تروپونین یک نوع پروتئین است که معمولا برای از بین بردن خطر بروز حمله قلبی در بیمارانی که درد قفسه سینه دارند، استفاده می شود. وقتی میزان این پروتئین زیاد می شود، نشان می دهد خطر مرگ در چندین سال پیش رو به هر دلیلی افزایش یافته است. این ادعا در حالی مطرح می شود که حتی اگر فرد در حال حاضر بیماری قلبی عروقی نداشته باشد یا حتی سابقه بیماری قلبی در خانواده نداشته و مشکوک به ابتلا نباشد نیز احتمالا جان خودش را از دست می دهد.
این یافته ها در نتیجه مطالعه ای به دست آمده اند که مقاله آن در ژورنال قلب به چاپ رسیده است.
میزان بالای تروپونین = افزایش احتمال خطر مرگ
در نتیجه یافته های این مطالعه، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که تروپونین یک علامت کلی مبنی بر این است که زمان زیادی تا پایان زندگی فرد باقی نمانده است.
علاوه بر این، محققان می گویند بیمارانی که در بیمارستان بستری هستند اما نشانه مشخصی مبنی بر احتمال بروز حمله قلبی ندارند نیز میزان تروپونین قلب شان معمولا زیاد است اما اهمیت این یافته هنوز در علم بالینی مشخص نشده است.
درباره این مطالعه
این دسته از محققان به منظور کسب اطلاعات بیشتر، سوابق 20.000 بیمار که در بین ماه های ژوئن تا آگوست سال 2017 در یک بیمارستان آموزشی بزرگ بستری شده بودند و به هر دلیلی آزمایش خون تروپونین را انجام داده بودند را نیز بررسی کردند. به طور میانگین آن ها بیشتر از 61 سال سن داشته و بیش از نیمی (53 درصد) از آن ها نیز خانم بودند.
تقریبا نیمی از آن ها (9.345 نفر معادل 47 درصد) بیماران سرپایی بودند. نزدیک به یک چهارم (7.947 نفر معادل 25 درصد) بیماران بستری و 28 درصد (معادل 5.708 نفر) نیز بیماران بخش اورژانس بودند. در بیش از 90 درصد از آن ها (18.282 نفر) هیچ نشانه بالینی وجود نداشت که به خاطر آن لازم شود بیمار آزمایش تروپونین انجام دهد. پزشکان به دلایل پزشکی نیز از 9 درصد باقی مانده (1.718 نفر) خواستند تا آزمایش تروپونین را انجام دهند.
میزان تروپونین قلبی در 1.085 بیمار (کمتر 5.5 درصد) زیاد بود. حدود 1.782 نفر (معادل 9 درصد) بعد از یک سال جانشان را از دست دادند و در مجموع 2.825 نفر (معادل 14 درصد) نیز بعد از دو سال (یعنی دقیقا 809 روز) فوت کردند. در صورتی که میزان تروپونین موجود در خون بیماران زیاد باشد (یعنی 45 درصد شود)، در مقایسه با آن هایی که میزان این پروتئین در بدن شان نرمال است (یعنی 12 درصد)، تا چهار برابر احتمال مرگ و میر در آن ها بیشتر می شود.
بعد از این که مطالعات بیشتری با در نظر گرفتن سن، جنسیت، موقعیت مکانی بیمارستان و عملکرد کلیه بیماران انجام شد، مشخص شد اگر میزان تروپونین قلبی بیش از حد نرمال باشد، خودش به تنهایی تا 76 درصد خطر مرگ را نه فقط به خاطر بیماری های قلبی عروقی بلکه به خاطر بیماری های دیگر افزایش می دهد.
در حقیقت، شایع ترین دلیل مرگ و میر این دسته از بیماران سرطان (جان 1.308 نفر یا معادل 46 درصد را می گیرد) و دومین دلیل نیز بیماری های قلبی عروقی بود (جان 363 نفر معادل 13 درصد را گرفت).
محققان افرادی که بعد از گذشت 30 روز از این تشخیص جان خودشان را از دست داده بودند با این دلیل که احتمالا به خاطر بستری شدن در بیمارستان جان خودشان را از دست داده بودند، از این مطالعه حذف کرده اما باز هم ارتباط میان تروپونین قلبی و افزایش احتمال فوت از بین نرفت. محققان در ادامه می گویند این یافته نشان می دهد که این ارتباط صرفا به خاطر ریسک ناشی از خطر مرگ در کوتاه مدت وجود ندارد.
از آن جایی که در این مطالعه هیچ علت و معلول واضح و مشخصی وجود ندارد، محققان وجود محدودیت هایی در آن را تایید می کنند.
از جمله این محدودیت ها می توان به این حقیقت اشاره کرد که این مطالعه فقط در یک بیمارستان انجام شد و قطعا فاکتورهای مهم دیگر مثل اطلاعات درباره گذشته بیمار و وضعیت فعلی سلامتی او در نظر گرفته نشده اند.
دانشمندانی که این مطالعه را انجام داده اند می گویند که از نظر بیولوژیکی ممکن نیست که فقط بالا رفتن میزان تروپونین قلب به خودی خود عامل افزایش مرگ و میر باشد. وقتی میزان این پروتئین زیاد می شود، احتمالا نشان دهنده این است که فرد به بیماری های دیگری مبتلا است، مثلا بیماری هایی که هنوز تشخیص داده نشده اند و همین امر هم ریسک مرگ را افزایش می دهد.
دانشمندان می گویند از این مطالعه به این نتیجه رسیده اند: “این مطالعه نشان می دهد که تروپونین قلبی یک علامت است که به طور کلی گویای احتمال مرگ قریب الوقوع بیمار اما نه به خاطر حمله قلبی (حمله قلبی با پانیک تفاوت دارد) می باشد. باید مطالعات بیشتری در این زمینه انجام شده تا صحت این یافته ها در بیمارستان های مختلف تایید شده و مشخص شود که آیا عوامل دیگری هم در افزایش خطر مرگ دخیل هستند یا خیر.”
