نوزادان دوست دارند همیشه در آغوش گرفته شوند. حتی بچه‌های بزرگتر نیز از بودن در آغوش والدین و عزیزانشان لذت می‌برند. نکته مهمی که اکثر والدین از فواید بغل کردن کودک بی‌اطلاع هستند و نمی دانند که بغل کردن کودکان دارای مزایای علمی و ثابت شده ای است.
در آغوش گرفتن باعث ترشح هورمون اکسی توسین می‌شود که با نام هورمون عشق نیز معروف است. آزمایشات علمی نشان داده‌اند که بغل کردن افرادی که دوستشان داریم، فشار خون را کاهش داده و شدت بیماری‌ها را کم می‌کند. در نتیجه، بیمارانی که دائما به آغوش کشیده می‌شوند، سرعت بهبودی بیشتری نسبت به سایرین خواهند داشت.
اگر فرزندتان دوست ندارد که در آغوش گرفته شود، شاید به دلیل برخی مسائل و یا رفتارهای متعارض شماست. در چنین شرایطی، برای حل مشکل، می‌توانید از درمانگر یا روانشناس کودک کمک بگیرید.
بیایید با یکدیگر درباره فواید بغل کردن کودک، تعداد مجاز بغل کردن در طول روز و همچنین راهکارهایی برای کودکانی که تمایلی به در آغوش گرفته شدن ندارند صحبت کنیم، با دکتر چک همراه باشید…
چرا در آغوش گرفتن برای والدین و کودک مهم است؟
برخی از افراد بر این باورند که انسان برای بقا، به چهار آغوش در طول روز نیاز دارد. همچنین برای حفظ خودمان به 8 آغوش و برای رشد به 12 آغوش نیاز خواهیم داشت. مطالعات نشان می‌دهند فواید بغل کردن کودک و گرمای آغوش والدین می‌تواند به کودک کمک کند تا با موفقیت بیشتری مهارت‌های خودکنترلی را فرا بگیرد و به موفقیت تحصیلی برسد. همچنین، گرمای آغوش والدین به فرزندان کمک می‌کند تا در طول زندگی، انعطاف‌پذیری بیشتری نسبت به مسائل مختلف داشته باشند.
بغل کردن بهترین راه برای ابراز صمیمیت از طرف والدین است. این حرکت، نمادی از عشق و دوست داشتن است و بدون بیان هیچ حرفی، احساسات مثبت و محبت را منتقل می‌کند. افرادی که دائما در حال در آغوش گرفتن یکدیگر هستند، رابطه مثبت تری با افرادی دارند که از این کار اجتناب می‌کنند. می‌توانید در لحظات مختلف مانند رویارویی، خداحافظی، تشکر، غم، خوشحالی و… فرزند خود را بغل کنید.
آیا بغل کردن محدودیت دارد؟
هیچ تحقیق و آزمایشی که نشان دهد کودک در حال رشد در طول روز به تعداد مشخصی آغوش نیاز دارد، وجود ندارد. هر کودک با کودک دیگر متفاوت است. برخی از کودکان نسبت به سایرین تمایل بیشتری برای بغل کردن والدین نشان می‌دهند و برخی کمتر. هر چه سن کودک کمتر باشد، تمایل او به آغوش گرفتن بیشتر می‌شود.
به طور کلی، تمایل کودکان به بغل کردن، به میزان راحتی آن‌ها با محبت فیزیکی بستگی دارد.
تحقیقات نشان می‌دهند که لمس پوست-به-پوست والدین با نوزادان، تاثیرات مثبتی بر روی کودک تازه متولد شده دارد. به عنوان مثال، می‌تواند باعث بهبود تنظیم دمای بدن نوزاد، افزایش وزن بهتر، کمتر شدن گریه‌های نوزاد، کاهش مشکلات تنفسی و قوی‌تر شدن سیستم ایمنی بدن او شود.
همچنین، لمس کودک توسط والدین می‌تواند به رشد بهتر، یادگیری سریع‌تر، دلبستگی بیشتر و رفتارهای اجتماعی او کمک کند.
فواید بغل کردن کودک
شواهد نشان می‌دهند در آغوش گرفتن کودکان، فواید زیادی هم برای والدین و هم برای کودکان دارد. از آنجایی که مغز کودکان همواره در حال رشد است، مهم است که از مزایای بغل کردن بهره‌مند شود. زمانی که دو نفر یکدیگر را در آغوش می‌گیرند، یک حس ارتباطی قوی بینشان شکل می‌گیرد و باعث تقویت مهارت ارتباطی‌شان می‌شود. از این جهت، در آغوش گرفتن کودک به اندازه تامین غذا، آب و سرپناه او لازم است.
مغز کودکان از محیط اطراف تاثیر می‌گیرد و با استفاده از گیرنده‌های حسی، محیط را درک کرده و به تدریج رشد می‌کند. زمانی که والدین کودک را در آغوش می‌گیرند، نورون‌های آینه‌ای مغز کودک برای همگام‌سازی با بدن والدین فعال می‌شوند. در نتیجه، زمانی که کودک پریشان است و به بدن والدین آرام خود متصل می‌شود، پریشانی جای خود را به آرامش داده و به مرور زمان، احساسات بد کودک از بین می‌روند. با تکرار آغوش، مغز کودک به تدریج خود را تنظیم می‌کند تا یاد بگیرد که چطور خودش به طور مستقل این کار را انجام دهد.
علاوه براین، بغل کردن می‌تواند به سیستم عصبی کودک کمک کند. با سرکوب هورمون کورتیزول (هورمون استرس) و ترشح بیشتر اکسی توسین، خلق و خوی کودک تقویت می‌شود و احساس امنیت بیشتری می‌کند. بدین صورت، مهارت‌های اجتماعی و قدرت تصمیم گیری کودک تقویت می‌شود.
یادتان باشد هر چه هورمون اکسی توسین بیشتری در مغز کودک ترشح شود، می‌توانید مطمئن باشید که در آینده سالم‌تر و قوی‌تر خواهد بود.
اگر کودکم دوست نداشته باشد در آغوش گرفته شود چه کنم؟
با اینکه بغل کردن کودکان تاثیر مثبت زیادی بر روی آن‌ها و والدینشان دارد، اما بعضی از بچه‌ها دوست ندارند به طور مکرر در آغوش گرفته شوند و برخی نیز به طور کلی از در آغوش گرفتن فراری هستند. این یک چیز طبیعی است و اصلا جای نگرانی ندارند. در مورد این بچه‌ها، باید به روش خودشان از آن‌ها حمایت کنید.
اگر کودک شما دوست ندارد که او را بغل کنید، می‌توانید از راه‌های ارتباطی دیگر استفاده کنید. به عنوان مثال، در موقعیت‌های مختلف از او تعریف کنید. همچنین، اگر کودکتان فقط با شما احساس راحتی می‌کند و دوست ندارد توسط فامیل یا غریبه‌ها در آغوش گرفته شود، می‌توانید او را تشویق کنید که مودبانه و مستقیم به دیگران بگوید که از این کار خوشش نمی‌آید.
مهم است که در چنین زمان‌هایی، از فرزندتان حمایت کامل داشته باشید و اجازه ندهید کسی او را به زور در آغوش بکشد. دلیل این توصیه این است که آغوش‌های اجباری به کودکان می‌آموزد که در برابر رفتار نادرست انسان‌های دیگر (و مخصوصا متجاوزان) هیچ واکنشی نشان ندهد و اجازه دهد دیگران به بدنش دسترسی داشته باشند.
اگر به کودکتان اجازه دهید که خودش برای درآغوش گرفتن تصمیم بگیرد، به او یاد می‌دهید که قوی باشد. اگر چنین نکنید، در آینده فرزند نوجوان و جوانی خواهید داشت که از تعامل با بزرگسالانی که با آن‌ها خوب رفتار می‌کنند، احساس گناه و حتی انزجار داشته باشد.
آیا می‌توانیم هر چقدر که دوست داشتیم کودکمان را بغل کنیم؟
این مورد کاملا به ویژگی‌های اخلاقی کودکتان بستگی دارد. اگر کودک شما تمایل دارد که در آغوش گرفته شود و به شما و دیگران این اجازه را می‌دهد، می‌توانید هر زمان که خواستید او را در آغوش بگیرید. در مورد نوزادان و کودکانی که هنوز شروع به حرف زدن نکرده‌اند، باید به سیگنال‌های او دقت کنید. از او بپرسید که “می‌خواهی بغلت کنم؟” و همزمان دستان خود را به سمتش دراز کنید.
اگر کودک به سمت شما متمایل شد، اینکار را انجام دهید. البته، برخی از کودکانی که به مشکلات حسی دچار هستند، معمولا تمایلی به بغل کردن و یا ماندن برای مدت زمان زیادی در آغوش را ندارند. یادتان باشد که نباید کودک را خیلی سفت در آغوش بگیرید طوری که احساس خفگی به او دست دهد. می‌توانید از او بپرسید که آیا احساس می‌کند او را سفت در آغوش گرفته‌اید یا خیر و آیا اذیت می‌شود یا نه؟
خلاصه مطلب فواید بغل کردن کودک
در آغوش گرفتن کودک یکی از بهترین راه‌های ممکن برای ایجاد احساس امنیت و محبت است. تحقیقات زیادی وجود دارند که نشان می‌دهند بغل کردن کودکان برای بهتر شدن مهارت‌های اجتماعی، کنترل استرس و حل تعارضات او مفید است.
در صورتی که کودک شما علاقه‌ای به آغوش ندارد، باید به نظر و احساسات او احترام گذاشته و از اطرافیانتان بخواهید به احساسات کودک شما احترام بگذارند و آن را جدی بگیرند. در صورتی که فکر می‌کنید کودک شما به دلیل چالش‌های اجتماعی و یا عصبی از آغوش شما طفره می‌رود، می‌توانید با روانشناس کودکان و یا پزشک اطفال صحبت کنید و این مسئله را با او در میان بگذارید.
