به تازگی مقاله ای منتشر شده است و نشان می دهد که عدم تعادل بین کار و زندگی شخصی، ریسک ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را زیاد می کند.
عدم تعادل بین کار و زندگی شخصی و ابتلا به بیماری قلبی عروقی؛ پیش زمینه
این روزها خیلی سخت می توانیم بین کار و زندگی شخصی مان تعادل برقرار کنیم. با توجه به افزایش ساعات کاری و انتظاری که از کارکنان برای همیشه در دسترس بودن وجود دارد، باعث شده تا مرزهای بین کار و زندگی شخصی از بین بروند.
در نتیجه، سلامت روان، روابط خانوادگی، میزان بهره وری در محیط کار و رضایت از شغل تحت تاثیر قرار می گیرد.
اصلی ترین دلیل مرگ و میر در سراسر جهان، ابتلا به بیماری های قلبی عروقی است. بر اساس گزارش سازمان بهداشت جهانی، سالانه 17.9 میلیون نفر بر اثر ابتلا به این بیماری ها جان خود را از دست می دهند.
درباره مطالعه
محققان با انجام این مطالعه قصد داشتند اثرات عدم تعادل میان کار و زندگی شخصی بر نشانگرهای خطرناک بیماری قلبی عروقی را بررسی کنند.
به گفته دستیار پروفسور این مطالعه، “اکثر مطالعاتی که تاکنون درباره تاثیرات عدم تعادل بین کار و زندگی شخصی انجام شده است، بر اساس گفته های شرکت کنندگان بوده است. در این مطالعات فاکتورهایی مثل سردرد، کاهش کیفیت خواب، از دست دادن اشتها و احساس خستگی مفرط بررسی شده اند. معمولا این فاکتورها نشان می دهند که کارمند دچار استرس است. تاکنون به تغییراتی که در داخل بدن رخ می دهد، مثل تغییر شرایط قلب، چندان اشاره ای نشده است.”
محققان به منظور انجام این مطالعه، از داده های به دست آمده از یک مطالعه دیگر استفاده کردند.
داده ها مربوط به 1.179 بزرگسال کارمند یا خویش فرما است. میانگین سن شرکت کنندگان 52.64 سال بود. نیمی از آن ها را خانم ها و نیمی را آقایان تشکیل می دادند. به طور متوسط، شرکت کنندگان هفته ای 41 ساعت کار می کردند.
نمونه خون جمع آوری و میزان پنج نشانگر اندازه گیری شد. این نشانگرها مربوط به کلسترول خون، تری گلیسیرید و/ یا التهاب قلب بودند.
یافته های مطالعه
بررسی های محققان نشان داد که اگر تعادل بین کار و زندگی شخصی وجود نداشته باشد، میزان تری گلیسیرید افزایش (که باعث سفت شدن شریان ها می شود) و میزان کلسترول خوب کاهش (که باعث افزایش کلسترول بد می شود) می یابد.
بنابراین، وقتی که استرس ناشی از کار وارد محیط خانه شده و خانواده را تحت تاثیر قرار دهد، منجر به بروز تغییرات فیزیولوژیکی و در نتیجه، ابتلا به بیماری های قلبی عروقی می شود.
علاوه بر این، جالب است که در نتیجه از بین رفتن این تعادل، میزان نشانگرهای التهاب زیاد نمی شود.
