دانش ما درمورد نارسایی قلبی، طی چند دهه اخیر به طرز فوق العاده ای تکامل یافته است. در گذشته، درمان نارسایی قلبی تنها به تجویز دارو محدود می شد؛ اما اکنون می‌توانیم درمان های پیشرفته تری را به بیماران ارائه دهیم و از این طریق در افزایش کیفیت زندگی به آن ها کمک کنیم.
داروهای جدید برای درمان نارسایی قلبی
به گفته دکتر حسین دباغیان متخصص قلب و عروق، یکی از راه های اصلی درمان نارسایی قلبی، استفاده از دارو های کاهنده فشار خون است. این دارو ها، سبب افزایش توانایی قلب برای پمپاژ خون، کاهش ضربان قلب و جلوگیری از ایجاد زخم در عضلات قلبی می شوند.
در چند سال گذشته، دو داروی جدید برای درمان نارسایی قلبی تایید شدند. ایوابرادین (Corlanor) و ساکوبیتریل/ والزارتان Entresto. Entresto یکی از مهم ترین دارو های ابداع شده برای درمان نارسایی قلبی است، که با توجه به نتایج حاصل از مطالعات انجام گرفته، می تواند احتمال بستری شدن بیمار در بیمارستان و مرگ و میر ناشی از نارسایی قلبی را کاهش دهد.
چند داروی جدید دیگر نیز در آینده، برای این منظور معرفی خواهند شد. داروی Omecamtiv mecarbil، به قلب کمک می کند تا خون را به طور موثر تری پمپاژ نماید. یک مطالعه نشان داد که این دارو، می تواند خطر مرگ را در افراد مبتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته، کاهش دهد. ابتلا به نارسایی قلبی با کسر تخلیه کاهش یافته، به معنی کاهش توانایی بطن چپ قلبی، در پمپاژ کردن خون می باشد. در ماه می 2020، سازمان غذا و داروی آمریکا مراحل تایید این دارو را برای درمان نارسایی قلبی تسریع نمود.
این سازمان، همچنین بررسی یک داروی جدید دیگر، به نام Vericiguat را در اولویت قرار داده است. این محصول، به گروهی از داروهای نارسایی قلبی به نام مهارکننده های گوانیلات سیکلاز (sGC) قابل انحلال تعلق دارد. مطالعات مختلفی نشان داده اند که vericiguat، می تواند احتمال بستری شدن در بیمارستان یا مرگ بر اثر نارسایی قلبی را کاهش دهد.
مطالعات انجام گرفته بر گروه دیگری از داروها، به نام مهارکننده های سدیم-گلوکز کوترانسپورتر-2 (SGLT2) نیز امیدوار کننده بوده است. به نظر می رسد این داروها، که اولین بار برای درمان دیابت ساخته شدند، احتمال مراجعه به بیمارستان و مرگ در اثر نارسایی قلبی را کاهش می دهند. این داروها می توانند در درمان افراد مبتلا به دیابت یا افرادی که به این بیماری مبتلا نیستند، مورد استفاده قرار گیرد.
درمان های جدید غیر دارویی نارسایی قلبی
هنگام مراجعه یک فرد مبتلا به نارسایی قلبی به کلینیک، پزشک ابتدا دارو های او را تنظیم می کند و دوز داروها را تا حد ممکن افزایش می دهد، تا علائم بیماری بهبود یابند. اگر پاسخ فرد به درمان مناسب باشد، درمان دارویی برای او ادامه خواهد یافت؛ اما برخی از افراد، نسبت به درمان دارویی پاسخ مناسبی نمی دهند، یا وضعیت عمومی آن ها پس از دارو درمانی بدتر می گردد؛ تا جایی که نارسایی قلبی به طور جدی فعالیتشان را محدود می کند یا بر سایر اندام ها تاثیر می گذارد. در این هنگام، وضعیت بیمار برای دریافت پیوند قلبی یا استفاده از دستگاه کمکی بطن چپ (LVAD) مورد ارزیابی قرار می گیرد.
دستگاه های کمکی بطن چپ، به محفظه پمپاژ اصلی قلب کمک می کنند تا خون را به تمامی نقاط بدن بفرستد. در پیوند قلب، قلب آسیب دیده با قلب سالم فرد اهداکننده جایگزین می شود. امروزه فناوری مرتبط با این روش ها بهبود یافته است و پزشکان در انجام آن ها مهارت بیشتری دارند. نتایج روش های پیوند قلبی و استفاده از دستگاه کمکی بطن چپ، در کوتاه مدت تقریباً مشابه است؛ اما در دراز مدت، پیوند قلب به افراد کمک می کند تا عمر طولانی تری داشته باشند.
چالش ها و اقدامات جدید درمانی
بزرگترین چالش موجود در درمان بیماران مبتلا به نارسایی قلبی، تشخیص این نکته است که چه کسی با دارو درمانی بهبود می یابد و چه کسی به این روش پاسخ مناسبی نمی دهد. می دانیم که امروزه، داروهای خاصی وجود دارند که می توانند سبب کاهش خطر مرگ یا بستری شدن در بیمارستان، بر اثر ابتلا به نارسایی قلبی گردند؛ بنابراین، پزشکان برای درمان افراد مبتلا به این بیماری، از دارو درمانی استفاده نموده و وضعیت بیماران را در طول دوره درمان به دقت بررسی می کنند.
به نظر می رسد که در آینده، دارو درمانی شخصی سازی می شود؛ به این معنی که داروی تجویز شده برای هر فرد، بهترین تاثیر را برای او خواهد داشت. احتمالاً رسیدن به این هدف، به سال ها زمان نیاز دارد.
فناوری LVAD راه درازی را برای پیشرفت و تکامل پیموده است. امروزه، پمپ های قلبی بسیار قابل اعتمادتر شده و احتمال خونریزی، سکته و سایر مشکلات موثر بر عملکرد این دستگاه، کاهش یافته اند؛ با این حال، استفاده از آن ها همچنان مستلزم انجام جراحی قلب باز می باشد. به علاوه، این دستگاه به نوعی انرژی خارجی برای فعالیت کردن نیاز دارد؛ برای این منظور، یک سیم نازک از پوست خارج می شود، که منبع شایع ایجاد عفونت است. در آینده، شاهد استفاده از پمپ هایی خواهیم بود که کاملاً قابل کاشت بوده و استفاده از آن ها، نیازی به خارج شدن هیچ قطعه ای از پوست نداشته باشد. افرادی که از این پمپ ها استفاده کنند، قادر به شنا کردن و تقریباً انجام هر کار دیگری خواهند بود که کیفیت زندگی آن ها را بهبود می بخشند.
امروزه، داروهای مناسبی برای جلوگیری از حمله سیستم ایمنی به عضو جدید، برای افرادی که پیوند قلب دریافت می کنند، وجود دارد. به علاوه، پزشک می تواند علائم رد و واسکولوپاتی آلوگرافت قلبی را از نزدیک مشاهده نماید، وضعیتی که در آن، شریان‌های تامین‌کننده قلب پیوندی با سرعت نسبتاً زیادی باریک می شوند. این امر، منجر به افزایش امید به زندگی در میان بیماران و کاهش خطر بروز عوارض پس از دریافت پیوند می گردد؛ همچنین، امروزه می دانیم که پیوند قلب از اهداکنندگان مبتلا به هپاتیت C، یک گزینه بی خطر برای افرادی است که به قلب جدید نیاز دارند. این امر می تواند به کاهش کمبود عضو در سراسر کشور کمک کند.
در این میان، کلید مدیریت نارسایی قلبی، تشخیص زودهنگام و شروع به موقع درمان است. این امر به بیمار کمک می کند تا پیش از تشدید بیماری، تصمیمات آگاهانه ای در مورد درمان خود بگیرد. برای مشورت با متخصص قلب در خصوص بیماری های قلبی، می توانید از سیستم پرسش و پاسخ آنلاین وبسایت کلینیک قلب سلامت استفاده کنید: https://ghalbe-salamat.com/faq/
