در مطالعه ای که به تازگی منتشر شده است، محققان ارتباط میان کسب تجربیات سخت در زندگی و ایجاد تغییرات در واکنش پذیری مغز را بررسی کردند. آن ها به این منظور از روش تحلیل چند سطحی غلظت کرنل استفاده کردند.

واکنش مغز؛ پیش زمینه

تجربیات منفی که در زندگی کسب می کنیم، عملکردهای مغز را تغییر می دهند؛ از این رو، ریسک ابتلا به بیماری های روانی بیشتر می شود. اصلی ترین قسمت های مغز که تحت تاثیر این تجربیات قرار می گیرند، قشر جلوی پیشانی، بادامه مغز و هیپوکامپوس می باشند.

مطالعات حیوانی این مسئله را تایید می کنند. اما داده های انسانی متغیر هستند که علت آن هم تعاریف متفاوت برای شدت سختی، اندازه گیری تاثیر آن و روش های مطالعاتی گوناگون می باشد.

واکنش مغز

درباره مطالعه

محققان به منظور انجام این بررسی، تمام پایگاه های داده تا ماه می 2022 را ارزیابی کردند. ابتدا 2.016 مقاله پیدا کردند که فقط 336 مورد آن ها مطابق با شرایط آن ها بود.

داده های مرتبط با فعال سازی مغز استخراج و تایید شدند. سپس این مقالات را بر اساس ضوابطی مثل تهدید یا افسردگی دسته بندی کردند. در نهایت فقط 83 مقاله تمام ضوابط محققان را شامل میشد.

یافته های مطالعه

در این 83 مقاله حدود 5.242 شرکت کننده حضور داشتند. محققان واکنش های وابسته به سطح اکسیژن خون (BOLD) که مرتبط با کسب تجربه سخت بود را بررسی کردند. بعد از بررسی داده های مربوط به 67 مقاله، محققان به این نتیجه رسیدند افرادی که تجربیات سخت کسب کرده بودند، در مقایسه با سایر شرکت کنندگان، میزان واکنش های بادامه راست مغزشان بیشتر شده بود.

از میان 50 مقاله ای که به پردازش احساسات پرداخته بودند، گروهی از شرکت کنندگان که تجربیات سخت کسب کرده بود، میزان فعالیت های بادام مغزشان زیاد شده بود اما قسمت شکنج پیشانی فعالیت های خودش را کمتر کرده بود.

در مطالعات صورت گرفته به فاکتور حافظه اشاره ای نشده بود.

برای یک گروه از شرکت کنندگان، تهدید به عنوان یک تجربه سخت محسوب شده بود. محققان مشاهده کرده بودند که میزان واکنش های وابسته به سطح اکسیژن خون آن ها در شکنج پیشانی چندین برابر شده بود.

سپس محققان تمام مطالعات مربوط به انواع شرایط سخت را بررسی کردند؛ میزان فعالیت در تمام قسمت های بادامه راست، پیش مخروطی و شکنج پیشانی زیاد شده بود.

شرکت کنندگانی که شرایط سخت مرتبط با یک صدمه یا آسیب را تجربه کرده بودند، هر دو طرف بادامه فعال شده بود اما میزان فعالیت مغز در قسمت هایی مثل شکنج پیشانی کم شده بود.

محققان ارتباط میان صدمات و مشکلات روانشناختی مثل اختلال پس از سانحه را هم بررسی کردند. بادامه چپ آن ها فعال شده بود اما خبری از فعالیت در قسمت هایی مثل هیپوکامپوس و قشر پیش پیشانی مشاهده نشد.

واکنش مغز؛ نتیجه گیری

افرادی که سابقه تجربیات و شرایط سخت را دارند، میزان واکنش های بادامه مغزشان زیاد و واکنش های قشر پیش پیشانی در واکنش به چالش های روانشناختی کم می شود.

فعالیت بادامه مغز در مغز افرادی که اختلال های روحی و روانی را تجربه کرده اند، بسیار بیشتر می شود.