عفونت واژن و بهترین قرص برای عفونت رحم

عفونت واژن یا واژینوباکتریال که آن را با نام “واژینیت” نیز می‌شناسند در نتیجه رشد بیش از حد یکی از باکتری های واژن به وجود می آید.

نوعی بیماری التهابی است که باعث ایجاد درد، خارش و سوزش در ناحیه واژن می‌شود. مهم‌ترین دلیل ابتلا به این نوع بیماری، به هم خوردن تعادل باکتری‌های واژن است. بسیاری از عوامل مانند اختلالات پوستی و یا کاهش سطح استروژن (که معمولا پس از دوران یائسگی بدتر می‌شود) باعث ابتلا به عفونت واژن می‌شوند.

استفاده از بهترین قرص برای عفونت رحم ( واژن )، رعایت بهداشت فردی و استفاده از کاندوم در هنگام رابطه جنسی از راه های مناسب برای درمان یا پیشگیری از عفونت واژن است.

عفونت واژن چیست و چه علائمی دارد؟

واژینیت، به اصطلاحی پزشکی گفته می‌شود که در برگیرنده اختلالات مختلفی است که باعث عفونی و ملتهب شدن واژن می‌شوند. این عفونت‌ها، می‌توانند ناشی از ارگانیسم‌هایی مانند ویروس‌ها، مخمر‌ها یا باکتری‌ها باشند. همچنین، مواد شیمیایی که در برخی محصولات آرایشی-بهداشتی وجود دارد نیز می‌توانند باعث تحریک و عفونت پوست شوند.

شناخته شده‌ترین علائم عفونت واژن عبارتند از:

• تغییراتی در ترشحات واژن (مانند تغییر رنگ، میزان و یا بوی ترشحات)؛
• سوزش یا خارش واژن؛
• درد در حین برقراری رابطه جنسی؛
• درد در حین ادرار کردن؛
• لکه‌بینی یا خونریزی خفیف از واژن؛
• مشاهده ترشحات سفید و غلیظ که مانند پنیر دلمه شده و بی بو باشند.

حتما نباید تمام این علائم را همراه با هم و یکجا مشاهده کنید و همین طور، این نشانه ها ممکن است خفیف یا شدید باشند.

بهترین قرص برای عفونت رحم

اگر به دنبال بهترین قرص برای عفونت رحم هستید، بهتر است ابتدا با پزشکتان مشورتی داشته باشید، او به احتمال زیاد قرص های زیر را تجویز خواهد کرد:

فلوکونازول Fluconazole ( برای درمان و پیشگیری از عفونت های قارچی رحم )

کلوتریمازول Clotrimazole ( دارویی ضد قارچ که هم به صورت قرص و هم به صورت کرم در بازار موجود است )

مترونیدازول Metronidazole ( هم به صورت قرص و هم ژل در دارو خانه ها موجود می باشد )

کلیندامایسین Clindamycin ( این یک آنتی بیوتیک قوی برای عفونت رحم می باشد و باید با تجویز دکتر مصرف شود )

جنتامایسین Gentamicin ( برای عفونت هایی که مقاومت خاصی در برابر آنتی بیوتیک ها نشان می دهند )

داکسی سایکلین Doxycycline ( نشان داده است که میتواند با عفونت های باکتریایی واژن به خوبی مبارزه کند )

سفوکسیتین Cefoxitin ( یک داروی ضد باکتری می باشد که با نسخه پزشک ارائه میگردد )

معمولا با مصرف داروهای ضد قارچی می توان این نوع عفونت ها را درمان کرد. بهتر است که به پزشک یا پرستار مراجعه کنید تا مطمئن شوید به این نوع عفونت یا این که به نوع دیگری از عفونت مبتلا شده اید.

برخی پزشکان در موارد خفیف قرص آزیترومایسین برای عفونت زنان را توصیه میکنند که معمولا جواب نمیدهد و این یک آنتی بیوتیک ضعیف برای مبارزه با عفونت زنان تلقی می شود.

علاوه بر این، شاید پزشک نوعی دارو ضد قارچ در یک دوز برایتان تجویز کند؛ مثلا، دارو فلوکونازول. اگر در مدت یک سال با بیش از چهار نوع عفونت مواجه شدید یا این که با وجود مصرف داروهای بدون نسخه هیچ تاثیری مشاهده نکردید، باید دوزهای معمول دارو ضدقارچ را به مدت شش ماه مصرف کنید.

چه قرصی برای عفونت واژن خوبه ؟

90 درصد اوقات دیده شده است که آنتی بیوتیک ها به خوبی عمل کرده اند. اما معمولا درمورد عفونت باکتریایی واژن به خوبی جواب نمی دهد و درمان دائمی نیست.

عمومی ترین آنتی بیوتیک، مترونیدازول است.

این آنتی بیوتیک به صورت های زیر به فروش می رسد:

• قرص: باید خورده شود، و در طول هفته دو مرتبه مصرف شود. مصرف قرص به عنوان موثرترین روش است. اگر زن باردار باشد یا به نوزادش شیر دهد، پزشک مصرف قرص را پیشنهاد می کند.
• قرص: باید خورده شود و یک بار در روز مصرف شود. با مصرف این مدل قرص ها، در مقایسه با مورد قبل، عفونت باکتریایی واژن به طور کامل درمان نمی شود.
• ژل: باید هر روز و برای مدت پنج روز به واژن زده شود.

اگر برای درمان عفونت واژن با مترونیدازول ، از نوشیدنی های حاوی الکل استفاده کنید، بدن واکنش نشان می دهد. در اینصورت حال بیمار بسیار وخیم می شود. زمانی که پزشک مصرف داروی مترونیدازول را تجویز می کند، بیمار تا 48 ساعت پس از مصرف قرص نباید هرگز به سراغ نوشیدنی های الکل دار برود.

یک داروی آنتی بیوتیک موثر دیگر، کلیندامایسین است.

اگر پس از استفاده از مترونیدازول حال بیمار بهبود نیافت، یا اگر عفونت به طور کامل درمان نشد، نوبت به استفاده از کلیندامایسین می رسد.

زمانی که از این دارو مصرف می کنید، روش های جلوگیری مانند کاندوم لاتکس، دیافراگم، تاثیر کمتری بر فرد خواهد داشت.

تینیدازول نوعی آنتی بیوتیک است که گاهی اوقات جهت درمان عفونت باکتریایی واژن استفاده می شود. زمانی که استفاده از مترونیدازول کارساز نبوده باشد یا عفونت دوباره برگشته باشد، پزشک این دارو را تجویز می کند. در طول دوره درمان، هرگز نباید از نوشیدنی های حاوی الکل استفاده کنید.

درصورتی که شرایط زیر برایتان اتفاق افتاد، پزشک انجام آزمایشات دیگر را توصیه می کند:

• نشانه ها به طور موقت از بین رفتند؛
• نشانه ها نابود نشدند؛
• بیمار باردار باشد.

اگر پس از اتمام دوره های درمانی دیگر خبری از نشانه ها نبود، دیگر نیازی به تکرار آزمایش عفونت باکتریایی واژن نیست.

علت‌های عفونت واژن به همراه راه‌های درمان

عفونت‌های مخمری

واژینیت در اغلب موارد، به دلیل آلوده شدن واژن توسط قارچی به نام کاندیدا ایجاد می‌شود. کاندیدا گونه‌های مختلفی دارد که شایع‌ترین آن، کاندیدا آلبیکنس است. این قارچ، به لایه مخاطی واژن نفوذ کرده و باعث ایجاد التهاب و سوزش می‌شود. برخی از مهم‌ترین علائم ابتلا به عفونت مخمری عبارتند از:

• خارش، تحریک و درد در داخل یا اطراف واژن؛
• وجود ترشحات سفید رنگ، چسبنده و غلیظ؛
• برافروختگی و تورم اطراف واژن و فرج.

در برخی از افراد، این علائم قبل از دوره قاعدگی تشدید می‌شوند.

درمان عفونت‌های مخمری

از آنجایی که این بیماری به دلیل تماس پوست واژن با قارچ ایجاد می‌شود، می‌توان با کمک داروهای ضد قارچ مخصوص، آن را درمان کرد. این دارو‌ها، هم به صورت خوراکی و هم به صورت کرم موضعی در دسترس عموم قرار دارند.

توجه داشته باشید که مصرف داروهای خوراکی ضد قارچ، برای افراد باردار ممنوع است. برای درمان موثر‌تر، بهتر است با مراجعه به پزشک متخصص زنان، از او بخواهید داروهای مناسب را تجویز نماید.

عفونت‌های باکتریایی

برخی از شناخته شده‌ترین انواع عفونت باکتریایی واژن عبارتند از:

واژینال باکتریال (BV)

BV زمانی اتفاق می‌افتد که باکتری‌های مضر واژن، رشد و تکثیر غیر طبیعی و زیادی داشته باشند. افزایش باکتری‌های مضر، به دلیل کاهش باکتری لاکتوباسیل در واژن صورت می‌گیرد. برخی از علائم رایج واژینال باکتریال عبارتند از:

• بوی شبیه به ماهی از واژن؛
• ترشحات سفید یا خاکستری؛
• سوزش در زمان ادرار کردن؛
• خارش؛
• درد در حین رابطه جنسی.

درمان واژینال باکتریال

مطالعات نشان می‌دهند که حدود 30 درصد از افرادی که به واژینال باکتریال مبتلا می‌شوند، به درمان خاصی نیاز نداشته و خود به خود بهبود می‌یابند. معمولا پزشکان برای درمان این بیماری، داروهایی نظیر مترونیدازول یا کلیندامایسین را تجویز می‌کنند. برای افرادی که مکررا به این بیماری مبتلا می‌شوند، یک دوره دوم آنتی بیوتیک نیز تجویز می‌شود.

کلامیدیا و سوزاک

این نوع عفونت‌ واژن، جزو عفونت‌های مقاربتی (STIs) به شمار می‌رود.

با اینکه اکثر افرادی که به کلامیدیا مبتلا هستند، هیچ علائمی ندارند؛ اما برخی از افراد، علائم زیر را تجربه می‌کنند:

• خونریزی از واژن؛
• ترشحات سبز، زرد یا سفید؛
• سوزش در حین ادرار کردن؛
• درد در حین رابطه جنسی.

حدودا 50% از افرادی که به سوزاک مبتلا می‌شوند، هیچ علائمی را تجربه نمی‌کنند. برخی از شناخته شده‌ترین علائم این بیماری عبارتند از:

• درد در قسمت لگن؛
• ترشحات زرد، سفید یا سبز؛
• سوزش در حین ادرار کردن؛
• تورم و درد در قسمت واژن.

درمان سوزاک و کلامیدیا

این بیماری‌ها، با مصرف آنتی بیوتیک درمان می‌شوند. دقت کنید که مصرف آنتی بیوتیک برای درمان کلامیدیا و سوزاک، باید تحت نظر پزشک متخصص انجام شود.

عفونت‌های ویروسی

دو ویروس شایع که باعث عفونت واژن می‌شوند عبارتند از ویروس هرپس سیمپلکس نوع 2 (HSV-2) که باعث ایجاد تبخال در ناحیه تناسلی می‌شود و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) که باعث ایجاد زگیل تناسلی می‌شود.

این ویروس‌ها، از طریق تماس پوست به پوست و یا رابطه جنسی با فرد آلوده منتقل می‌شوند.

علائم تبخال ناحیه تناسلی عبارتند از:

• تورم غدد لنفاوی؛
• زخم و ترک‌های دردناک در ناحیه تناسلی؛
• درد یا سوزش در حین ادرار کردن؛
• تورم و التهاب فرج؛
• سردرد؛
• تب.

درمان تبخال تناسلی

معمولا پس از 19 روز، علائم تبخال از بین می‌رود. با این حال، از بین رفتن علائم به معنی عفونی نبودن واژن نیست. در حال حاضر، درمانی برای از بین بردن تبخال تناسلی وجود ندارد و پزشکان از داروهای ضد ویروسی، برای کنترل و از بین بردن علائم استفاده می‌کنند.

برخی از علائم رایج زگیل تناسلی عبارتند از:

• زگیل‌ها به صورت خوشه‌ای یا جدا از هم، در اطراف مقعد و واژن (داخل یا خارج) وجود دارند؛
• برخی از زگیل‌ها خونریزی می‌کنند؛
• احساس درد، گرگرفتگی یا خارش در اطراف واژن.

درمان زگیل تناسلی

درمان این بیماری نیز مانند تبخال تناسلی، هنوز پیدا نشده است. اگر چه هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد، اما پزشکان می‌توانند با استفاده از جراحی یا محلول‌های موضعی، زگیل‌های بزرگ را از بین ببرند.

تریکومونیازیس

تریکومونیازیس یا چیزی که آن را با نام تریک هم می‌شناسند، نام یک بیماری مقاربتی بسیار رایج است که به دلیل یک انگل تک یاخته به نام تریکوموناس واژینالیس ایجاد می‌شود. برخی از رایج‌ترین علائم این بیماری عبارتند از:

• درد، خارش، سوزش یا برافروختگی اندام تناسلی؛
• افزایش حجم، تغییر رنگ و یا رقیق شدن ترشحات واژن؛
• درد و ناراحتی در حین ادرار کردن.

درمان تریکومونیازیس

برای درمان این بیماری، پزشک آنتی بیوتیک‌هایی مانند مترونیدازول یا تینیدازول را تجویز می‌کند.

واژینیت غیر عفونی

این نوع عفونت واژن، به دلیل برخی از محرک‌ها ایجاد می‌شود. تماس پوستی برخی از مواد با واژن، باعث ایجاد واکنش‌های آلرژیک و در نهایت عفونت می‌شود. برخی از مواردی که می‌توانند باعث ایجاد این نوع عفونت شوند عبارتند از:

• اسپرم کش‌ها؛
• مایع اسپرم؛
• روان کننده‌ها؛
• کاندوم‌های لاتکس؛
• عطر‌ها، لوازم آرایشی یا محصولات بهداشتی زنانه؛
• برخی از انواع نوار بهداشتی؛
• لباس زیر تنگ و چسبان.

درمان واژینیت غیر عفونی

اولین گام برای درمان این بیماری، اجتناب از ماده محرک است. پزشک برای فهمیدن علت واکنش، آزمایش پچ (patch) را تجویز می‌کند.

سندروم ادراری تناسلی یائسگی (آتروفی واژن)

برداشتن تخمدان‌ها و یا کاهش سطح هورمون استروژن در دوران یائسگی، باعث نازک شدن پوست واژن و آسیب‌پذیری بیشتر آن در مقابل عوامل عفونت‌زا می‌شود. در چنین مواردی، معمولا زنان با علائمی نظیر سوزش، خشکی و یا تحریک واژن روبرو می‌شوند که به دلیل عفونت واژن است.

پزشکان برای درمان این مشکل، مصرف هورمون و داشتن سبک زندگی سالم را توصیه می‌کنند.

عوامل خطر عفونت واژن

همانطور که قبلا عنوان کردیم، عفونت واژن به دلیل میکروارگانیسم‌هایی مانند ویروس‌ها، مخمر‌ها یا باکتری‌ها ایجاد می‌شود. برخی از شرایطی که می‌توانند زمینه ساز این بیماری شوند عبارتند از:

• افزایش PH واژن (یا کاهش اسیدیته): زمانی که اسیدیته واژن کاهش می‌یابد، باکتری‌های محافظ واژن از بین رفته و تعداد باکتری‌های عفونت‌زا افزایش می‌یابد. در چنین شرایطی، احتمال عفونت واژن بسیار زیاد است.
• نبود بهداشت کافی: در صورتی که ناحیه تناسلی به خوبی تمیز نشود، باکتری‌های مضر، سرعت رشد بیشتری داشته و احتمال عفونت باکتریایی بیشتر می‌شود.
• پوشیدن لباس‌های زیر تنگ و الیاف مصنوعی: این نوع لباس‌ها، باعث جمع شدن رطوبت در ناحیه واژن شده و به رشد باکتری‌ها و مخمر‌ها کمک می‌کنند.
• آسیب به پوست و بافت اطراف واژن: گاهی اوقات، آسیب‌های بافتی اطراف لگن مانند جراحی، تومور‌ها، پرتودرمانی، نقص مادرزادی، فیستول و… می‌توانند دفاع طبیعی بدن را مختل کرده و باعث آسیب‌پذیری آن در مقابل عفونت واژن شوند.
• تحریک پوست: چنانچه پوست اطراف واژن دچار زخم، خراش یا ترک شود، باکتری‌ها و مخمر‌ها با سرعت بیشتری به جریان پوستی نفوذ کرده و به گسترش عفونت کمک می‌کنند.

آیا مصرف قرص های بدون نسخه برای درمان عفونت های قارچی واژن بی خطر است؟

بله؛ اما همیشه قبل از شروع به مصرف این قرص ها باید با پزشک یا پرستار مشورت کنید به دلیل این که:

• سعی می کنید نوعی از عفونت را درمان کنید که عفونت قارچی نیست. مطالعات انجام شده در این زمینه نشان داده است که از هر سه خانمی که قرص عفونت قارچی واژن را مصرف کرده اند، دو نفر اصلا این عفونت را نداشته اند؛ بلکه ممکن است بیماری های مقاربتی یا باکتری واژن عامل نگرانی شان شده باشد. چون روش درمان این دو بیماری با بیماری عفونت قارچی واژن متفاوت است و در صورت عدم درمان، فرد با مشکلات جدی و خطرناک مواجه خواهد شد.
• مصرف دارو زمانی که عفونت قارچی واژن ندارید، باعث می شود که بدن در برابر این داروها مقاوم شود. همین امر باعث می شود که در آینده درمان عفونت های قارچی واژن سخت تر شود.
• مصرف بعضی از این داروها باعث تضعیف کاندوم ها و دیافراگم شده، در نتیجه خطر باردار شدن یا ابتلا به بیماری های منتقل شونده از راه جنسی در زمان رابطه جنسی را بیشتر می کند. با پزشک یا پرستارتان مشورت کنید تا بهترین گزینه درمانی را به شما پیشنهاد دهد. همچنین، فراموش نکنید که همیشه باید دستورالعمل های نوشته شده روی داروها را به دقت مطالعه کرده و انجام دهید.

در صورت بارداری چگونه می توانیم عفونت قارچی واژن خود را درمان کنیم؟

در طول دوران بارداری، درمان این عفونت با مصرف کرم های واژن یا شیاف که حاوی میکونازول یا کلوتریمازول، بی خطر است.

فراموش نکنید که هرگز نباید برای درمان عفونت قارچی واژن در دوران بارداری از قرص های دهانی فلوکونازول استفاده کنید؛ زیرا ممکن است باعث به وجود آمدن مشکلاتی در هنگام تولد نوزادانتان شود.

چه افرادی در معرض ابتلا به این نوع عفونت ها قرار دارند؟

زنان و دختران در هر سن و سالی، ممکن است که به این نوع عفونت مبتلا شوند. از هر 4 خانم، سه نفر در یک برهه از عمر خود با این عفونت دست و پنجه نرم می کند. تقریبا نیمی از خانم ها دو بار یا بیشتر عفونت واژن را تجربه می کنند؛ اما احتمال ابتلا به عفونت های قارچی واژن قبل از دوران بلوغ و بعد از یائسگی، بسیار کم است.

آیا عفونت های قارچی بیشتر خانم ها را تهدید می کند؟ علت چیست؟

بله همین طور است. باید بگوییم که در موارد زیر احتمال ابتلا به این نوع عفونت بیشتر می شود:

• باردار باشید؛
• به دیابت یا قند خون کنترل نشده مبتلا باشید؛
• نوعی از داروهای کنترل تولد را مصرف می کنید که حاوی مقدار زیادی از استروژن هستند؛
• دوش واژن می گیرید یا اینکه از اسپری های واژن استفاده می کنید؛
• به تازگی داروهای آنتی بیوتیک مثل آموکسیسیلین یا داروهای استروئیدی را مصرف کرده اید؛
• سیستم ایمنی بدن تان ضعیف شده است، مثلا HIV دارید.

چه عواملی باعث بروز عفونت واژن می شود؟

همان طور که ذکر شد، رشد بیش از حد نوعی قارچ میکروسکوپی به نام کاندیدا باعث بروز عفونت های واژن در خانم ها می شود.

امکان دارد حتی بدون این که نشانه ای در خود مشاهده کنید، مقداری قارچ در واژن تان وجود داشته باشد؛ اما زمانی که قارچ شروع به رشد و تکثیر بیش از حد می کند، به عفونت دچار شوید.

آیا در زمان برقراری رابطه جنسی امکان ابتلا به عفونت های قارچی واژن وجود دارد؟

بله، امکان ابتلا به این عفونت در زمان رابطه جنسی وجود دارد. عفونت واژن از نوع عفونت های مقاربتی نیستند؛ زیرا احتمال ابتلا به این نوع عفونت، بدون برقراری رابطه جنسی هم وجود دارد. استفاده از کاندوم و سد دهانی در پیشگیری از ابتلا شدن یا عبور عفونت های قارچی از طریق رابطه واژنی، دهانی یا مقعدی موثر است.

اگر نشانه های  این نوع عفونت را مشاهده کردیم، آیا باید به پزشک مراجعه کنیم؟

بله. اگر فکر می کنید که عفونت قارچی واژن دارید؛ اما از نوع شدید و وخیم نیست، تنها راه پیش رویتان مراجعه به پزشک و پرستار و مشورت کردن با آنهاست.

علامت و نشانه هایی که عفونت قارچی واژن به همراه دارد، بسیار شبیه به علامت عفونت های جدی تر، مثل بیماری های مقاربتی  و باکتری واژن (BV) است. اگر برای درمان این بیماری ها اقدام نکنید، خطر ابتلا به سایر بیماری های جنسی منتقل شونده، از جمله HIV در شما بیشتر شده و منجر به بروز مشکلاتی در رابطه با بارداری تان می شود که ابتلا به باکتری واژن در دوران بارداری، منجر به بروز مشکلات فراوان، از جمله زایمان زودتر از موعد می شود.

عفونت های واژن را چگونه می توان تشخیص داد؟

زمانی که برای تشخیص این عفونت به پزشک مراجعه می کنید، وی با کمک آزمایش لگنی التهاب و وجود هر گونه ترشح را بررسی می کند. علاوه بر این، پزشک با کمک سوآب نخی سعی می کند تا از ترشحات واژن نمونه برداری کند. تکنسین آزمایشگاه این نمونه را زیر میکروسکوپ می گذارد تا میزان رشد قارچ کاندیدا که منجر به این عفونت ها می شود را بررسی کند.

هنگام ابتلا شدن به عفونت واژن از انجام این موارد خوداری کنید

هر خانمی مستعد بیماری عفونت باکتریایی واژن است. اما اگر زن به رفتارها و فعالیت های خود توجه نکند، خطرات بیشتری در انتظارش خواهد بود. این عواقب خطرناک شامل :

• دوش واژینال، یا استفاده از آب یا راه های درمانی برای تمیز کردن واژن؛
• استفاده از داروهای ضدعفونی کننده در هنگام حمام کردن؛
• داشتن همراه جنسی جدید؛
• حمام کردن در استخرهای معطر، استفاده از مواد بوبر واژن، مصرف بیش از حد صابون های معطر؛
• سیگار کشیدن؛
• شستشوی لباس های زیر با مواد شوینده قوی.

عفونت باکتریایی واژن از این راه ها منتقل نمی شود: پدهای توالت فرنگی، تخت خواب، استخرهای شنا، تماس با اشیاء.

احتمال ابتلا به عفونت قارچی در هنگام شیردهی به کودک وجود دارد؟

بله، این امکان وجود دارد. عفونت های قارچی تنها در قسمت واژن به وجود نمی آیند و ممکن است که در نوک سینه یا خود سینه (برفک) که ناشی از شیردهی به کودک است هم به وجود آیند. این قارچ باعث زیاد شدن تولید شیر و رطوبت می شود. عفونت قارچی که در هنگام شیر دهی به کودک با آن مواجه می شوید، با عفونت قارچی واژن متفاوت است. با وجود این، علت ابتلا به هر دو نوع عفونت، رشد بیش از حد یک نوع قارچ (کاندیدا) است.

علائم برفک در دوران شیردهی به کودک شامل موارد زیر می باشد:

• احساس درد در قسمت نوک سینه ها که بیش از چند روز ادامه داشته باشد؛ خصوصا بعد از چندین هفته از شیردهی که با درد همراه نبوده است؛
• پوست پوسته شدن و درخشان شدن نوک سینه همراه با خارش یا ترک خوردگی؛
• فرورفتگی هاله پستان و جوش زدن آن؛
• خارش پستان ها؛
• احساس درد تیز و شدید در قسمت پستان در دوران شیردهی یا بعد از آن.

اگر با هر کدام از این علائم و نشانه ها مواجه شدید یا فکر می کنید که در دهان کودک تان برفک وجود دارد، باید به پزشک مراجعه کنید.

اگر به عفونت قارچی دچار شده باشیم، همسرمان هم باید تحت درمان قرار بگیرد؟

امکان دارد. عفونت های قارچی مانند بیماری های مقاربتی نیستند؛ اما امکان دارد که عفونت های قارچی را در طول دوران رابطه جنسی واژنی، دهانی یا مقعدی به شریک جنسی منتقل کنند.

•  تقریبا 15 درصد از آقایان در صورتی که رابطه جنسی محافظت نشده با خانمی که عفونت قارچی دارد برقرار کنند، با خارش های شدید آلت تناسلی مواجه می شوند. اگر این اتفاق برای همسرتان پیش آید، او حتما باید به پزشک مراجعه کند. خطر ابتلا به این نوع عفونت در آقایانی که ختنه نشده اند و آن هایی که دیابت دارند، بیشتر است.

چگونه می توانیم از ابتلا به عفونت قارچی پیشگیری کنیم؟

با توجه به نکات زیر و رعایت آن ها، می توانید خطر ابتلا به عفونت های قارچی واژن را کاهش دهید:

• دوش واژینال نگیرید. این کار باعث نابودی بعضی از باکتری های خوب در واژن می شود. این باکتری ها از شما در برابر ابتلا به عفونت جلوگیری می کنند.
• استفاده از محصولات زنانه با رایحه معطر ممنوع است، مثل: اسپری، پد و تامپون ها و همین طور ماده ای معطر که در وان حمام از آن استفاده می کنید.
• در فواصل زمانی مناسب، تامپون، پد و نوار بهداشتی تان را عوض کنید.
• لباس زیر، شلوار و جوراب شلواری های تنگ نپوشید؛ زیرا گرما و رطوبت رشد قارچ ها را در ناحیه تناسلی زیاد می کنند.
• قسمت کشاله ران لباس هایی که انتخاب می کنید باید نخی باشد؛ زیرا لباس زیرهای نخی رطوبت و گرما را به خود جذب نمی کنند.
• در اولین فرصت لباس شنا و ورزش خود را عوض کنید.
• هنگام شست و شو در توالت، اول واژن و سپس مقعدتان را بشویید.
• حمام کردن با آب بسیار گرم توصیه نمی شود.

آیا مصرف ماست در پیشگیری و درمان عفونت های قارچی موثر است؟

ممکن است تاثیرگذار باشد. مطالعات انجام شده نشان داده است که خوردن روزانه 8 انس ماست با «محیط کشت زنده» یا مصرف کپسول های لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس به پیشگیری از ابتلا به این بیماری کمک می کند.

با وجود این، باز هم باید مطالعات بیشتری صورت بگیرد تا تاثیر مصرف ماست با لاکتوباسیلوس یا سایر آنتی بیوتیک ها  در پیشگیری یا درمان عفونت های قارچی واژن به تایید برسد. اگر احتمال می دهید که عفونت دارید باید قبل از مصرف خود سرانه هر گونه دارو بدون نسخه، با پزشک یا پرستارتان مشورت کنید.

اگر دوباره به عفونت قارچی واژن مبتلا شده ایم، چه کار کنیم؟

اگر در یک سال، چهار بار یا بیشتر، دچار عفونت می شوید، باید حتما به پزشک مراجعه کنید.

تعداد خانم هایی که در طول یک سال، چهار بار یا بیشتر با عفونت دست و پنجه نرم می کنند، بیش از 5 درصد است. به این شرایط «بازگشت دوباره عفونت قارچی مهبل (RVVC)» می گویند. خانم هایی که دیابت دارند یا سیستم ایمنی بدنشان ضعیف شده است( HIV دارند) بیشتر در معرض خطر ابتلا به این عفونت هستند؛ اما نباید این نکته را فراموش کنیم که خانم ها با وضعیت جسمانی سالم هم به این عفونت مبتلا می شوند.

دربیشتر مواقع، پزشکان برای درمان RVVC مصرف داروهای ضد قارچ را به مدت شش ماه تجویز می کنند.

اگر سوالی داشتید در قسمت نظرات بیان کنید، پزشک سایت پاسخگوی شما خواهند بود.

منابع:

webmd

healthline

mayoclinic