مطالعات گسترده ای که انجام شده، نشان داده است که ضعیف بودن آمادگی قلبی تنفسی و قدرت عضلانی رابطه ای قدرتمند با افت سلامت روانی فرد دارد.
محققان موفق به کشف ارتباط آشکار میان ضعیف بودن، آمادگی جسمانی و خطر مواجه با علائم ناشی از افسردگی، اضطراب یا هر دو شده اند.
در این مطالعه که بیش از 150.000 نفر حضور داشتند، دانشمندان به این نتیجه رسیدند که آمادگی قلبی تنفسی و قدرت عضلانی به طور جداگانه منجر به افزایش به خطر افتادن سلامت روانی می شود.
با این وجود، زمانی که محققان همزمان دو عامل آمادگی قلبی تنفسی و قدرت عضلانی را بررسی کردند، به این نتیجه رسیدند که همبستگی زیادی میان این دو عامل وجود دارد.
این مقاله که در ژورنال BMC Medicine به چاپ رسید، یک راهنمای خوب برای تناسب اندام و سلامت روانی است. با دکتر چک همراه باشید…
ارتباط میان فیتنس و سلامت روانی و جسمانی
درست مانند مشکلات جسمانی، مشکلات روانی نیز تاثیرات منفی قابل توجهی بر زندگی فرد می گذارند. اضطراب و افسردگی دو نمونه از شایع ترین عارضه های مرتبط به سلامت روانی هستند.
طبق گفته های انجمن افسردگی و اضطراب آمریکا، در سال گذشته میزان 18.1 درصد از بزرگسالان کشور ایالات متحده آمریکا با اختلال اضطراب مواجه هستند. علاوه بر این، موسسه ملی سلامت روان این کشور گزارش داده است که 7.1 درصد از جمعیت آمریکا با دوره های بسیار شدید افسردگی مواجه می شوند.
شواهد موجود درباره اینکه فعالیت های جسمانی به پیشگیری از ابتلا یا درمان عارضه های تهدید کننده سلامت روانی کمک می کند، در حال افزایش هستند.
به طور مثال، محققان با کمک چه معیارهایی می توانند کیفیت فعالیت های جسمانی را مشخص کنند؟ با کمک چه روش هایی می توان از ابتلا به یا بدتر شدن عارضه های تهدید کننده سلامت روان پیشگیری کرد؟ و در آخر، آیا امکان دارد که یک رابطه مشخص میان فعالیت های جسمانی و بهتر بودن وضعیت سلامت روان پیدا کرد یا خیر؟
حتما باید گزارش هایی با ذکر جزئیات دقیق درباره ارتباط میان فعالیت های جسمانی و سلامت روان، همین طور، مکانیسم هایی که ممکن است مبنای این ارتباط باشند، موجود باشد. با کمک این اطلاعات، پزشکان در کلینیک های درمانی بهتر می توانند افرادی را که از این عارضه ها رنج می برند، درمان کنند.
گروهی از محققان دست به کار شدند تا برای این سوال ها به جواب های مشخصی برسند. آن ها ابتدا داده های عظیم موجود را بررسی کردند. با کمک این اطلاعات می توانستند از ارتباط میان فعالیت های جسمانی و سلامت روانی را درک کنند.
مطالعه انجام شده بر روی 152.978 نفر
در این مطالعه که بر روی تعداد زیادی از افراد انجام شد، محققان از داده های موجود در بیو بانک انگلستان استفاده کردند. بیو بانک انگلستان یک انبار اطلاعاتی است که اطلاعات بیش از 500.000 داوطلب بین سنین 40 تا 69 از انگلستان، والز و اسکاتلند در آن نگهداری می شود.
بر روی زیر مجموعه ای از داوطلبان بیو بانک انگلستان که 152.978 نفر بودند، از ماه آگوست سال 2009 تا ماه دسامبر سال 2010 آزمایش هایی انجام شد تا میزان فعالیت های جسمانی شان را اندازه گیری کند.
در این مطالعه دانشمندان آمادگی قلبی تنفسی شرکت کنندگان را ارزیابی کردند. این کار را بعد از بررسی ضربان قلب داوطلبان در سه بازه زمانی قبل و در حین تست های ورزشی بر روی دوچرخه های ساکن و همین طور بعد از 6 دقیقه انجام داده اند.
عامل دیگری که در این مطالعه بررسی شد، قدرت دست ها در محکم گرفتن اجسام بود که محققان آن را نشان دهنده قدرت عضلانی افراد می دانستند.
علاوه بر آزمایش های جسمانی انجام شده، شرکت کنندگان موظف بودند تا دو پرسش نامه استاندارد بالینی را تکمیل کنند که به اضطراب و افسردگی مربوط می شد. هدف از تکمیل این پرسش نامه ها این بود که محققان به یک دید کلی درباره سلامت روانی شرکت کنندگان برسند.
پس از گذشت 7 سال، دانشمندان با استفاده از دو پرسش نامه بالینی دیگر، میزان اضطراب و افسردگی را برای بار دیگر ارزیابی کردند.
در این بررسی ها، دانشمندان عوامل گیج کننده بالقوه دیگر، مانند: سن، جنسیت نوزاد، عارضه های روانی که فرد در گذشته با آن ها مواجه شده، وضعیت سیگار کشیدن، سطح ورودی، فعالیت های جسمانی، وضعیت تحصیل، افسردگی والدین و همین طور رژیم غذایی را بررسی کردند.
ارتباط آشکار
در نتیجه این آزمایش ها، دانشمندان به یک ارتباط آشکار میان فعالیت های جسمانی اولیه شرکت کنندگان و وضعیت سلامت روانی شان بعد از 7 سال پی بردند.
شرکت کنندگان به چندین دسته تقسیم بندی شدند. یکی از این دسته بندی ها مربوط به افرادی می شد که آمادگی قلبی تنفسی و همین طور قدرت عضلانی شان کمتر بود. آن هایی که در این دسته جای داشتند، تا 98 درصد بیشتر با افسردگی و تا 60 درصد بیشتر با اضطراب مواجه بودند.
مورد دیگری که دانشمندان به آن پرداختند، بررسی جداگانه ارتباط میان سلامت روانی و آمادگی قلبی تنفسی و همچنین قدرت عضلانی بود. سپس آن ها به این نتیجه رسیدند که هر کدام از معیارهای فیتنس به طور جداگانه میزان ریسک را تغییر می دادند؛ اما زمانی که تمام معیارها با هم بررسی می شدند، تغییرات قابل توجه نبودند.
در قسمت پایین به نظر آرون کاندولا، نویسنده پیشرو این مطالعه و کاندیدای دکتری در دسته روان پزشکی دانشگاه کالج لندن، انگلستان اشاره کرده ایم:
« در این مطالعه ما شواهد بیشتری درباره ارتباط میان سلامت روانی، جسمانی و ورزش منظم ارائه کرده ایم. هدف از ارائه این شواهد، ارتقا انواع فعالیت های جسمانی است. این فعالت ها نه تنها برای سلامت جسمانی بلکه برای سلامت روانی نیز مفید هستند».
-آرون کاندولا
آیا نسبت میان علت و معلول وجود دارد؟
این تحقیق که نوعی مطالعه محکم مربوط به آینده است و شرکت کنندگان را به مدت طولانی تا 7 سال زیر نظر دارد، معیارهای هدفمند عوامل خطرناک (آمادگی قلبی تنفسی و قدرت عضلانی) و بازده های آن (افسردگی، اضطراب یا هر دو) را بررسی می کند.
با وجود این که در این مطالعه ارتباط آشکار میان انجام فعالیت های جسمانی و بهتر بودن وضعیت سلامت روان وجود دارد، به این معنا نیست که یک رابطه اتفاقی میان این دو عامل به وجود آمده است. به طور مثال، افرادی که وضعیت روانی بهتری دارند، به احتمال زیاد از نظر جسمانی نیز فعال تر هستند.
با وجود این که دانشمندان از تکنیک های آماری متعددی استفاده کرده اند، به گفته خودشان احتمال این که یک رابطه اتفاقی میان سلامت جسمانی و سلامت روانی وجود داشته باشد، زیاد است.
در این مطالعه علاوه بر این که دانشمندان عوامل گیج کننده متعددی که هم با فعالیت جسمانی کم و هم با افسردگی و اضطراب – مانند سیگار کشیدن – رابطه دارند را تنظیم کرده اند، موارد حساسی را نیز بررسی کردند.
دانشمندان با حذف افرادی که از ابتدای مطالعه افسرده یا مضطرب بودند، علیت معکوس را نیز بررسی کردند. علاوه بر این، مقادیری که افسرده بودن افراد را مشخص می کند نیز تغییر داده بودند. در نتیجه هر دو این بررسی ها، نتایج به دست آمده تغییری نکرده بودند.
مسئله دیگری که باقی می ماند این است که باید مکانیسم هایی را مشخص کرد که احتمالا در ایجاد این رابطه نقش دارند.
با این حال، یافته های این مطالعه بسیار مهم و تاثیر گذار هستند. علاوه بر این که در نتیجه انجام این مطالعه شواهد بیشتری در رابطه با تاثیرات مفید فعالیت های جسمانی بر سلامت روانی به دست آمده، این تحقیق را به عنوان اولین مطالعه ای قرار داد که برای اولین بار معیارهای هدفمند فعالیت جسمانی را برای این فعالیت به کار برده بود.
نتایج این مطالعات برای دانشمندان این مسئله را روشن می کند که معیارهای کیفی فعالیت جسمانی و به طور خلاصه، معیارهای سلامت آمادگی قلبی تنفسی، به جای این که فرد خودش فعالیت های جسمانی اش را گزارش دهد، می توانند به طور بالقوه از نشانگرهای خطر تهدید کننده سلامت روانی برای بیماران باشند.
دانشمندان به این نکته اشاره کردند که تنها 3 هفته کافی است تا وضعیت جسمانی فرد خوب شود. براساس آمار و ارقام ارائه شده از سوی این دانشمندان، این 3 هفته فعالیت تا 32.5 درصد ممکن است خطر رشد عارضه های تهدید کننده سلامت روانی را در فرد کم کند.
یافته های کاندولا به طور ویژه به تاثیرات ناشی از ویروس همه گیر کووید 19 اشاره می کند. وی یافته های خود را این گونه شرح داده است:
«گزارش هایی در دسترس است که نشان می دهد مردم مانند گذشته فعالیت بدنی ندارند. این گزارش ها بسیار نگران کننده هستند؛ حتی در این روزها که تمام باشگاه ها تعطیل شده اند و زمانی که مردم می توانند در خارج از خانه سپری کنند، نیز محدود است. فعالیت های جسمانی بخش مهمی از زندگی ما هستند که نقشی حیاتی در پیشگیری از ابتلا به اختلالات روانی دارند».
