بر اساس یافته های مطالعه جدیدی که منتشر شده است، محققان داده های ساختاری جدیدی مربوط به نحوه تعامل یک داروی بالقوه ضدمالاریا با انگل مالاریا به نام پلاسمودیوم فالسیپاروم به دست آورده اند که مسیر برای مطالعه درباره روش های درمانی این عارضه که در برابر دارو مقاوم هستند را همواره می کند.
بیماری مالاریا و روش های درمانی مقاوم در برابر دارو؛ پیش زمینه
مولکول ضدمالاریا به نام TDI-8304، یک روش درمانی جدید است که پروتئازوم را هدف قرار می دهد. پروتئازوم یک ترکیب مولتی پروتئین در سلول های پلاسمودیوم فالسیپاروم است.
دو سال پیش، محققان در مطالعات پیش بالینی خود نشان دادند که TDI-8304 در مدل حیوانی بیمار شده با عفونت مالاریا، می تواند انگل های مالاریا را در مرحله های متفاوت از چرخه عمرشان نابود کند.
سپس در چهاردهم دسامبر هم یک مطالعه دیگر انجام شد و محققان نشان دادند که TDI-8304 چگونه به هدف خودش یعنی پروتئازوم متصل می شود. پلاسمودیوم فالسیپاروم، اصلی ترین دلیل مرگ و میر در نتیجه ابتلا به مالاریا است.
به گفته دستیار پروفسور این مطالعه، “ما با انجام این مطالعه، می توانیم داروهای ضدمالاریا بازدارنده پروتئازوم را تولید کنیم.”
وی در ادامه می گوید، “نکته جالبی که وجود دارد این است که همان جهشی که باعث می شود حساسیت پلاسمودیوم فالسیپاروم در برابر TDI-8304 کمتر شود، همزمان باعث افزایش حساسیت آن در برابر ترکیباتی می شود که یک قسمت مختلف از این انگل را هدف قرار می دهند.
نیاز به استراتژی های جدید ضدمالاریا
مالاریا همچنان یکی از تهدیدهای بالقوه برای عموم محسوب می شود. سالانه نزدیک به 250 میلیون نفر به این عارضه مبتلا شده و بیش از 600.000 نفر هم که عمدتا کودک هستند، جان خودشان را از دست می دهند.
با وجود تولید واکسن مالاریا، اما باز هم این واکسن ها عملکرد مورد نظر را در مناطق مالاریا خیز ندارند. از طرف دیگر، گسترش استفاده از داروهای ضدمالاریا هم باعث شده تا انگل های این عفونت نسبت به داروها مقاوم شوند.
انگل مالاریا؛ آشکار شدن نقاط قوت و ضعف داروها با کمک داده های ساختاری
هدف محققان از انجام این مطالعه، بررسی نحوه اتصال TDI-8304 به زیرمجموعه خود، تفاوت این هدف در پروتئازوم انسانی و مقاومت انگل به خاطر جهش های جدید بود.
مدل های محققان نشان داد که TDI-8304 به هدف خود به طور گسترده متصل می شود اما جهش های جدیدی که در انگل رخ می دهند، این پیوندها را بسیار تضعیف می کنند.
بررسی های گذشته محققان نشان داده بود که این جهش خودش تا حدودی می تواند اثرگذاری ترکیبی را افزایش دهد که قسمت مختلفی از پروتئازوم را هدف قرار می دهد.
محققان امید دارند تا با استفاده از این یافته ها و اطلاعات، روش هایی مخصوص هدف قرار دادن اهداف پروتئازوم پیدا کنند. به گفته آن ها، در داروهای فعلی هم می توان تغییراتی ایجاد کرد تا دیگر انگل نتواند مثل گذشته در برابر آن ها مقاومت کند.
