به تازگی مقاله ای منتشر شده است که نشان می دهد یک رابطه بسیار نزدیک بین بروز اختلال خواب در دوران کودکی و مشاهده علائم ناشی از اختلال کم توجهی و بیش فعالی پیش از ورود به دوره نوجوانی است.
حالا به لطف این نتایج مهم، اطلاعات مان در زمینه دلیل ابتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی بیشتر می شود.
اختلال خواب در کودکی و ابتلا به سندرم کم توجهی و بیش فعالی؛ پیش زمینه
حدود 7.5 درصد از کودکان سراسر جهان به اختلال کم توجهی و بیش فعالی مبتلا هستند.
خواب یک حالت فیزیولوژیکی پیچیده است که تا حدودی در رشد جسمی و فکری انسان تاثیر می گذارد. علاوه بر این، خواب منجر به تداوم یادگیری هم می شود. به همین خاطر هم ابتلا به اختلال هایی که خواب را تحت تاثیر قرار می دهند، پیامدهای آنی برای سلامت دارند.
شواهد به دست آمده از مطالعات قبلی نشان می دهد که بروز اختلال خواب و سندرم نقص توجه و بیش فعالی در دوران کودکی یک امر کاملا طبیعی و رایج است. علاوه بر این، بین 25 تا 73.3 درصد از کودکان مبتلا به این سندرم هم این نوع اختلال را تجربه می کنند.
درباره مطالعه
محققان با انجام این مطالعه قصد داشتند رابطه بین بروز اختلال های خواب در دوران کودکی و ابتلا به سندرم کم توجهی و بیش فعالی را مشخص کنند.
شرکت کنندگان این مطالعه را 1.244 دختر و پسر تشکیل می دهند.
در قدم اول، محققان از یک تست برای ارزیابی اختلال های خواب استفاده کردند. سپس با کمک یک تست دیگر مخصوص کودکان هشت تا نه ساله، نشانه های این سندرم را در شرکت کنندگان مشخص کردند.
یافته های مطالعه
به گفته نویسنده ارشد این مطالعه، “درست است که نشانه های سندرم کم توجهی و بیش فعالی در تمام کودکان مبتلا به اختلال خواب مشاهده نمی شود اما اگر این مسئله فورا شناسایی شود، می توان در آینده جلوی بروز مشکلات رفتاری، مثل این سندرم را گرفت.”
نتایج به دست آمده از این مطالعه نشان می دهد که یک رابطه قدرتمند بین بروز اختلال های خواب در سنین هشت و نه سال و بروز علائم ناشی از اختلال کم توجهی و بیش فعالی در سنین ده و یازده سال وجود دارد.
در قدم بعد، محققان کودکانی که بیماری و مشکلات خاص (مثلا آن هایی که وزنشان در هنگام تولد کم بود) داشتند هم از مطالعه حذف کردند. جالب است که این رابطه باز هم مشاهده شد.
بنابراین، به این نتیجه می رسیم که این رابطه بسیار پررنگ است و باید حتما جدی گرفته شود.
