فاکتور پی، خبر از وجود یک فاکتور مشترک می دهد که عامل بروز اختلال های روانی متعدد است. به تازگی مطالعه ای در همین زمینه انجام شده است و محققان قصد دارند پروتئین های پلاسما مربوط به فاکتور پی در بزرگسالان را کشف کنند.
اختلال روانی و نشانگرهای پلاسما مربوط به سلامت روان بزرگسالان؛ پیش زمینه
اغلب اختلالات روانی شناسایی و درمان نمی شوند. به گفته محققان، بیماران مبتلا به اختلالات روحی روانی باید هر چه زودتر شناسایی شده، از روش های پیشگیرانه استفاده شده و علاوه بر این، روش های کنونی درمان و شناسایی این عارضه ها هم ارتقا یابند.
فاکتورهای اصلی ابتلا به اختلالات روحی روانی یکسان است؛ مثل عوامل فیزیولوژیکی، اجتماعی و بیولوژیکی.
“فاکتور آسیب شناسی جامع” یا فاکتور پی نهفته نشان می دهد که یک فاکتور مشترک در چندین اختلال روحی روانی نقش دارد. افرادی که معمولا فاکتور پی آن ها بالا است، کنترل یک محیط، دیگران یا حتی خودشان هم برایشان کار سختی است.
دانشمندان با کشف نشانگر می توانند اطلاعات بیشتری درباره مکانیسم های بیولوژیکی اصلی در ابتلا به بیماری های روانی به دست آورند.
درباره مطالعه
این اولین بار است که مطالعات در زمینه فاکتور پی با آنالیزهای پروتگان شناسی به طور همزمان انجام شده تا نشانگرهایی که به وضعیت عمومی سلامت روان بیماران مربوط هستند را شناسایی کنند.
محققان به منظور انجام این مطالعه، از داده های یک مطالعه دیگر استفاده کردند. آن مطالعه بر روی دوقلوهای متولد سال های 1983 تا 1987 در فنلاند انجام شده بود.
در مجموع، 5.600 دوقلو به پرسش ها جواب داده بودند و بر روی 1.347 نفر از آن ها هم که در سن 14 سال بود، مطالعات گسترده تری انجام شده بود. وقتی که سن این افراد به 22 سال رسید، محققان دوباره وضعیت آن ها را بررسی کردند. از 779 نفر از آن ها نمونه های پلاسما خون تیره دریافت شد و به طور حضوری به چندین سوال هم جواب دادند.
یافته های مهم
به طور کلی مشخص شد که 13 پروتئین پلاسما به امتیازات فاکتور پی در جوانان ارتباط دارند. ده پروتئین به شبکه ای تعلق داشتند که به گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی (EGFR) مربوط بودند. هشت پروتئین هم مستقیما به گیرنده فاکتور رشد اپیدرمی ارتباط داشتند.
این یافته ها اهمیت بسزایی دارند؛ به این خاطر که در مطالعات اخیر گفته شده بود که مسیرهای ارسال سیگنال مربوط به فاکتور رشد اپیدرمی به حالت پذیری سیناپسی، ترس و رشد اعصاب ارتباط دارند.
به گفته محققان، رابطه ای منفی میان فاکتور پی و پروتئوگلیکان 2 هپاران سولفات وجود دارد. پروتئوگلیکان 2 هپاران سولفات از پروتئین های غشاء تشکیل شده و به عنوان گیرنده مشترک برای فاکتورهای رشد عمل می کند.
ترکیب پروتئین سانتروموزومی 350، سرکوب گر مادران مخالف دکپنتاپلجیک و پروتئوگلیکان 2 هپاران سولفات، نشانگرهای اختلال افسردگی حاد هستند.
نتیجه گیری
با مطالعه بر روی پروتئین های پلاسما، می توان اطلاعات بیشتری درباره فرایندهای بیولوژیکی مربوط به فاکتور پی به دست آورد. بنابراین، با این رویکرد می توان به روش های جدیدی برای تشخیص، ارزیابی و درمان بیماران مبتلا به مشکلات روانی دست پیدا کرد.
به گفته محققان، در آینده باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شده تا نقش پروتئین های شناسایی شده به عنوان نشانگرهای وضعیت سلامت روان مورد بررسی قرار بگیرند.
