعد از 40 سالگی باید درباره غربالگری با پزشکتان مشورت کنید.

پیشگیری از ابتلا به سرطان سینه

با وجود پیشرفت علم، هیچ راهی برای جلوگیری از ابتلا به سرطان پستان وجود ندارد. با این حال بعضی اقدامات هستند که با انجام آن ها می توانید خطر ابتلا به هر نوع سرطانی را کمتر کنید.

این اقدامات شامل موارد زیر هستند:

• دوری از مصرف بیش از حد الکل؛
• پیروی از رژیم غذایی سالم که شامل مقدار زیادی میوه و سبزیجات تازه است؛
• انجام ورزش روزانه حتی به مدت 5 دقیقه در روز؛
• رعایت شاخص حجم بدن (BMI) و متعادل نگه داشتن آن.

زنان باید در مورد شیردهی به نوزاد و استفاده از هورمون درمانی در دوران یائسگی با پزشکشان مشورت کنند؛ چون این موارد می توانند خطر ابتلا به سرطان سینه را بیشتر کند.

همچنین نوع خاصی از جراحی وجود دارد که به آن جراحی پیشگیری گفته می شود و بر روی افرادی استفاده می‌شود که خطر بالایی در ابتلا به سرطان پستان دارند. در این جراحی بافت هایی که مستعد ابتلا به سرطان هستند، برداشته می شود.

سوال:

به غیر از سرطان پستان چه سرطان هایی در زنان متداول تر است؟

پاسخ:

یکی از انواع سرطان هایی که بیشتر در خانم ها دیده می شود، سرطان پوست است. علاوه بر این سرطان های زیر هم بیشتر در خانم ها دیده می شود:

• سرطان ریه؛
• سرطان روده بزرگ؛
• سرطان رحم؛
• سرطان تیروئید؛
• سرطان مخاط رحم؛
• سرطان دهانه رحم؛
• سرطان تخمدان.

محتوای ” سرطان سینه ” توسط دکتر خوش سیرت مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته ، و تایید شده است .

مطالب مرتبط را حتما مطالعه کنید :

التهاب یا ورم مثانه چیست ؟ ۱۰ روش خانگی برای درمان سندروم مثانه دردناک

بیماری پانکراتیت حاد و انواع دیگر ؛ علل ، علائم و روشهای درمان سریع

خشکی دهان در صبح و ۱۷ روش درمان برای خشکی گلو و دهان در خانه

منبع